Ný vikutíðindi - 04.08.1961, Page 3

Ný vikutíðindi - 04.08.1961, Page 3
Ní VIKUTÍÐINDI 3 !eger mlg vantar eitthvað, þá smiia ég það sfálfur . . Áður fyrr var mönnum tamt að vitna til stálsins um þá hörku, sem naumlega yrði sveigð. Það er löngu liðið. Með tækni sinni hefur mað- urinn bugað þessa hörku og mótað að vild. Mér fannst það liarla ótrú- legt, þegar ég heyrði það, að ungur, ólærður járnsmiður hefði á aðeins fáum árum komið sér upp himun full- komnasta vélakosti, og smíð- að sjálfur þær vélar, sem hann fékk ekki með öðru móti, — og það með, að hann væri að fá einkaleyfi á uppfinnmgu sinni, sem skapa myndi honum milljón- ir I erlendum gjaldeyri, ef svo fer fram sem horfir. N Ég axlaði því mín skinn og heimsótti hann. Og ég sann- færðist um, að með dugnaði og hugviti hefur honum tek- 'zt að komast áfram, svo að fátítt er með unga menn, en hann er aðeins rúmlega þrí- tugur að aldri ... ir. Þær hafa þegar verið sam- þykktar til notkunar af Raffanga prófun ríkisins og verið lög- giltar hér, en prófuninni erlend is enn ekki lokið. En enda þótt rafmagnsdósirn- ar séu þarna hálfunnar út um allt, þá eru þær engan veginn eina framleiðslan þarna. Frá þessu verkstæði hafa hverskyns nýstárleg og hentug búsáhöld iagt leið sína um allt landið, hátalarahlífar og sérkennilegir minjagripir, meðal annars grút- artýrurnar þekktu. Þarna sjáum við í stórum kassa messing- hólka neðan á húsgagnafætur. — Þeim var alltaf smyglað inn í gamla daga, segir Jónas kíminn. En eftir að ég fór að framleiða þá, hætti það alveg. En það er ekki aðallega skemmtileg framleiðslan, sem við erum komnir til að sjá. -— Hvað um vélarnar, þessar heimatilbúnu? Þrír ungir menn eru að setja saman dósir í þrem vélum, sem þrýsta hólkunum inn í götin, Hér stendur Jónas við stóru pressuna, sem hann smíð- aði fyrst, og sjást á myndinni hinar pressumar þrjár. Jónas Guðlaugsson heitir hann, ættaður frá Eyrarbakka, og er ég spyr hann að því við kom- una inn í fyrsta vinnusalinn í verkstæðinu, hvað hann fram- leiði nú eiginlega, og hvar upp- finningu hans sé að sjá, brosir hann lítillega og segir: — Allt, sem mér dettur i hug. En núna eru það aðallega rafmagnsdósirnar nýstárlegu Þær eru úr járni, tinhúðaðar, með allt að átta hólkum og gæddar þeim eiginleikum, að þær skemma ekki frá sér loft og veggi, þar sem þær eru sett- ar, og geta alls ekki losnað. — Ég er búinn að sækja um einkaleyfi á þeim, og í ráði er að hefja stórfelldan útflutning á þeim. Þær eru útfærðar til notkunar í 16 löndum, og út- flutningsmöguleikar því mikl- svo að ekki verður losað auð- veldlega. — Þessar vélar smíðaði ég með þrem rennismiðum á þrem mánuðum. Það hefur venjuleg- ast verið svo, að þegar inig hefur vantað eitthvað, þá hef ég bara smíðað það sjálfur. Já, og auðvitað stansana líka. — Og fyrir 5 árum átti ég ekkert. Og Jónas strýkur höndunum mjúklega eftir stórri pressu úti við gluggann, geysimiklu bákni, meðan hann segir okkur sögu bennar: — Þessa pressu uppliugsaði ég sjálfur og smíðaði. Ég byrj- aði nú heldur smátt. Fékk lán- aða pressu og rennibekk hjá frændum mínum og setti upp í skúr við Lindargötu. Svo vant aði mig stærri pressu, fór í bankann og talaði við einn á- gætismann, hvort ég gæti feng- ið 60 þúsund króna lán. Hann sagðist ætla að athuga það. Koma aftur eftir viku. Svarið var nei. Ég hafði alveg búizt við því og kippti mér ekkert upp við það. Ég hafði ekkert veð og enga tryggingu. Svo að ég fór heim og smíðaði press- una bara sjálfur. Þú þarft ekk- ert að segja frá því að ég byrj- aði þannig að setja stórt blað á eldhúsborðið, stillti síðan upp fjórum mjólkurílöskum á horn- in og teiknaði svo vélina jafn- óðum og stykkin voru smíðuð. Nú, pressan var tilbúin eftir ár- ið, og þá bauð ég þeim í bank- anum að koma og sjá hana, og þá stóð ekki á því, að ég fengi 75 þúsund króna lán út á hana. — Ætli þetta sé ekki með stærstu pressum á landinu? — Jú, það er víst, og hún klikkar aldrei. Þrýstingurinn er 200 tonn útaf silinder, og svo er hún útfærð með sérstöku loft systemi, sem heldur við plöt- una. Það er líka svo mikið öryggi að vinna við hana, að sé ekki allt klárt, þegar hún er á niðurleið, þarf sá, sem er við hana, ekki nema stíga aft- ur á pedalann, og þá fer hún upp aftur. En þó að pressan sé stolt Jónasar og yndi, þá er hún að- eins einn hlutur af ótal, sem hann hefur smiðað sjálfur fyr- ir verkstæði sitt. Við komum að stórum blikkkassa með hverfiútbúnaði og sérkennilegu hjóli með löngum teinum, og smeygir Jónas rafmagnsdós upp á einn teininn. — Þetta er skemmtilegt verk- færi, sem ég er að enda við, en það er með sérstökum húð- unargræjum, sem hægt er að húða dósirnar að utan og inn- an. Það er segull, sem festir þær við armana hérna, síðan ganga þær niður í kerið, húðast, uppúr aftur. Þetta gengur eins og örskot. Maður klárar um 8400 á tíu tímum. Og við hliðina á húðunar- kerfinu stendur stór ofn. — Þetta er herzluofn, sem við smíðuðum sjálfir. Hann get- ur hitað allt upp í 900 stig. Stansarnir í vélunum verða eins og margarín, ef þeir eru ekki hertir, og ég fór alltaf með þá í vélsmiðju hérna í bænum, þangað til það var lokað fyrir- varalaust fyrir mig. Þá fór ég bara heim, rótaði í skruddun- um mínum, og eftir þrjá sól- arliringa var ofninn kominn upp og hefur aldrei klikkað síð an. Svo smíðuðum við annan minni. Þeir eru báðir hitaðii með Kosangasi. Svo er þarna gasklefi, eins og þeir kalla hann, en svipar þó ekkert til þeirra þekktu frá styrjaldarárunum, enda þótt framleiðslu á hvaða sviði, sem vantar. Ég hef víst ekki minnst á það ennþá, að þetta verkstæði er áreiðanlega einsdæmi. Þarna er engin skrifstofa, enginn skrifstofumaður, og enginn sími. Það er ekki einu sinni búið að skíra það ennþá! — Og þó, segir Jónas og brosir við. Þeir tóku af miér ó- makið í skattinum og kalia það Verkstæði Jónasar-Guðlaugsson- ar. Ætli það haldist ekki . .. En þetta er svo sem ekkert smáfyrirtæki, þarna vinna níu manns, og fyrirtækið leggur sig þarna inni sé nægilegt eitur upp á rúmar þrjár milljónir Inni í „gasklefanum“! til að bana öllum Islendingum. Þar er més'singhúðað og galv- aníserað. — Eitthvað hlýturðu að þurfa af járni í allt þetta? — Já, blessaður vertu, og ég flyt það eiginlega allt inn sjálf- ur nú orðið. Aðallega frá Belg- íu. Reynsla mín af þessu rúss- neska og pólska er vægast sagt ekki góð. Einhvern tíma var mér sagt, að skoðunarmaður hefði skráð þær athugasemdir um vélar Jón asar, að þær væru furðuleg hag- leikssmiði. Og það er bæði víst og satt. —- Þú ert vist faglærður, Jón- as? —• Nei, ónei, ég lærði einu sinni rafvirkjun en lauk ekki námi, hitt kom bara svona af sjálfu sér. — Og hver eru næstu verk- efnin? — Ég þarf á næstunni að smíða átta litlar pressur, og svo ganga frá vélunum hérna. Svo er ég að stúdera sérstakar græj- ur til að mata vélarnar. — En framleiðslan? — Ég verð með dósirnar þar til markaðurinn er orðinn mett- ur. Ég verð þá búinn að taka upp eitthvað nýtt, sem hentar fólki. Ég reyni að byggja upp HUGKVÆMUR HAGLEIKSMAÐUR INNI I DUGGU- VOGI SELUR F.IGIN UPPFINNINGIT I STÓRUM STÍL TIL ÚTLANDA! en það hefur ekki alltaf verið leikandi létt, þótt ekki verði annað heyrt á Jónasi. — Ég er að hugsa um að taka mér sumarleyfi í sumar, það fyrsta i tíu ár. Mig langar mik- ið út, hef aldrei komizt lengra en ti-i Vestmannaeyja. — Heldurðu, að það verði þá nökkunt frí hjá þér, ef þú ferð út? — Ja, ég þarf náttúrlega að vita, hvort ég get ekki séð eitt- hvað, sem ég get grætt á. -—- Þú byrjaðir á þessu með tvær hendur tómar, Jónas. Hef- urðu átt í nokknum erfiðleikum með að afla þér rekstrarfjár til fyrirtækisins? — Það hefur gengið svona upp og niður. Iðnaðarbankinn hefur alltaf verið mér mjög hjálplegur, en það segi ég þér alveg eins og er, að ég er ekki þreyttur eftir daginn og ekki eftir nóttina hérna á verkstæð- inu, en ég er oft þreyttur, er ég kem úr bönkunum . .. — B H SPAKMÆLI Haffiu augun vel opin fijrir giftinguna, og hálfiokuö á eftir. Thomas Fuller. Heijrnarlaus eiginmaður og biind eiginkona eru ávallt liam- ingjusamir hjúskaparfélagar. Danskt spakmæli. Grátaiuli bráSur, hlæjandi eig- inkona, hlæjandi brúSur, grát- andi eiginkona. Þýzkt spakmæli.

x

Ný vikutíðindi

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ný vikutíðindi
https://timarit.is/publication/881

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.