Ný vikutíðindi - 16.03.1962, Blaðsíða 7

Ní VIKUTlÐINDI
7
Láíétt:
1 Innvols — 5 Syrgja —
10- Merki II Þræða — 13
HvUdist _ 14 Selur — 16
Klafinn _ 17 Samhlj. — 19
Angan _ 21 Henda — 22
■— 23 Önguls — 26 Ösk-
Ur — 27 Forsetn. — 28 Ör-
yrkja _ 30 Leyfi — 31 Út-
ata — 32 Ur hval — 33
fæði _ 34 samhlj. — 36
Aum _ 38 Suðurl.búi — 41 j
ala -— 43 Farangurinn — j
45 Kali _ 47 Gælunafn —
48 Raðtala — 49 Ægisnál —
50 Atviksorð — 53 Tóm —
54. Fangam. — 55 Deyða —
57 Viðbót _ 60 Fangam. _
61 Hýði — 63 Guma _ 65
Fjandinn — 66. Yfirhöfnin.
L ó ð r é 11 :
1 Hvíldist _ 2 Greinir —
3 Hleðslu — 4 Planta — 6
Dát — 7 Þvengur — 8
Grunn — 9. Fangam. — 10
Fugl — 12 Hagur — 13 Skrá
— 15 Hirting — 16 Fomafn
— 18 Sykur — 20 Tals —
21 Vökvi — 23 Óára — 24
Skammst. — 25 Trýnið —
28 Mestallt — 29 Raðtala —
35 Ákafir — 36 Fljót — 37
Líkamshluti — 38 Verk-
smiðja — 39. Kvenheiti —
40 I spilum — 42 Karhn.
nafn — 44 Samhlj. — 46
Víkur — 51 Skemmd — 52
Geð — 55 Sonur — 56 Þrír
eins — 58 I svefni 59 Grein-
ir — 62 Stafur — 64 Tveir
eins.
Ljósboginn
Hverfisgötu 50.
(Sími 19811)
Viðgerðir á bíladínamó-
um og störturum. Vind-
ing á rafmótorum. Eig-
um fyrirliggjandi dína-
móanker í flestar gerð-
ir bifreiða. — Vönduð
vinna, lágt verð.
»Eg hitti gamla kuimingjastúlku —
og manninn hennar Iíka.“
Ljósboginn
Hverfisgötu 50.
LISTALAUS SÖFNUNARMAÐUR
Sjóslysin hörmulegu hafa vakið í brjóstum fórnfúsra
og framtakssamra manna og 'kvenna hvöt til að láta
gott af sér leiða og votta aðstandendum hinna horfnu
sjómanna samúð sína með fjái'hagslegum stuðningi,
og hefur verið efnt til samskota í margvíslegri mynd
í þessu skyni. Er ekki að efa, að hér er fögur hugsun
að baki ,og væntanlega hafa menn brugðizt vel við og
lagt fram sinn skerf af heilum huga og örlæti.
En af því að smáatvik henti í minni áheym í sam-
bandi við fjársöfnunina get ég ekki orða bimdizt, og
finnst ég svo og almenningur allur eiga rétt á skýr-
ingum hlutaðeigandi aðila.
Söfnurnarkvöldið var ég staddur í húsi hjá f-rænd-
fólki mínu. Upp úr kvöldmatnurm er dyrabjöllunni
toringt, og þegar farið er til dyra, stendur lítiill dreng-
hnokki, 10—12 ára, útifyrir, og spyr, ihvort við vilj-
um ekki gefa í söfnunina.
Svo mjcg, sem söfnunin hafði verið auglýst, hefúr
snáðinn sem og aðrir vitað, hvað við var átt, og þurfti
engra frekari skýringa við.
Það stóð ekki á því að leggja fé af mörkum, en
þegar drengur var inntur eftir því, tovar hann toefði
söfnunarlistana, varð hann tovumsa við.
Söfnunarlista hafði hann enga.
Hvort hann hefði ekki haft þá?
Ju-ú, en þeir voru bara búnir!
Við þessi svör runnu tvær grímur á Ihina væntan-
legu gefendur. Það var nú isvona og svona að fara
að trúa drenghnökka fyrir f jámpphæðum, sem hvergi
vom færðar niður, og enginn myndi frekar hugsa út
í, að hefðu verið lagðar fram. Hvaða trygging væri
fyrir því, að þær myndu ikoma til skila?
Söfnunarmaðurinn litli viirtist ebki ýkja uppnæmur
fyrir þeirri kunngjörð, að peningunum yrði ikomið til
skila annars staðar; nújá, axlaypting og svo ranglað
að næsta húsi .. .
RETTMÆT TORTRYGGNI
Hafi þessi drengur verið isendur í hús á vegum ein-
hverra aðila, sem að söfnuninni stóðu, er það isann-
arlega vítavert kæruleysi að fá houum og öðrum, sem
innköllun f járins önnuðust, ekki í hendur nægilega
marga söfnunarlista, að hann yrði ekki uppiskroppa á
miðri leið. Þá hefði og átt að brýna fyrir honum að
gera skil strax og listar hans voru útskrifaðir, og taka
þá nýja, ef hann Ihygðist halda áfram.
Hér að framan .hefur verið gert ráð fyrir þeim sjálf-
sagða hlut, söfnunarlistum. Hafi þeir ekki verið not-
aðir, þá er sannarlega ástæða til að snúa sér að
aðilunum, sem fyrir söfnuninni stóðu, en væntanlega
þarf ekki til þess að koma, og skýringar þeirra leiða
sannleikann í málinu 1 Ijós.
Hafi loks margnefndur drengur eki verið á vegum
söfnomarinnar, er enn komið að vandamáli, og því ekki
sem beztu.
Afbrot unglinga, jafnvel barna, hnupl og gripdeildir,
virðast óhugnanlega tíðir viðburðir hér í höfuðstaðn-
um sem annars staðar. Hafa bömin iðulega sýnt ótrú-
legasta hugvit til að komast yfir það, sem þau gimt-
ust.
Tortryggni eins og sú, sem drengurinn mætti, er því
fyllilega réttmæt.
Hafi hann raunverulega verið á vegum söfnunarinn-
ar og í góðum hug og bamaskap gengið að starfi
sínu, eiga þeir, sem sendu hann af stað, skildar harð-
orðar ávítur fyrir hugsunarleysi sitt. Hafi þetta verið
einkastarfsemi drengsins, verður að hafa hendur í
hári hans og stöðva á þeirri óhugnaðarbraut, sem
hann virðist á. Mannúðarmál að Eikáikaskjóli er eitt-
hvert Óhugnanlegasta uppátæki fuliorðinni, hvað þá
ef böm táka slí'kt upp.
G r í m k e 11.