Ný vikutíðindi - 19.10.1962, Blaðsíða 6

N Y VIKUTlÐINDI
0 _______
/ ’N
VIÐHÖFUM
B I L A N A
sem yður vantar
BÍLASALINN
við Vitatorg
SÍMAR:
12500 — 24088
Bifreiðaleigan
B I L L I N N
sími 18833
pg Ilöfðatúni 2.
ZEPHYR 4
M-H
M CONSUL „315“
S VOLKSWAGEN
^ LANDROVEB
B 1 L L I N N
/’■"""-""". ■ *
kfáburinn
býSur ijdur góSan mat
og þjónustu. Vinsæla
dansmúsík í þægilegum
og smekklegum vislar-
verum.
skapar yÐur þá stemn-
ingu sem þér óskiS.
mælir me8 sér sjálfur.
Kfúbburinn
Lœkjarteig 2,
s í m i 3 5 3 5 5.
Fimmti hluti hinnar hörkuspennandi
framhaldssögu eftir
CHARLES WILLIAMS:
*
A
Morgiunumferðin var að byrja úti á götunni, sem
lá samhliða skrúðgarðinum á torginu. Eg beygði til
hægri og gekk áfram eftir gangstéttinini. Nokkrir veg-
farendur skálmuðu framhjá mér. Fyrstu minútumar
fannst mér ég vera nakinn og hræddur og mig langaði
tiil að hnipra mig saman innan í frakkann og draga
hattinn niður fyrir augu.
Það fór hrollur um mig.
Mesta hættan lá í því, að þar voru þó nokkrir
ieynilögreglmnenn, sem ikunnu að þetokja mig í sjón,
þar sem þeir höfðu veitt mér athygli inni á barnum.
Ef ég rækist á ein'hvem þeirra, þá væri úti um mig.
Um leið og ég kom að stoppstöðinni sá ég, hvar sá
blái kom askvaðandi. Hann irenndi upp að gangstétt-
inni og stanzaði með ískri. Eg skauzt inn í hann.
1 hanztoaihóilfinu var kort áf borginni. Eg breiddi ur
því, mestmegnis til að ekki sœist eins greinilega fram-
an í mig.
— Eg veit, hvemig á að (komast þangað, sagði
hún. Eg Ikannaði umihverfið anzi gaumgæfilega á laug-
ardaginn. Debton-istræti er verksmiðjuhverfi þrjár eða
f jórar blofckir frá dokkinni.
Umferðin var að ifærast í aukana. Hún foeygði út
af aðalstrætinu og inn 1 hliðargötu. Eftir stundarf jórð-
ung eða svo var hún komin að Denton-stræti.
— Það er f jórða blofck héðan, sagði hún.
Þar setti hún mig úr, og sneri síðan aftur til íbúð-
ar sinnar, eins og við höfðum tailað um.
Eg gekk hægt upp eftir Denton-istræti í glampandi
sólksininu. Kiukkan var ikoirter yfir tíu, kaffihléið. Eg
opnaði dymar á veitingastofu George og gekk inn.
Hægra megin við dymar var iangt afgreiðsluborð
og vinstra megin tíu eða tólf básar. Eg gekk inn fyrir
enda afgreiðsluborðsins og settist niður andspænis
dyrunum. Við borðið voru tveir menn og ein stúlika,
og ég sá, að það var eitthvert fólk í tveirn básanna,
enda þótt ég hefði enn efcki virt það fyrir mér að
ráði. Eg setti skjalatöskuna, tsem óg hafði tekið með
mér til að dyljast betur á foorðið, opnaði hana og tók
upp úr henni eitt foréfið, ©em Suzy hafði vélritað
handa mér.
Afgreiðslustúltoan kom til mín.
— Hvað var það fyrir yður, herra?
Eg leit upp.
— O. Kaffi, takk. Og eina bollu lítoa.
— Já, herra.
Hún hellti kaffinu í bollann og setti hann fyrir
framan mig og náði í bollu á disfc fyrir mig. Eg
saup á kaffinu, ýtti foollanum frá mér og tók að leea
bréfið, og á meðan lét ég augun líða eins og kæru-
leysislega um staðinn. I einum básnum voru tvær stúlk
ur og stúlka og maður í öðrum, en engin þeirra var
neitt lík lýsingunni, sem Red hafði gefið mér. Bg
tófc pennann minn upp og tófc að fcrota einhverjar at-
hugasemdir neðst á bréfið.
Fimm eða tiu mínútur liðu, og staðurinn var aó
fyllast. Eg át af foollutmi, og reyndi að treina mér
kaffið eins lengi og ég mögulega gat, og pantaði síðan
meira.
12.
EG LEIT á úrið mitt. Klukkuna vantaði tuttugu-
og-fimm minútur í ellefu.
Þetta er allt saman út í bláinn, hugsaði ég.
Hurðin opnaðist, og mér varð litið upp, og ég horfði
beint framan í hana.
Hárið var kolsvart eins og myrkrið á miðnætti °S
félil niður á herðar hennar. Hún var um hálfþrítugt
og vöxturinn beinlínis undursamlegur. Hörundið var
eilítið dökkleitt og varirnar þrýstnar og rauðar. Hún
skimaði yfir staðinn, standandi í sömu sporum, og
varð þess vör, að ég horfði á hana.
Það stoipti svo sem engu máli, þótt hún hefði veitt
því eftirtekt, að ég horfði á Ihana. Henni hefði aðeins
fundizt það furðulegt, ef hún ihefði veitt eftirtekt fcarl-
manni, sem ekki horfði á hana. Augu 'hennar voru
dötokbrún, og maður sá suðrænan funa glóa í þeim-
Hún skeytti mér engu.
Eftir tíu mínútur eða svo, iborguðu þær reitoningiinn
og foéidu af stað út.
Eg setti bréfin aftur niður í töskuna, kveikti mer
í sígarettu og ranglaði út á eftir þeim. Þær höfðu
beygt til vinstri og voru komnar hálfa foiokk áleiðis
eftir gangstéttinni. Þær námu staðar á horninu °S
biðu eftir umferðaljósi, og gengu síðan yfir. Eg gekk
hægt upp að hominu. Enn gengu þær áfram. Við
miðja næstu folofck gengu þær loks að útidyrum.
Þetta var inngangurinn að Shiloh-áhaldaverksmiój-
unni.
Skammt þaðan komst ég inn í fojórknæpu, þar sem
var almenningssími. Eg flýtti mér að hringja í Suzy-
— Eg er búinn að finna hana, sagði ég æstur. Hún
vinnur hjá Shiloh-verksmiðjunni.
— Fínt, svaraði hún. Á ég að koma og sætoja þig’
— Nei, ekki strax. Nú er næst að finna foústað foenn-
ar. Eg ætla að elta hana foeim í kvöld.
— Klukkan er ekki nema ellefu núna. Þú verður þa
einhvemveginn að eyða sex klufckustundum.
— Eg veit það, svaraði ég. Eg verð óhultur í kvik-
myndahúsi.
Eg tók strætisvagn og fór í foonum niður í borg-
ina. Mér fannst ég etoki eins nakinn og berskjaldaður
gegnvart manngrúanum í verzlununum þar. Eg gekk
þó nofckrum sinnum framhjá einkennistoæddum 1 ög'
reglumönnum, og eftir stundarkom var ég hættur
að foerpast saman innan í fötunum, þegar ,ég mætt1
þeim.
Það var búið að opna fcvikmyndahúsin. Eg valdi
eitt, sem sýndi tvær myndir í röð og fór þangað inn.
Klukfcan hálf-fimm fór ég aftur út, keypti eftinmið'
dagsfolað, og fór upp í strætisvagn, sem myndi flyfJa
mig til Denton-strætis.
Eg fletti blaðinu í sundur:
Sjómaður grunaður um morð á lögreglulíjóu*
gengur enn laus!
Þetta stóð stórum stöfum á forsíðunni. Einhver
Brannan liðsforingi í sakamálalögreglunni var sagðu1
hafa 'látið í Ijós skoðun sína, að það leyndi sér ekkú
að einihver héldi verndarihendi yfir mér.
Eg fór úr strætisvagninum hjá verksmiðjunni.