Ný vikutíðindi - 26.06.1964, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTlÐINDI
7
Uöi okkur. Segðu mér satt, og ljúgðu engu lengur að
mér?“
Hann var ekki vanur því að Gerda setti honum
kosti og varð vandræðalegur. Hann vissi líka að hana
langaði til að trúa því að þau væru gift. „Elskan, það
var ekkert athugavert við giftinguna. Það getur verið
að hún hafi verið framkvæmd á dálítið óvenjulegan
hátt, en hún var fullkomlega lögleg.“ Handleggir hans
voru nú um axlir hennar og andlitið fast upp að and-
liti hennar.
„Ertu viss um það, Ches?“ hvíslaði hún. „Er ég
í alvöru frú Chesney?"
Hann kyssti hana.
„Auðvitað, elskan. Hafðu engar frekari áhyggjur út
af því. Og, ef þú kærir þig um þá skulum við giftast
aftur í Þýzkalandi.“
Hættan var liðin hjá, og ótti hennar dvínaði. Nú
samhryggðist hún honum yfir missi hins dýrmæta
farms, meðan báturinn sigldi rólega áleiðis til Tang-
ier.
ELLEFTI KAPÍTULI
Chesney sigldi litlu snekkjunni sinni inn á sólbaðaða
höfn Tangiers og batt hana við bryggju. Á ytra borð-
inu virtist hann hafa tekið gleði sína á ný, en gagn-
vart Gerda var hann fáorður og snefsinn. Með sjálf-
nm sér var hann sannfærður um að einhver í Alsír
hefði gefið lögreglunni upplýsingar, sem olli því að
hann hafði neyðzt til að henda hinni dýrmætu smygl-
vöru sinni í sjóinn. Allur hinn vandlegi undirbúning-
ur og sú slægvizka sem hann hafði beitt, var til einsk-
is, og nú, enn einu sinni, var hann peningalaus. Að þvi
er Gerda snerti var þetta ekki neitt afdrifaríkt í henn-
ar augum. Hún leit á það sem áfall, eins og komið
hafði fyrir oft áður, en hún hafði vanizt því að líta
þannig á lífið, að ef Chesney væri hjá henni, þyrfti
'hún engu að kvíða. Hún gat líka huggað sig við til-
hugsunina um það, að ef Chesney var félaus myndi
hún fremur hafa hann hjá sér en ella; hann hefði
síður tækifæri til að skemmta öðru kvenfólki.
Þegar þau höfðu rígbundið bátinn fór Chesney í sín
heztu föt og lét Gerda gera slíkt hið sama. Hann
leiddi hana upp bryggjuna, upp eftir hlykkjóttum göt-
unirni að litlum bar í Pettit Cocco, sem hörundsdökk-
ur maður átti. Chesney bað um tvo koníak, en talaði
ekki við nokkurn mann. Þarna var hálf tylft manna,
sýnilega sjómenn, sem sátu og röbbuðu saman. Þeim
varð starsýnt á nýkomnu gestina og héldu áfram við-
ræðum sínum. Chesney lauk úr glasinu, en bannaði
Gerda að ljúka úr sínu. Þegar þau voru komin út og
gengu í burtu, sagði hann: „Nú veit ég hvað við ger-
um. Við förum og tölum við Miriam.“
„Hver er Miriarn?" spurði Gerda.
Hann hló með sjálfum sér. „Hún er gamalt viðhald
mitt. Sæt stelpa, en dálítið villt. Móðir hennar var
gift eyðimerkurræningja, þangað til hún féll fyrir ein-
Um úr IJtlendingahersveitinni.“ Hann glotti. „Og nú
or það Miriam. Síðast þegar ég sá hana gaf ég henni
dálítið af peningum, og hún keypti sér bar.“
Þau löbbuðu fram hjá Görðunum upp í Gömluborg,
þar sem strætin urðu of þröng fyrir umferðina og
þar sem steinveggirnir lokuðu úti mestalla birtu og
sköpuðu leyndarmál. Konur með hvita andlitsslæðu,
starandi beint fram fyrir sig, gengu framhjá; smá-
búðir, sem minntu á þegar börn eru í búðarleik, voru
þama með smávarning til sýnis, og búðarmennirnir
sátu á gangstéttinni með rauðan fez á höfði og biðu
eftir viðskiptavinum. Þau fóru fram hjá mörgum opn-
um dyrum, þar sem mótaði fyrir kvenmannslíkama
í forstofunni. Víða var blindur betlari, sem teygði
upp lófana eftir ölmusu. Chesney virtist kunnugur
leiðinni. Hann teymdi Gerda upp þröng og hlykkjótt
sund, skuggaleg og daunill.
Að lokum ýtti hann upp hurð í einum veggnum, og
þau stóðu inni í litlum, skrautlegum bar, lítið lýstum
^neð dökkrauðum húsgögnum og þykku veggfóðri. Áð-
ur en þau gátu sezt, gekk þjónn til þeirra og hvisl-
aði að Chesney: „Madam bíður eftir monsieur inni í
Lárétt :
1. pappír, 5. blóms, 10.
öldur, 11. kámar, 13. sk.st.,
14. veizlurnar, 16. eiga, 17.
tvíhljóði, 19. meiódía, 21.
venju, 22. stétt, 23. riddara,
26. tanga, 27. op, 28. hor-
aðri, 30. stefna, 31. tíðkar,
82. atvinnuvegur, 33. kall,
34. samst., 36. hæg,^38. öt-
ula, 41. stía, 43. sumstaðar,
45. burtkasta, 47. kyrrlátt,
48. gælunafn, 49. skortur,
50. reykja, 51. tala, 53. mat-
arQát, 54. fljót, 55. félagi,
57. söngl, 60. eins, 61. borga,
63. ísbarma, 65. koll, 66.
tifa.
Lóðrétt:
1. leit, 2. veitingastofa, 3.
stallur, 4. sagnfræðingur, 6.
hljóma, 7. drykkur, 8. renna,
9. guð, 10. káta, 12. glæsi-
mennska, 13. torfa, 15. bet-
ur, 16. vafasemi, 18. dugleg-
ur, 20. glanni, 21. galdur, 23.
snjóbleytu, 24. á nótum, 25,
gróðaseðill, 28. gjóstur, 29.
nær, 35. fjarvera, 36. krafsa,
37. kæti, 38. girðingaefni, 39.
þramma, 40. ská, 42. vöru-
merki, 44. tala, 46. unna,
51. gelda, 52. innheimta, 55.
skal, 56. skemmd, 58. flýt-
ir, 59. ábreiða, 62. upphróp-
im, 64. guð.
LAUSN
á sifiustn krossgátu. ■■■'•
LÁRÉTT: 1. skort, 5. maufs,
10. braka, 11. Krist, 13. bú, 14.
mfa, 16. vart, 17. ei, 19. lin, 21.
kið, 22. ánar, 23. óðara, 26.
bunu, 27. ann, 28. hrukkur. '30.
man, 31. alvej?, 32. aðall, ;33.
og, 34. lu, 36. malla, 38. vaðal,
41. æsa, 43. laglaus, 45. ort, 47.
læti, 48. nauts, 49. skvr, 50.
ata, 51. a, 52. ö, 53. ský, 54. ra,
55. armi, 57. anga, 60. II, 61.
raska, 63. orfið, 65. fasta, 66.
stall.
LÓÐRÉTT: 1. sr„ 2. kar, 3.
okur, 4. raf, 5. M, 6. aka, . 7.
urra, 8. rit, 9. ss, 10. búinn, 12.
teina, 1.3. bláar, 15. auðug, 16.
verka, 18. Iðunn, 20. Nana,. 21.
kuml, 23. óreglan, 24. ak. 25.
auðlaus, 28. hvoll, 29. rauðs,::35.
hælar, 36. mata, 37. agaði, 38.
vatna, 39. loks, 40. strýi, 42.
sætar, 44. lu, 46. rykið, .51.
arks, 52. ögra, 55. asa. 56. naht,
58. not, 59. afl, 62. af, 64. il.
einkaskrifstofu sinni.“ Hann kinkaði kolli til Gerda og
bætti við: „Madam vill einnig gjaman finna yður.“
Hann fylgdi þeim inn í herbergi með Ijósgráum
veggjum og fölgrænum húsgögnum. Á miðju gólfi
var stórt borð með spegilplötu, og á því var stór skál
með dökkrauðum rósum.
Miriam stóð við borðið, grannvaxinn, svarthærður
kvenmaður með dimm, ibrennandi sígaunaaugu. Ljós-
gulur kjóll hennar féll að seiðmögnuðum og fagur-
sköpuðum kropp hennar. Ekkert hljóð heyrðist x her-
berginu nema svolítið skrjáf í kjólnum og nælonsokk-
unum, þegar Miriam gekk eitt skref í áttina til þeirra,
en loftið var þungt af ilmvatnsangan.
„Eg bjóst við að þú myndir koma,“ sagði hún með
svolitlum erlendum hreim í röddinni. Hún lyfti hendi
án þess að brosa. „Hvernig líður þér? Ætlarðu ekki
að kynna mig?“
Chesney kynnti þær ópersónulega, eins og það væri
óljúft skyldustarf, meðan hann hefði annað í huga.
„Svo að þú bjóst við mér, mín kæra Miriam,“ sagði
hann. Röddin var mjúk, næstum smjaðrandi. „Samt
virtistu ekki vera ánægð yfir að sjá mig. Elskarðu
mig ekki lengur, ástin?“
Hún baðaði æst út höndum. „Láttu ekki eins og
kjáni, Ronny. Nú er hvorki stund né staður fyrir
brandara. Þú verður að forða þér. Þetta er hættu-
legur staður fyrir þig — fyrir ykkur bæði.“
Chesney varð gripinn æsingi. „Hvers vegna? Hver
veit um að ég er hér? Hvernig vissir þú það?“
„Eg vissi það um leið og báturinn þinn kom. Eg
veit um ferðir þínar frá því þú steigzt á land hér í
Tangier. Er það nægilegt svar?“ Bros hennar sýndi
sterklegar, hvítar tennur.
„Þú hefur góð sambönd, kæra mín, en þú ert eitt-
hvað biluð ef þú heldur að ég ætli að stinga strax af
frá Tangier.“ Hann hallaði sér aftur á bak í hæginda-
stól. „Mér þykir notalegt hérna, og mér fellur ágæt-
lega við loftslagið."
(Pramhaild í næsta blaði.)