Ný vikutíðindi - 17.11.1967, Qupperneq 8

N Y VIKUTIÐINDI
Þegar skattalðg-
reglan fór til Eyja
Bæjarstjórinn kæröi fiskimjölsverk-
smiðju fyrir stórfelld skattsvik
í Heljarslóðaxorustu Grönd
alg er sagt frá því, að sér-
kennilegur þjófnaður gerðist
í Portugal; stolið var ein-
göngu frá þeim, sem ekkert
áttu,
Sá sérkennilegi og einstaki
atburður gerðist 1 Vest
mannaeyjum á s.l. sumri, að
bæj.ir&tjóri þeirra Eyverja,
Magnús Magnússon fyrrver-
andi símstjóri, kærði til rík-
iss'kattstjóra, að eitt af Jörg-
ensensfyrirtækjunum svo-
nefndu, Fiskimjölsverksmiðj-
an í Vestmannaeyjum, hefði
samkvæmt skattaframtali ^
sinu grætt um 20 milljónir,
en framtalsnefndin hefði að-
eins lagt níu hundruð þúsund
króna útsvar á fyrirtækið í
skjóli bjartsýnna vona eig-
enda verksmiðju þessarar,
að 19 milljónir af gróðanum
væru geymdar hjá sjálfum
Jörgensen, — en samkvæmt
skattaálagningu skattstjór-
ans og álagningarreglum
framtalsnefndarinnar hefði
átt að leggja sex til sjö millj
ónii' á fyrirtæki þetta.
HERKVAÐNING
Magnús bæjarstjóri hafði
hafist til bæjarvalda í skjóli
loforða sinna til hinna al-
mennu kjósenda í Eyjum,
um að láta fiskvinnslufyrir-
tækin í Eyjum borga, ef hón
um, Magnúsi, yrði afhent úr
slitaskattaálagningarvöldin í
Eyjum. Varð fólkið í Eyjmn
við þeirri herkvaðningu.
Rikisskattstjórinn brást
hart og skjótt við beiðni
Magnúsar bæjarstjóra, eftir
að hann hafði endurskipu-
lagt skattalögreglu sína, sem
hafði riðlast nokkuð við síð-
ustu kosningar og þurfti
hvorttveggja: liðsauka og að
fylla í skörðin í stað þeirra,
sem hætt höfðu störfum hjá
ríkisskattstjóranum og boð-
ist önnur störf og betur laun
uð. Er endurskipulagning
skattalögreglunnar hafði ver
ið framkvæmd, þá sendi ríkis-
skattstjórinn sveit vaskra
sveina til Eyja. Vakti koma
hinna gullreknu erindreka
fjármálaráðherrans minni
fögnuð, iheldur en að sú hin
fagnandi sveit skattgreið-
enda svaraði fyllilega til
flokksfylgis ráðherra.
Framhald á bls. A
NÓG AF TÆKJUM
Hún er gömul og góð sag
an um bruggarann, sem
sýslumaður dæmdi sekan
um brugg eftir likum. Ekk-
ert brugg fannst, en hins
vegar höfðu tæki til eim-
ingair fundist við húsleit.
Bruggarinn varð mjög
hneykslaður og spurði:
„Hví þá ekki alveg eins að
dæma mig fyrir nauðgun.
% hef lika tæki til þess að
fremja þann giæp!“
; _______
HERNÁMSÁRIN
Á þriðjudagskvöldið var
hátíðasýning í Háskólabíói
á fyrri hluta kvikmyndar-
innar Hernámsárin 1940-
1945. Er Reynir Odds-
son stjómandi, en íslenzkir
þulir skýra frá gangi mála.
Myndin er merldleg heim-
lldarkvikmynd og munu
gestimir liafa verið mjög
ánægðir með hana og bíða
með eftirvæntingu eftir
seinni hlutanmn.
Á eftir fóru svo margir 1
gestanna jlir Hagatorgið
upp í Súlnasal á Hótel Sögu
og Iiresstu sig á vínglasi.
; _______
HAR VIÐARHIRÐIR
Iðnaðarfyrirtæki það í
Vestmannaeyjum, sem á sín
um tíma byggði bankabygg
ingu Útvegsbankans þar,
hefir undanfarið verið í önn
um við að smiða harðviðar-
innréttingar í hina nýju
höll ríka bankastjórans við
Amaimesvog. Eru nú fag
menn fyrirtækisins að setja
upp innréttingar þessar og
ganga frá þeim.
; ______
FARGJALDA-
SKATTURINN
Sú saga gengur staf-
laust um borgina, að Loft-
leiðir ætli að gefa fargjalda
skattinn, þ.e. borga 1500
krónur fyrir hvern farmiða
til útlanda til íslenzka ííkis
ins fyrir hönd faraiiðakaup
andans.
Sigurður Magnússon,
blaðafulltrúi Loftleiða,
kveðst hafa heyrt söguna,
en kímir að henni. Segir
hann góðlátlega, að vinir
Loftleiða, þeir í IATA, yrðu
áreiðanlega ekkert blíðir,
ef sagan reyndist sönn, því
þetta væri sama og far-
gjaldalækkun.
Aðrir segja að framtíð
Flugfélags Islands væri í
hættu, ef úr þessu yrði.
; ______
KLÁR FORSTJÓRI
I verksmiðju einni í
Þýzkalandi kom það fyrir,
að venkamennirnir gerðu
verkfall —• þeir settust all-
ir niður og hreyfðu sig
hvergi!
Forstjórinn mótmælti
ekki á neinn hátt. Hann lét
flytja dýnur handa þeim til
að sitja á, nokkra kassa af
gini og góðan mat — og
nokkru síðar komu þrír bíl-
AF BLÖÐUM SÖGUNNAR:
Ishafshetjan
Langt er síðan hugdjarfir menn fóru fyrst að kanna
dularheima heimskautshafsins. Afrek danska heim-
skautsfarans Jens Munks mun þó vera eitt hið eftir-
minnilegasta.
Árið 1619 lagði hann af stað í þessa hættulegu svað-
ilför. Veturinn skall á leiðangurinn strax við mynni
Churchill-fljótsins, og þar fraus skip hans fast í ísauðn
inni.
Líðan mannanna varð brátt hörmuleg. Alls létu 61
maður lífið úr sjúkdómum og kulda um veturinn. Oft
á viku urðu þeir, sem eftir lifðu, að grafa einhvern af
félögum sínum í ísinn. Þegar páskahátíðin 1620 kom
með suðlægan vind voru aðeins Jens Munk og þrír af ^
skipverjum hans eftir á lífi.
Isinn bráðnaði og mennimir fjórir álkáðu að freista
þess að sigla heim. Þeir lögðu á hafið milli h-vass-
brýndra ísjaka. Ailir urðu þeir að strita látlaust, þótt
þeir væru tærðir af sulti og kuldinn væri napur. Dag
eftir dag urðu þeir að berjast við storma og stórsjóa.
En í september 1620 sáu þeir fjallaströnd Noregs.
Eiimi hinni mestu afreksför í sögu heimskautarann-
sókna var lokið.

ar með hóp af laglegum
dansineyjum, sem áttu að
skemmta verkfallsmönnun-
um.
Þegar skemmtunin stóð
sem ihæst, sendi forstjórinn
eftir konum verkfallsmann-
aima, svo að þær gætu séð,
hvað eiginmennirn'r
skemmtu sér vel.
Strax næsta morgun var
vinna hafin að nýju af
fullum krafti. .. !
; _____
BRANDARI VIKI NNAR
Tvær Reykjavíkurfrúr
voru að tala saman um
einkamál sín, og Helga var
að fárast yfir því við
Mörtu, hvað sér gengi erf-
iðlega að fá peninga hjá
manninum sínum.
„Ég er í engum vandræð-
um með að ,fá peninga hjá
mínum manni,“ sagði þá
Marta. „Ég hóta bara að
fara heim til mömmu á Ak-
ureyri.“
„Nú?“
„Já, þá lætur hann mig
strax fá peninga fyrir ferða
kostnaði, og svo get ég far
ið niður í bæ og keypt það
sem mig vantar.“