Ný vikutíðindi - 31.05.1968, Blaðsíða 6

N Y VIKUTlÐINDl
+*-)M-)*>)4->*-*-*-+*)*-><-*-*)f)4->M->M-)4-)
I
*
!
¥
¥
I
1
ROÐULl
Hin vinsœla
HLJÓMSVEIT
Magnúsar
Ingimarssonarf
★
★
★
★
★
★
Söngvarar:
*
★
★
★
★
★
★
★
VELHJÁLMUR
VHJIJÁLMSSON
og
ÞDRÉDUB
SIGURÐARDÓTTER f
i
★
★
í
Matnr franireiddur frát
kl- 7 *
i
'ÍJ*.*****************-****
Sími 15327
!
★
★
t
*
*
i
i
★
★
★
Dansað
öll kvöld
¥
¥
*
•<(<
¥
¥
¥
¥
•*
¥
•f
■V
*
¥
•¥■
•¥■
■¥■
-*
-¥
-¥■
J(nema á miðvikudögum).]£
★
★
I
★
i
i
$ Borðapantamr
★
*
i í síma 11777.
★
•¥
*
•¥■
■¥
¥
*
-¥■
*
¥
¥
¥
¥
¥
¥
I
-»■
¥
¥
¥
¥
¥
¥
¥
Kvöldverður framreiddurj
★ frá kl. 19.00.
★
★
★
I
í
★
ÍK
★
★
★
I
i
i
Í Simi 11777 og 19330.
%
GLAUMBÆR
I
C*-k-*í Jí * ***-*(-**-*(-*«-»(->{-*-*-*(-*-*(-*(-*■*
Spennandi og atburðarík framhaldssaga:
eftir LEDRU BAKER jr.
Ég varpaði öndinni og leit í spegilinn. Ég sá lögreglu-
bílinn koma æðandi með sama vitfirringslega hraðanum
og ég hafði haft, en hann kollkeyrði sig. Hann kastað-
ist upp í loftið, og þegar hann lenti aftur á veginum,
valt hann hliðarveltur að múrnum, og á næsta andar-
taki var hann 1 björtu báli.
Mér varð ómótt, en ég var neyddur til að herða mig
upp. Það voru svo margir, sem áttu mikið undir mér
komið nú, að ég mátti ekki láta hugfallast. En ég
minnkaði hraðann og ók gætilega, meðan ég var að ná
stjóm á titrandi taugum mínum.
Ég stanzaði við fyrsta símaturn, sem ég kom auga á,
og hringdi til lögreglunnar og gaf þær upplýsingar, að
Jack Griffith fæli sig á gestaheimilinu á Bunker Hill.
Svo ók ég áfram til Sunset Boulevard.
Hið glæsilega hús Moss Morrisons var eyðilegt og
dapurlegt með niðurdregnar gardínur, og ég ók bak við
það og parkeraði bílnum þar. Mig var farið að verkja
í öxlina, og ég tók um skotsárið þar, þegar ég gekk að
glerdyrunum, sem voru á vinnustofu Moss.
Gluggatjöldin voru dregin fyrir og dyrnar læstar, en
ég braut eina rúðuna með marghleypuskeftinu, stakk
hendinni inn og opnaði.
Ég fór að finna fyrir máttleysi vegna blóðmissis, og
þess vegna gekk ég beint að vínskápnum, þar sem ég
fann heila rommflösku. Ég dró korktappann úr henni og
tók tvo stóra slurka án þess að hirða um að nota glas.
Við þetta hresstist ég og hirti síður um hina drunga-
legu stemningu í auðnarlegu húsinu.
Uppi á annarri hæð fann ég von bráðar svefnherbergi
Mardis. Við einn vegginn var dýrmætt sjónvarpstæki,
en við annan snyrtiborð með stórum spegli og urmull af
flöskum og krukkum. Púðurdósin hennar stóð þar líka,
opin, eins og Mardi hefði rétt nýlega verið að púðra á
sér nefið áður en hún gengi niður til þess að taka á móti
einhverjum, sem væri að samhryggjast henni.
Ég bölvaði ergilega með sjálfum mér, þegar ég
mundi að ég hafði gleymt að spyrja Mardi um, hvar
hún hefði falið skjölin, og mér datt í hug að það væri
ekki eins auðvelt að vera leynilögregluþjónn og ég
hafði haldið.
Það var ekki um annað að ræða en fara í það að
rannsaka allt herbergið, og ég rótaði í skúffum og skáp-
um án árangurs. Svo réðist ég á dýnuna í stóra rúm-
inu, en þar var sömu söguna að segja.
Ég settist á rúmstokkinn og kveikti mér í sígarettu
meðan ég hugsaði mig um, og þá skyndilega heyrði ég
umgang niðri á neðri hæðinni.
Þetta hlaut að vera Grebel!
Ég leit til dyranna og mundi að ég hafði ekki haft
hugsun á að læsa þeim; svo öruggur hafði ég verið um
sjálfan mig. Nú var það sjálfsagt of seint.
Ég flutti mig yfir á stóra sófann við veginn og sat
þar með byssuna í hendinni. Hvað átti ég að gera?
Ég var farinn að fá glýjur í augun, og verkirnir í öxl
inni voru næstum óþolandi. Ef til vill tækist mér að
standa á fótunum þangað til mér bærist hjálp, en það
var harla ósennilegt.
Ég ályktaði, að ef lögreglumenn hefðu keyrt upp að
Bunker Hill, þá myndi Flossie hafa tekist að sannfæra
þá um að mikilvægara væri að hjálpa mér en handtaka
mig; en hversu lengi þurfti ég að bíða ?
Ég stóð upp og gekk að hurðinni til þess að læsa
henni, en þá sá ég að húnninn hreyfðist.
Skammbyssan sló hönd mína, þegar ég sendi þrjár
kúlur í hurðina. Það heyrðust undrunarkennd blótsyrði
frammi á ganginum, og ég heyrði að Grebel stökk frá.
Ég flýtti mér að læsa dyrunum og hrópaði fram:
,,Þú mátt ekki yera svona óvarkár, Grebel!“
,,Þú hefur enga undankomumöguleika, Griffith,“
svaraði hann. „Lögreglan er á leiðinni til þess að taka
þig.“
„Það er lygi,“ sagði ég öruggur. „Þú áræðir ekki að
láta neinn starfsbróður þinn vita hvað þú ert að bar-
dúsa. Ég get líka sagt þér ástæðuna. Mardi hefur kopí-
ur af mikilvægustu skjölum glæpafélagsins. Hún faldi
þær héma, og nú er ég búinn að finna þær. Ég stend
með þær hérna í hendinni, og ef þú vilt ná í þær, þá
komdu bara inn. Þar getur að líta nöfn þeirra ómenna,
sem bendlaðir eru við glæpastarfsemina hér við strönd-
ina. Og nafnið þitt kemur þar fyrir iðulega."
„Þú lýgur! Þú hefur ekkert á mig!“
„Bíddu bara og sjáðu til. Skjóttu lásinn í sundur og
komdu inn, þá færðu kannske tækifæri til að sjá allt
með eigin augum. Ég vil bara vekja athygli þína á því,
að þú kemst ekki upp með moðreyk svo lengi sem ég
er lifandi. Það er úti um þig, Grebel!“
„Þig líka!“
„Ekki er ég nú svo viss um það. Mér verður ekki
skotaskuld úr þvi að sanna, að þið Mardi lögðuð snöru
fyrír mig.“
Hann skaut í gegnum dyrnar, og ég hörfaði frá. Til
öryggis velti ég sófanum á hliðina og skýldi mér bak
við hann. Ég var að hlaða skammbyssuna á
ný, og þá kom ég skyndilega auga á þykkt og stórt um-
slag, sem var fest við sófabotninn með límbandi.
Ég losaði það, og þegar ég hafði rifið það upp,
gleymdi ég bæði Grebel og öllu öðru. Hér var ég raun-
verulega með í höndunum einmitt það, sem ég rétt áður
hafði gortað yfir að vera með í höndunum; og saksókn-
ari gat varla á betra kosið. Hér voru nöfn á lögmönn-
um, kvikmyndastjörnum og stjórnmálamönnum, sem
voru viðriðin glæpasamkunduna, og mér velgdi við að
sjá, hversu rotnuin hafði náð langt.
Grebel skaut aftur, og ég heyrði að hann hafði hitt
lásinn.
20. KAPÍTULI
Dymar skullu upp, og ég gægðist upp yfir sófann og
skaut í gættina. Kúlan hitti dyrakarminn, rétt við and-
-*C-*C-*C-*C-*C-*C*-*C-*C-*C-*C-*C-*C-*C-*C-*C-*C-K-*C->C-*C*->C-*C-*C-*C-*C-*C-*C-*C->C->C->C->C*C-K-*Í-*!*-*<•*<■>!-><->(->(->(->(+
SKRYTLUR
KVEFMEÐAL
Kona nokkur fékk hastar-
legt kvef. Hún tók það ráð að
hella viský í sykurmola og
bryðja hann síðan undir
svefnhm. Þegar litla dóttir
hemiar bauð henni góða nótt
með kossi, varð henni að
orði:
„Þú hefur þá komizt í vel-
lyktandið hans pabba.“
DKAMM
Samkomuhús nokkurt hrip
lak. Maður að nafni Brynjólf-
ur var fenginn til að fara
milli manna í byggðarlaginu
og leita samskota vegna við-
gerðar á húsinu. Skyldi hann
standa sóknarpresti skil á
samskotafénu. Nokkru
seinna mætir prestur Brynj-
ólfi þéttfullum. Þá segir
Brynki:
„Já, nú er ég í óða önn að
innheimta samskotaféð, prest
ur góður, en karlarnir eru
bara svo gestrisnir við niig,
að þeir gefa mér allir dramm
mn leið og þeir borga.“
„Hamingjan hjálpi mér,
eru þá engir bindindismenn í
sókninni?“ spyr prestur.
„Jú, sei-sei, jú, en ég lét
nú bara nægja að skrifa
þeim,“ anzaði Brynjólfur.