Ný vikutíðindi - 22.02.1963, Page 1

Föstudagur 22. febrúar 1963 — 8. tbl. 3. árg. — V-.., .... —.
v'orið geislar í augum
þessara ungu stúlkna
og golan leikur í hári
þeirra, er þær ganga
léttstígar út í góða
veðrið, sem við hér
norður á hjara verald-
ar höfum fengið að
njóta, meðan suðrænar
þjóðir krókna úr kulda
Geösjóklingar skapa
ógn ó almannafœri
Ófremdarástand í málumgeðbilaðs
fólks, sem hvergi fær hælisvist
Öryggi reykvískra borgara I síðastliðinn aldarf jórðung, og að því, að geðsjúklingum
er ógnað af geðsjúku fólki,
sem hvergi er hæii fyrir. Lög
reglumenn eru önnum kafn-
ir við að elta sumt af Jæssu
fólki uppi, en geta ekkert
annað en geymt næturlangt
inni í fangaklefunum við
Síðmnúla — EF bað er pláss
fyrir það, OG EF ÞAÐ
NÆST!
Ný Vikutáðindi hafa hvað
eftir annað vakið athygli á
þvi ófremdarástandi, sem rík
ir í málum geðsjúklinga hér
á landi og krafizt úrbóta.
Það er beinlínis óskiijanlegt,
hversu lengi yfirvöldunum
líðs að humma þetta mál
fram af sér. Þó liggja fyrir
auk skeleggra blaðafrásagna
yfirlýsingar lækna þeirra, ej
um þetta mál fjalla, að
stefnt sé í beinan voða með
skeytingarleysi um mál
Geðveiikraspítalinn að
Kleppi er eina stofnunin á
landinu, sem fær er um að
veita geðveiku fólki viðtöku,
esn um þá stofnun er það að
segja, að hún hefur verið yf
irfull árum saman. Mun það
mála sannast, að fram-
kvæmdir til stækkunar á hús
rými hafi ekki farið fram
engu hæli bætt við til að | hafi verið þröngvað inn á
taka við sjúklingum, sem þó ; berklahæli landsins og al-
færast sífellt í aukana — í menn sjúkrahús, og liggur í
augum uppi,
margvíslegum skilningi.
Veiklun fjölda manna
versnar sífellt, jafnframt þvi
sem þeim fjölgar, sem hvergi
ættu annars staðar heima en
á geðveikrahæli.
Einhver brögð hafa verið
hver óþægindi
eru af slíku sambýli.
En þeir eru langflestir,
sem ganga lausir, og verða
að vera komnir upp á sína
nánustu, án tillits til þess,
(Framh. á bls. 4)

Brtmamálii:
TÚM TJARA
Skorað á slökkviliðsstjóra að stefna
okkur aftur
Dómur Hæstaréttar í máli I að hafa sýnt vangæzlu l
slökkviliðsstjórans á Rvíkur j starfi, en hlaut þó ríflegar
flugvelli hefur að vonum orð miskabætur fyrir of víðtæk-
ið að almennu umræðuefni í
bænum. Hafa margir hringt
til blaðsins og þakkað fyrir
árveknina, að fylgja málinu
eftir alla leið til Hæstarétt-
ar, J>ar sem Héraðsdómur
hafi algjörlega sýknað
slökkviliðsstjórann. Nú hef-
ur hann verið dæmdur fyrir
Erjur í Framsókn
Vísir var svo heppinn að geta skýrt frá J>ví um
síðustu helgi, að Kristján Thorlacíus hefði ætlað að
gera uppreisn í Framsókn út af framkomu erind-
reka flokksins, þegar kosning á Framsóknarlistann
í Reykjavík fór fram.
Mönnum hættir til að taka svona fréttir ekki al-
varlega, en Nýjum Vikutíðindum er kunnugt um, að
þessi frétt var hárétt að öllu öðru leyti en því, að
Kristján hótaði ekki að segja sig af listanum. Er
nú í bræðslu miðstjómar Framsóknarflokksins hvað
gera eigi við erindrekann.
ar ásakanir.
Meðal þessara ásakana var
tjaran á tönkunum. Það kom
sem sagt fram í dómsrann-
sókn að með vitund Guð-
mundar Guðmundssonar,
slökkviliðsstjóra, var um ára
bil tjara á nokkrum vatns-
tönkum flugvallarins. 1
dómsniðurstöðu Hæstaréttar
er þessi ráðstöfun ekki talin
vera kæruleysi, þar eð búið
var að tæma tankana áður
en bruninn mikli átti sér
stað. Hvað ef eldsvoða hefði
borið að höndum meðan tjar
an var á tönkunum?
Fjöhnargir hafa hringt og
látið í ljós undrun sína yfir
þessari dómsniðurstöðu
Hæstaréttar. Það ætti ekki
að þurfa miklar gáfur til
Jpess að sjá, að það er víta-
vert kæruleysi að hafa tjöru
á vatnstönkum flugvallarins
(Framh á b!s 4)
Pólitískur biti
Hneykslaður kennari forstjóri
fræðslumyndasafnsins
Sagt er að Stefán Júlíus-
son, yfirkennari í Hafnar-
firði, verði skipaður for-
stjóri fræðslumyndasafnsins
á næstunni. Ásamt honum
sóttu um embættið ýmsir,
sem lært hafa kvikmynda-
gerð, eða kynnt sér hana og
vita meira en Stefán, sem
aldrei hefur snert á filniu,
nema til að sýna hana í 8
millimetra sýningarvél skól-
ans, sem liann vinnur við.
En Stefán er pólitískur
vinur ráðherrans, sem skip-
ar í embættið, svo það þótti
sjálfsagt að ganga fram hjá
hinum, og stinga bitanum
upp í Stefán.
En það var einmitt sami
Stefán, sem þóttist sniðgeng-
inn á hinn svívirðilegasta
hátt, þegar skipað va.r >
skólastjórastöðuna við barna
skólann í Hafnarfirði fyrir
nokkrum árum. Stefán var
þá yfirkennari við skólann,
og þóttist eiga rétt á stöð-
unni. Maður utan af landi
var skipaður í embættið. Þá
fylltist Stefán heilagri vand
lætingu, og þótti honum
framkoma viðkomandi ráð-
herra hin svívirðilegasta, að
hann skyldi taka einhvern
fram yfir sig, sem verið
hafði yfirkennari.
Stefán er sennilega búinn
að gleyma þeirri hneykslun
sinni.