Ný vikutíðindi - 29.03.1963, Side 8

ÁSTARSORG
lægja í honum rostann. Mun
jafnvel hafa komið tii greina
að Loftleiðir myndu stefna
lögreglu vallarins fyrir með-
ferðina á farþeganum, sem
var á þeirra vegum.
og afleiðingar hennar
Uppistand nokkurt varð á
flugvallarhótelinu í Kefla-
vík nýlega, þegar íslenzkur
flugfarþegi, nýkominn frá
Norðurlöndum, ætlaði að
borga veitingar þar með
dönskum gjaldmiðli, en var
tjáð, að ekki væri unnt að
taka við greiðslu í öðru en
bandarískum dollm’um eða
íslenzkum peningum.
! Kvað svo rammt að reiði
mannsins út af þessu að
kveðja varð lögregluna á
vettvang, og viðhafði hún
víst engin vetlingatök við að
Þetta féll þó allt í ljúfa
löð, þegar maðurinn baðst af
sökunar á framferði sínu.
Kvaðst hann vera í ástar-
sorg, því unnu'da sín, íslenzk,
hefði sagt sér upp í Osló.
Hann hefði þess vegna feng-
ið sér einum of mikið neðan
í því og mikið rót væri á
huga sér eins og við væri að
búast.
STJÓRNARBLÖÐIN komu
nýlega með þá frétt, og
höfðu hana eftir merkuni
lækni, að ef menn vildu
forðast kransæðastíflu,
ættu þeir að drekka viský,
borða grænmeti og stunda
kvennafar.
Þegar kaupsýslumaður
einn liér I bæhum hafði les-
ið fréttina, varpaði hann
öndinni léttar og varð að
/ orði:
„Jæja, þá hef ég ekkert
að óttast!“
t_______
HAGYRÐINGAR eru marg
ir í Húnavatns- og Skaga-
fjarðarsýslu. Bjöm Schram
á Skagaströnd var einn
þeirra.
Eitt sinn var hann að
ræða um skáldskap hagyrð-
ings nokkurs í Skagafirði
og þótti hann hlldur bág-
borinn.
„Það er líkast því sem
hann sé að skrúfa áfram
hjólbörur með ferköntuðu
hjóli,“ sagði hann.
» ______
ALÞINGISMENN héldu ný
lega veizlu mikla í Þjóð-
leikhússkjallaranum og stóð
hún fram undir morgun.
Þegar einn þingmannanna,
sem fór með þeim síðustu,
var spurður, hvers vegna
hann hefði verið svona
lengi — hvort það hefði
verið svona gaman — svar
aði hann. t
A TAKMÖRKUNUM
Hún var ung og hýr á brá.
hafði af mörgu kynni.
Gat því lengi lifað á
litlu fasteigninni.
„Nei, blessaður vertu. En
það var talað svo illa um
hina þingmennina jafn-
skjótt og þeir voru farnir,
að ég þorði bókstaflega
ekki að fara fyrr en síðast.“
; ______
BOILLEAU harón, sent eitt
sinn bjó rausnarbúi á Hvít-
árvöllum í Borgarfirði —
og Barónsstígur er kenndur
við — lét verkafólkið sýna
sér tilhlýðilega virðingu. M.
a. vildi hann að vinnumenn
imir tækju ofan fvrir sér.
Eitt sinn sendu þeir ein-
falda og framgiama vinnu-
konu inn til barónsins og
létu hana spyrja, hverra
manna hann væri, því þeir
vissu að honurn var illa við
alla hnýsni.
Baróninn þótt'st vita. að
verið var að sprella með
kerlinguna, leit góðlátlega
til hennar og sagði: „Vitið
þér ekki. að það er liótt að
spyrja?“
; ______
ÞAÐ otar hver sínum tota,
segir máltækið, og á það vel
við stórfyrirtæki eitt, sem
ekki er þó í einkaeign. Bróð
ir forstjórans er lögfræðing
ur fyrirtækisins, sonur hans
sölumaður þess, systurdótt-
ir hans einkaritari og bróð-
ir hans selur egg til mötu-
neytis starfsmannanna.
; ______
GÍFURLEG kynbomba ku
nú vera farin að vinna á
skrifstofu eins ta?rsta fyr
irtækis iandsins Segja fróð
ir rnenn að aldret hafi sézt
önnur þyílík. enda mun
verkfall hjá karlmönnum
fyrirtækisins þegar hún
gengur þar um sali.
Við höfum meira að
segja heyrt, að þekktir
kvennamenn borgarinnar
hafi gert sér ferð þangað
til þess að skoða dömuna
— og fallið í stafi.
; _______
ÞAÐ er mikið talað um að
skortur sé á lögregluþjón-
um — og áreiðanlega ekki
að ástæðulausu. En vonandi
stendur þetta til bóta, þeg-
ar lögregluþjónastéttinni
hefur verið boðið mannsæm
andi laun og viðunandi
tryggingar.
Á meðan þessi mannekla
er í stéttinni væri hÍQs^yegf-
ar athugandi fyrir íögregly-
stjóra að ráða aldraða
menn eða jafnvel kvenfólk
til þess að annast eftirlit
með stöðumælum. Það er
ástæðulaust að láta unga,
hrausta og þjálfaða lög-
reglumenn eltast við svo
vandalaust verk, þegar þeir
hafa í nógu öðru að snúast.
; ,
I SAMBANDI við það, að
nú fer bifreiðaskoðunin
bráðlega að hef jast, ritjað-
ist upp fyrir okkur sagan
um manninn, sem kom með
bifreið í skoðun í fyrra, og
fann skoðunarmaðurinn eft-
ir ýtarlega leit einhverja
smáklikkun, sem honum
fannst endilega nauðsyn á
að Iaga og vildi ekki \ eita
bflnum fullnaðarskoðun
fyrr en lagfærð hefði ver-
ið.
Fannst bfleigandanum lít-
ið til .um gagnrýnina, ók
einn hring umhverfis Kaab-
er og birtist síðan aftur —
og fékk þá fullnaðarskoð-
un, og það me<ra að segja
með miklum hrósyrðum fyr
;r, hversn fliótt hann hefði
hrugð’ð við að framkvæma
viðgerðina!
En við ^e'úiru svo sem
söguna ekki dýrar en við
keyptum hana!
A F BLÖÐUM SÖGUNNAR
XIV.
Frœkileg bjðrgun
Það var árið 1921, að flutningaskipið Hong-Moh
strandaði við Lammocks-vita í Kínahafi. Um borð
voni hundruð Kínverja, og var ekki annað fyrirsjá-
anlegt en að þeir myndu allir farast. Brezki tundur-
spillirinn Carlisle hélt sig i grenndinni við flakið, en
þorði ekki að nálgast það sökum veðurofsa.
Loks ákvað Evans skipstjóri að setja nokkra menn
út í björgunarbát Björgunarbáturinn fór hverja
férðina af annarri að flakinu, hvað eftir annað lá við,
að hann molaðist á skerjunum, en jafnan sneri hann
aftur, hlaðinn mannskap.
Þegar þeir síðustu af áhöfninni voru komnir um
borð í björgunarbátinn, veitti einhver því eftirtekt, að
kaðalspotti var að vef jast utan um skrúfuna.
— Eg skal kafa! hrópaði Evans.
Og áður en nokkur gat aftrað honum, hafði hann
stungið sér fyrir borð. Minnstu munaði, að hann
klesstist milli bátsins og skipshliðarinnar, honum
sortnaði fyrir augum, en engu að síður heppnaðist
honum að losa kaðalinn úr skrúfunni.
Nær dauða en lífi var hann dreginn um borð.
— Okkur heppnaðist það! hvislaði hann lágt, þeg-
ar björgunarbáturinn hélt af stað í áttina til tundur-
spillisins.
HUSVlKINGAR eru búnir
að missa borinn sem und-
anfarið hefur verið keyrður
þar nyrðra í leit að heitu
vatni. Komst hann niður i
talsverðan hita, en aldrei
vatn. — Svo hefur Egill
Jónasson kveðið:
Nú er von um sigur
að sjatna,
sinnisþungi leggst yfir
skatna,
Hér vill ekkert breytast
til batna
Borinn farinn án þess
að vatna.
; ______
OG SVO var það bflasalinn,
sem sagði alla galla á
skr jóðnum ...
Yfirborgar Sveinn 1 Héðni,
framkvæmdanefndarmaður
í Vinnuveitendasambandinu,
nokkum af smiðum sínum?