Ný vikutíðindi - 11.10.1963, Blaðsíða 1

MWD □$ 0J
Föstudagur 11. okt. 1963 — 41. tbl. 3. árg. — Verð kr. 5.oo.
Ir þsfð rétt,
nð íslenzka
krónan hafi
fallið um 30%
á síðustu
tveimur árum?
Ríkisbankarnir verði rannsakaðir
Orðrómur á kreiki um óeðlilega
útlánastarfsemi án vit-
undar bankaráðanna
Fátt er meira talað um þessa dagana en allskonar mis-
ferli í fjármálum, og hefur athygli manna ekki hvað sízt
bednzt að ríkisbönkumun. Virðist sem útlánastarfsemi
þeirra og kaup á verðbré'fum sé alls ekki háð eftirliti né
umsögn bankaráðanna, sem þó eru beinlínis kjörin til þess
að stjóma þessari starfsemi, heldur eru bankastjórarnir
nær einráðir um alla starfsemi bankanna.
Ekki þarf að taka það fram, að þessir bankar era eign
þjóðarinnar, og hún á skilyrðislausan rétt til þess að fá
fulla vitneskju um, hvemig fé bankanna er lánað út og
hvort sá orðrómur, sem gengur nú fjöllunum hærra, er
sannur, að tugmilljónir króna ef ekki hundruðir milljóna
séu í vafasömum útlámun hjá jafnvel nokkrum einstakl-
ingum.
Sé það rétt, að sjálf banka j hugmynd um útlánastarf-
ráðin hafi litla sem enga! semina, verður Alþing, sem
kýs bankaráðin, að krefja
þau svars og fá sundurliðun
imi það í höfuðdráttum, hve
margir viðskiptamenn bank-
anna hafa yfirdrátt eða föst
lán í stofnunum sem nema
meira en t. d. einni milljón
króna. Meðan smáfyrirtækj-
um er neitað um kaup á
vöruvíxlum, sem nema smá-
upphæðum, ættu bankamir
að sýna þeim sömu sóma
með því að hreinsa sig af
þessum áburði.
Nú hefur til dæmis kom-
izt í hámæli, að útibússtjóri
eins ríkisbankans fyrir aust
an, Halldór Ásgrímsson,
Framhald á 3 siðu
Blettur á borginni.
Ennþá stendur þessi álma af „pólunum“ gömlu.
Hún stendur skammt frá einni af flugbrautum Rvík-
urflugvallarins, og maður varð rar við það, þegar
Lyndon Johnson varaforseti Bandaríkjanna kom
hingað, að þá var eins og borgaryfirvöldin tækju
kipp og skömmuðust sín fyrir þessa mannabústaði.
Það var ekki minnst á Selbúðimar eða Kamp
Knox — þau íbúðarhverfi voru víst ekki í eins áber-
andi nálægð og pólamir.
En það þýðir lítið að snurfusa í kringum þá staði,
sem bera helzt fyrir augu þjóðhöfðingja, þegar þá
ber að garði. Það er eins og að maður með hvítt
hálstau sé í skítugum nærfötum.
Við eigum að vera menn til að byggja mannsæm-
andi íbúðir yfir fátæka fólkið. Það er kvalræði fyrir
fólk að búa í svona bústöðum — og það er kvalræði
fyrir borgarana að rita til þess að samborgarar
þeirra skuli þurfa að gera sér að góðu að búa í
þeim. I
„Tjekkóslóvakía
✓ /
Keðjutjekkamál gestgjafans á Glaumbæ hefur ver-
ið mikið umræðuefni borgarbúa að undanförau. Skil-
ur fólk yfirleitt ekkert í því, hvað komið hefur yfir
manninn, að gera svona vitleysu.
En sannleikurinn mun samt vera sá, að hann hef-
ur dregið fé úr rekstri veitingahússins til þess að
kaupa stóran hlut í skipafélagi — og í því liggur
vitleysan. Hann hefur gert ráð fyrir að aðsóknin
! danssalinn yrði meiri en raun varð á í sumar, og
jafnframt treyst því að úr myndi rætast í haust og
vetur, og að þá myndi hann geta bjargað sér út úr
öngþveitinu, sem hann hafði skapað sér í bönk-
unum. —
En svo komst aðalféhirðir Landsbankans í málið,
og um leið komst þessi hringavitleysa upp, sem
mörgum mun hafa liðist hiá bönkumim um Iengri
eða skemmri tíma, þótt ekki sé vitað um svo stórar
ávísanir út á gerviinnlegg sem í þessu tilfelli, enda
opinbert leyndarmál að bankastarfsmenn hafa haft
rökstuddan grun um að ekki var allt með felldu.
Það þarf sem sé enginn að segja manni annað, en
að tékkamir hafi gengið smáhækkandi á milli bank-
anna í langan tíma og að grunur hafi verið valdnn
nm verðleysi þeirra hiá illa launuðum gjaldkerum,
eða fleirum, sem verið hafa góðir kunningjar gest-
gjafans.
En svo við snúum okkur aftur að Glaumbæ, Ká-
etunni og Næturklúbbnum, sem almenningur er allt-
af í vandræðum að vita hvað er hvað, þá er nú svo
komið, að allir salirair ganga undir einu og sama
nafni, eftir að tékkamálið komst í blöðin — sem sé
Tékkóslóvakía.
Í ^_________________________________>
Veldur Iðnskólastjóri
öllum embættum sínum ?
Þór Sandholt, skólastjóri
Iðnskólans, er samvizkusam
ur og trúverðugur maður.
En það er eins með hann og
aðra mennska menn, að ef
þeir hafa of mörg jám í eld-
inum, vill eitthvað verða út-
undan af því, sem sinna
þarf — og þá jafnan það
sem ekki er arðvænlegast
fyrir viðkomandi mann þá
stundina.
Nú er Sandholt skólastjóri
eins fjölmennasta skóla
landsins, sem hefur 14—
1500 nemendur. Þetta er vel-
launað starf, sem mikil á-
byrgð fylgir. Manni finnst
að það sé ærið starf fyrii
einn mann, og að ekki væri
ástæða fyrir hann að taka
að sér mörg aukastörf.
Samt er Sandholt í borg-
arstjóm Reykjavíkur (með
illa fengnum atkvæðum (?),
auk þess sem borgarstjóm
hefur kosið hann í fjölmarg-
ar nefndir. Þar að auki hef-
ur hann sem arkitekt tekið
að sér að teikna hina miklu
viðbót við Iðnskólann. Auk
þess er hann í yfirstjóm
skátahreyfingarinnar o. s.
frv.
Við höfum ástæðu til að
(Framh. á bls. 3),