Ný vikutíðindi - 06.02.1970, Qupperneq 2

2
NÝ VIKUTÍÐINDI
<4.
KVENNADALKAR
Ertu nóffu aölaðundi?
NY VTKUTlÐINDI
koma út á föstudögum
og kosta kr. 25,00.
Otgefandi og ritstjóri:
Geir Gunnarsson.
Ritstjórn og auglýsingar:
Skipholti 46 (gengið inn
i vesturgaflinum).
Sími 26833.
Sétning: FélagsprentsmiCjan
Prentun: Prentsm. ÞjóCviljans
Upplausnaröfl
Nýlega hélt forstöðukona
Kvennaskólans því fram i
blaðaviðtali, að það hefði
verið Æskulýðshreyfingin,
þ. e. ungkommar, sem stað-
ið hefði að uppþoti því, er
skólafó.lk stofnaði til á á-
heyrendapöllum Alþingis
fyrir skömmu, og hefur þó
kona þessi löngum þótt
hlyntari austrænum löndum
en vestrænum, jafnvel svo
að ýmsir liafa talið hana
kommúnista.
Umrnæli hennar benda þó
til skoðanabreytingar eins
og oft vill verða hjá fólki,
þegar það þroskast og finn
ur til ábyrgðar; þá snýst það
gjarnan frá vinstri skoðun-
um til hægri, þ. e. reynslan
kennir þeim að hugsjónir
æskunnar eru fagrar, en að
éðli hlutanna verður ekki
breytt. — Það heyrir sern sé
til undantekninga, ef ein-
hver fórnar sér fyrir með-
bræður sína cða þjóðarheild
ina, þegar hagsmunir lians
sjálfs eru í húfi. Það eru þá
helzt blindir oftækismenn,
og þó telja þeir ávallt að lil
einhvers sé jafnframt að
vinna fyrir þá sjálfa.
Ekki er að efa, að hinir
ungu uppreisnarseggir, sem
hér eiga í hlut, telji sig
berjast fyrir göfugu mál-
efni. Þeir, sem að baki þeim
standa og eru fullþroskaðir
rnenn, hafa sjálfsagt einnig
einhvern góðan tilgang með
því að æsa unglingana upp
til uppþota og óeirða. Kvisl-
ing hinn norski liélt sig líka
vafalaust berjast fyrir góðu
málefni á sínum tíma.
Þessir skuggavaldar
stefna lil upplausnar í ís-
lenzku þjóðfélagi með það
takmark fyrir augurn að
undirbúa jarðveginn fyrir
breyttum þjóðfélagsháttum
i anda austræns hugsunar-
háttar svipuðum þeim, sem
neytt er inn á Tékka! Og
það er ekki að efa að þeir
hyggjast verða allsráðandi
hér, þegar sú bylling er yf-
irstaðin — á svipaðan liátt
og Kvísling varð æðsti mað-
ur Noregs, þegar Hitl'er
hafði hernumið það land.
Sumum er jafnvel ekki
grunlaust um að hugur
ýmsra þessara upplausnar-
manna stefna iengra austur,
alla leið lil Kína. Væri það
þó harla undarlegur hugsun
arháttur þeirra, sem alizt
hafa upp við vestrænt frelsi
Það er mjög auðvelt að
eignast kunningja — verða
vinsæll — ef maður er að-
laðandi að eðlisfari. Þegar
fóik sækist eftir vináltu yð-
ar eru öll vandkvæði á því
að öðlast vinsældir leyst.
Sumum vcilist mjög auð-
velt að ná vinsældum. Allt
sem þeir taka sér fyrir liend
ur virðist vera til þess fall-
ið að hæna að þeim vini,
gleðja þá og vekja aðdáun
þeirra. Þeir eru hinir fáu út-
völdu. Allur fjöldinn verður
sjálfur að ávinna sér þá eig-
inleika, sem skapa vinsæld-
ir. Vandinn er sá að þekkja
bezlu leiðina til að ná liylli
fólks.
I stórum hóp manna er
bægt að benda á fáeinar
manngerðir, sem eru ein-
kcnnandi fyrir heildina. Ég
hef ritað hjá mér nokkrar
leiðbeiningar fyrir þær
manngerðir sem almennast
gildi hafa. Við skulum lesa
þær:
1. Verið óspar á lofsyrði.
Talið vel um vini yðar.
Ef þér gerið það verður öll-
« -Ijóst "að 'þér sjáið ekki
ofsjónum yfir velgengni ann
arra. Og að þér eruð laus
við öfund og „afbrýði.
2. Verið óspar á að lána.
Þólt þér eigið á hættu að
tapa einhverjum fjármun-
um á því — og sú hætla er
lítil — þá er það þó betra
en glata vináttu vina yðar.
Auðvitað verðið þér að taka
við einhvers konar trygg-
ingu. Engum geðjast að
„fleðuskap“.
3. Þakkið ævinlega fyrir
greiðvikni.
„Þakka yður fyrir“ er
auðvelt að segja, en þér
megið vera viss um að það
hljómar vel og vingjarnlega.
h. Verið greiðvikinn við
aðra.
Þér megið ekki móðgast
eða finnast yður gerð mink
un þótt yður sé boðið í sam-
kvæmi á síðustu mínútu í
stað einlivers annars, sem
ekki gat komið. Það má
að óska eftir fólki með aust
rænan hugsunarliátt allsráð
andi liér og í nálægum lönd-
um.
Ungt og ómótað fólk ælti
að íhuga vandlega, livort
það kýs fremur að fylla
flokk vestrænna þjóða og
lifa við það frelsi og þá
menningu, sem við höfum
tileinkað okkur og barist fyr
ir, eða ofurselja sig ófrelsi
og gjörólíkum venjum Asíu-
þjóða.
vera að þér þurfið sjálfur
að fara eins að þótt síðar
verði. Verið vingjarnlegur
og glaðlegur þótt þér séuð
beðinn um að gera eitthvað,
því hver veit nema þér þurf
ið sjálfur á hjálp að halda.
Það bregzt sjaldan.
5. Temjið yður /jolinmæði
og góða framkomu.
Það krefst þjálfunar, en
það er íþrótt, sem nýtur al-
mennrar aðdáunar. Óþolin-
mæði og rciði gera yður
jafn ógeðfelldan og sú per-
sóna er, sem lætur yður bíða
að ástæðulausu. Að missa
vald á sjálfum sér gcrir yð-
ur að jafningja þess, sem
gerði yður reiðan.
6. Verið hugprúður í leik.
Að tapa í kappræðum, í
spilum, eða að fá ekki vilja
sínum framgengt er lítilvæg
ara en ýmsir vilja vera láta.
Öllum geðjast að fólki, sem
„gcrir gaman“ úr öllu og
lætur golt heita. Engum
fellur við mann, sem lætur
öðrum finnast hann hafa
liaft rangt við ef hann vinn
ur hann í rommí.
7. Stundvisi cr gulls ígildi.
Fólki, sem alltaf kemur
of seint, virðist einna bezt
lýst sem „rolum“ eða slæm-
um skipuleggjendum. Al-
menn kurteisi krefst slund-
vísi.
8. Snyrtimennska er alltaf
kostur.
Hvernig þér liirðið um
sjálfan yður, eigur yðar og
heimxli er auðvitað einka-
mál j'ðar sjálfs, en þér
græðið lítið á því að særa
tilfinningar annarra.
9. Virðið einkalif annarra.
Fólk vill að sjálfsögðu —
eins og þér sjálfur — leyna
líkinu í klæðaskápnum. For
vitni getur verið mjög ó-
þægileg. Okkur kann að
ganga gótt eitt til, en ósæmi
leg hnýsni í liug annarra á
aklrei rétt á sér.
10. Kunnið yður hóf.
Hér á ég við drykkju,
reykingar, stóryrði og aðra
ávana. Tatarar eru oft ó-
skemmtilegri en þeir halda
sjálfir. Blótsyrði geta hæfi-
lega sært fegui’ðarskyn
hinna viðkvæmari meðal á-
heyrenda yðar.
11. Temjið yður að vera
góður áheyrandi.
Yður kann að leiðast um-
ræðuefnið, en það varir
ekki að eilifu — hlustið þvi
eins og þér liafið áhuga á
því. Varir yðar eru líklegri
til að valda yður óþægind-
um en eyru yðar.
13. Takið ráðum annarra
með þakklæti.
Bæði í viðskipta- og einka
lífi er sá maður illa séður,
sem ekki getur tekið ráð-
leggingum og heilræðum án
þess að verða gramur. Þér
þurfið ekki nauðsynlega að
fylgja heilræðunum — en
jafnvel þótt þér gerið það
verður yður heilladrýgra að
segja „já“ eða „þakka yður
fyrir heilræðið“ en ef þér
segðuð: „Hver var að spyrja
yður?“ eða „bvað kemur yð-
ur þetta við?“
lh. Gjaldið golt með góðu.
„Smjaðrarar“ hafa aldrei
verið vinsælir. Að keppast
um að gera hver öðrum
gi-eiða er hins vegar annað
og meira en ströng siðaregla
meðal vina — þér kunnið
þvi sjálfur vel þegar þér
mætið slíku viðmóti hjá
öðrum, og það gera vinir yð
ar líka.
15. Sýnið nærgætni þegar
það á við.
Vasabók með fæðingar-
dögum, heimilisföngum og
öðrum svipuðum upplýsing
um getur lijálpað yðr til að
muna afmæli og aðra tylli-
daga vina yðar. Ef þér frétt
ið um atvinnuframa eða
aðra upphefð vina yðar
ættuð þér að senda henni
eða honum heillaóskir. Bíð-
ið ekki þar til gróið er yfir
atburðinn.
12. Verið hóvær þegar þér
talið.
Sumir hæla sér af því að
vera opinskáir, leggja spil-
in á borðið. Það getur komið
fyrir i viðskiptalifinu að
þetta sé kostur. En i um-
gengni við fólk er betra að
hafa vaðið fyrir neðan sig.
Ef sannleikurinn er óþægi-
legur er ráðlegast að reyna
að milda hann. Ef til vill
láta vinir yðar yður njóta
þess einhvern tíma síðar.
16. Komið öðrum á óvart.
þegar tækifæri gefst.
Næst þegar þér heimsæk-
ið heimili vina yðar, takið
þá með yður einhvern smá-
hlut, sem þér vitið að þá
vanhagar um á heimilið, í
garðinn eða annars staðar.
Reynið þelta við ýms tæki-
færi og sjáið hvað þér fáið
mikla gleði af því. Venju-
lega verða svipbrigði viðtak
anda meira en nóg laun fyr-
ir fyrirhöfnina.
17. Verið alltaf þér sjálfur.
Öll tilgerð — uppgerð, ó-
sannsögli og ýkjur — geta
blekkt fólk til að byrja með,
en hvei’s vegna að hætta á
að maður verði afhjúpaður?
Fólk verður að treysta yð-
ur til að geta haldi vináttu
við yður.
18. Reynið alltaf að standa
á eigin fótum.
Að vera sífellt að fá lán,
biðja um hjálp í tíma og ó-
tíma, lilýtur að vekja óá-
nægju annarra. Verið bjarg-
vættur sjálfs yðar eins lengi
og það stendur í valdi yðar.
Lán, hjálparbeiðnir og önn-
ur áti’oðsla verða að vera