Ný vikutíðindi - 16.06.1972, Blaðsíða 6

6
NÝ VIKUTÍÐIKDl
— Hvað hélztu? spurði Liak-
an, eins og henni kæmi þetta
ekki við. Heldurðu að það sé
líklegt, að Kínverjarnir segi
konum, sem ekki gera annað
en bera þeim te, leyndarmál
sín?
Og hér myndu þeir síðast
leita að þér, jafnvel þó að þeir
vissu, að þú værir í Tíbet. Það
grunar enginn karlmaður okk-
ur, og læstar dyr okkar eru
ekki brotnar upp. Karlmenn
eru kannske forvitnir að vita,
hvað sé að gerast innan dyra,
en þá grunar ekki neitt.
— Ég hélt að þú værir
stúlka Shi-Nak?
— Já, ég er það, þegar ég
er með honum, kurraði í henni,
og það brá fyrir brosi í and-
liti hennar.
— Þú ert mjög skítugur,'og
það er bezt að ég þrífi þig.
Ég hafði það að atvinnu fyrr
í Lhasa. Shi-Nak vissi, að Kín-
verjarnir stunduðu mikið böð-
in og þar var gott að komast
að þeim, svo að hann sendi
mig þangað. Hann hefur sent
mig til margra staða, sem mig
hefur ekki langað til að fara
til....
Hún sat á rúmstokknum, og
ber mjöðm hennar snerti hann;
langt og dökkt hárið féll ofan
á brjóst hans og kitlaði hann.
Hún beygði sig niður að hon-
um og kyssti hann laust, og
sagði:
— Þú gerir ekkert núna, en
seinna þegar þú hressist. Ekki
núna.
Með það fór hún.
Það varð að vera eins og
hún vildi, en það kom fljót-
lega að því, að hún taldi hon-
um óhætt að reyna meira á
sig, og aldrei í lífi sínu hafði
Ball kynnzt nokkurri konu í
ástarleik sem henni. Hann
•eveif-í einum-draumaheimi all-
an tímann, sem þessi undar-
lega kona hreyfðist yfir hon-
um ....
Liakan kom oft til herbergis
hans næstu daga, og hver nýr
ástarleikur var honum nýtt æv-
intýri. Hann hafði aldrei gert
sér í hugarlund að annað eins
væri til, og þekkti hann þó
konur bæði í vestri og austri,
— ★ —
HANN sá aldrei neinn ann-
an en þá gömlu, og svo Liak-
an. Hún sagði honum, að allar
stúlkurnar í vændishúsinu
væru fylgjandi Shi-Nak, og
það væri engin hætta á að
hann yrði svikinn í hendur
Kínverjum.
f lok fyrstu viku sinnar var
hann fær um að hoppa á hækj
um út að glugganum. í gegn-
um grindurnar, sem voru fyr-
ir glugganum, gat hann horft
yfir borgina. Vændishúsið var
með hæstu húsunum, og hann
sá vel yfir. Honum gekk illa
að sætta sig við að vera allt
í einu á miðju umráðasvæði
Kínverja.
Húsin stóðu í hlíð, og höfðu
verið hlaðnir í hana sléttir
hjallar. Þau voru flest lág og
úr steini. Aldrei hafði Ball séð
svo friðsælt umhverfi; en hann
var óþægilega minntur á, að
annað byggi undir þessum
mikla friði.
Á torginu, sem vændishúsið
stóð við, var reistur gálgi og
þar var einnig höggstokkur.
Meira en 20.000 þús. Tíbetbúar
höfðu verið teknir af lífi eft-
ir uppreisnina miklu -1959.
Ball varð að húka þarna í
herberginu í meira en tvo
mánuði. Það var byrjað að
snjóa fyrst í október, þegar sá
atburður skeði, sem átti eftir
að breyta öllu fyrir honum í
þessu landi.
Hann hafði sofið lítið eitt
lengur en venjulega þennan
morgun, en vaknaði við það
að hann var hristur til. Liak-
an stóð yfir honum og var ná-
föl;
— Þeir hafa náð Shi-Nak,
sagði hún grátandi.
Hann settist upp í einu vet-
vangi og sagði:
— Hvernig veiztu það?
— Líttu út um gluggann.
Hann hoppaði út að gluggan-
um og bölvaði hækjunum. Þeg
ar hann leit út, sá hann strax
hinn þreklega Shi-Nak stand-
andi bundinn á meðal kín-
verskra hermanna á miðju torg
inu. Bíll með hátalara ók um
og kallaði fólk saman til torgs-
ins.
— Þeir ætla að drepa hann,
og við getum ekkert gert, grét
Liakan.
— ★ —
BALL komst síðar að bví,
að Shi-Nak hafði verið grip-
inn við svipaða fyrirsát og þá,
sem hann hafði tekið þátt í.
Khambamönnunum hafði tek-
izt að eyðileggja bílana,. en á
leiðinni til baka frá árásinni
hafði ríðandi herflokkur Kín-
verjanna náð þeim. Það kom
til bardaga og allir Khamba-
mennirnir voru stráfelldir,
nema Shi-Nak. Hann var mik-
ilsverðari lifandi en dauður.
— Hvað er um neðanjarð-
arhreyfinguna hérna á staðn-
um? Getur hún ekkert?
— Nei, við höfum ekki næga
menn og heldur ekki næg
vopn, svaraði Liakan.
Það var nú það. Ball varð
að láta sér lynda að horfa að-
gerðarlaus á, að aðalmaður
andspyrnuhreyfingarinnar
væri tekinn af lífi fyrir aug-
um hans.
Allan morguninn voru Kín-
verjarnir að reka fólk til torgs
ins, og endirinn varð ekki fyrr
en um hádegisbilið.
Þá kom hávaxinn Kínverji
akandi. Hann var klæddur bún
ingi herforingja og hafði á
sér yfirbragð Norður-Kínverja.
Ball sá sigursvipinn á andliti
þessa blakka manns.
— Þetta er Ts’iang hershöfð-
ingi liðsins hér í þessu héraði,
sagði Liakan, og nú var hin
mjúka rödd hennar full af
hatri. — Hann ætlar að gera
þetta með eigin hendi. Hann
gerir það ævinlega, þegar hann
telur fangana mikilsverða.
Líflát Shi-Nak bar brag þess,
að Kínverjarnir reyndu að gera
veg hans sem minnstan og
ræna hann öllum virðuleik.
Hershöfðinginn gaf hörkulegar
skipanir, og tveir kínversku
hermannanna neyddu Shi-Nak
til að krjúpa á kné. Síðan
gekk Kínverjinn aftan að hon-
um, þar sem hann kraup, dró
upp skammbyssu sína og skaut
hann í hnakkann, einu skoti.
Shi-Nak féll áfram í snjóinn,
sem litaðist blóði hans. Þar
næst gaf hershöfðinginn enn
skipun, og þá tóku hermenn-
irnir lík Shi-Nak, drógu það til
gálgans og hengdu það upp á
fótunum.
— ★“
BALL var óglatt, og hann
haltraði aftur að rúminu.
— Ég drep hann, sagði Liak-
an tilfinningalausri rödd.
— Ha, hvað áttu við?
— Ég drep hann, endurtók
hún. Ég þekki þennan mann
of vel. Eftir sigur þennan, þá
gerir hann sér dagamun —
hann og liðsforingjar hans.
Þeir munu koma hingað og
drekka hrísgrjónavín og
grobba af verki sínu. Síðan
fara þeir upp með stúlkurnar.
Ts’iang kýs mig. Hann gerir
það alltaf. Og þegar við erum
orðin ein, þá drep ég hann. Ég
hefi hníf, en þú verður að fara.
Það getur ekki haft neina þýð-
ingu, að þú deyir með okk-
ur. ..
Ball var þungt hugsandi yfir
aftöku Shi-Nak. Hún gat haft
þær afleiðingar, að öll mót-
spyrna Khambamanna væri
brotin á bak aftur þar með.
Hann virtist vera eini höfðing-
inn, sem nokkru sinni hafði
tekizt að fá þennan ósamþykka
ættbálk, Khambamenn, til að
vinna þannig saman.
Ball hafði þegar gert sér
ljóst, að það var nauðsynlegt,
að þessi andstaða væri virk á-
fram, því að hún batt fyrir
Kínverjum hvorki meira né
minna, en 200.000 fjallaher-
menn á þessu svæði. Það var
ekkert að vita, hvað kynni að
gerast, ef Kínverjar gætu al-
gerlega friðað Tíbet. Myndu
þeir ekki nota þennan herafla
til að þjarma að Indverjum,
eða senda hann til Viet-Nam?
Ef hægt væri að koma fram
verðugri hefnd fyrir aftöku
Shi-Nak, þá myndi það hleypa
nýju fjöri í andspyrnuhreyf-
inguna, sem hlaut að hafa
misst kjarkinn við þetta regin-
áfall. En hann gat ekki með
nokkru móti látið litla konu
um framkvæmd hefndarinnar;
það var alltof mikil áhætta.
Því að verkið mátti ekki mis-
takast.
— Þú drepur hann ekki; ég
geri það, sagði Ball. Sæktu
þennan munk þinn, og ég læt
hann hirða þessar gipsumbúöir
sínar. Þær verða að fara.
Reyndu einnig að finna harð-
asta og ófyrirleitnasta skæru-
hermann, sem þú þekkir.
— ★ —
ÞEGAR rökkvaði um kvöld-
ið, var öllum undirbúningi lok-
ið.
Læknirinn hafði komið og
brotið upp umbúðirnar, enda
þótt hann segði, að Ball þyrfti
þeirra með að minnsta kosti í
tvær vikur í viðbót.
Liakan hafði einnig fundið
aðstoðarmann handa Ball, og
var það unglingspiltur af
Khambaættbálki, Hann var
harðlegur og virtist ekki lík-
legur til að láta sér allt fyrir
brjósti brenna.
Liakan taldi öruggt að leit-
að yrði í húsinu, áður en
Ts’iang kæmi, svo að þeir urðu
að finna sér felustað, Ball og
aðstoðarmaður hans. Eini stað-
urinn, sem Ball fannst koma
til greina, var ruslagryfja í
miðju eldhúsinu. Hún var djúp
og full af vatni. Liakan fékk
súrefnisflösku eins og fjall-
göngumenn nota lánaða hjá
vinveittum fjallgöngumanni í
borginni, og með hana skriðu
þeir niður í gryfjuna, Ball og
maður hans.
Þeir þurftu að bíða klukku-
stundum saman. Stuttu eftir
kl. 6, heyrðu þeir mikið þramm
á gólfinu yfir höfði þeirra, og
voru það vafalaust hermenn á
ferð. Þeim leizt ekki á blik-
una, þegar þeir fundu að byssu
sting var stungið niður í gryfj-
una og litlu munaði að hann
næði að stinga Ball í andlitið;
en loks þóttust hermennirnir
hafa leitað nægju sína og héldu
brott. Þeir biðu enn lengi að
þeim fannst, en svo fóru þeir
að heyra söng og hljóðfæra-
slátt. Og enn biðu þeir lengi,
þar til þeir töldu að Kínverj-
arnir hlytu að fara að verða
drukknir; þá skriðu þeir upp
úr gryfjunni, fjarlægðu súr-
efnisgrímur sínar, losuðu riffla
sína úr vatnsþéttum umbúðun-
um og héldu af stað.
— Ég vona bara að þeir
finni ekki af okkur lyktina,
hugsaði Ball, þar sem þéir
læddust í átt til veitingastof-
unnar. Hann opnaði hurðina
varlega.
Hann hafði látið hengja
silkitjald fyrir innan dyrnar,
svo að ekki sást til"þeifrá. Nú
reif Ball tjöldin til hliðar og
öskraði á kínverslqj; ___0..,
— Sá, sem hreyfir sig, verð-
ur drepinn.
Liðsforingjarnir voru fjórir
saman, og var Ts’iang einn
þeirra, og sat Liakan í fangi
hans. Allir sátu hinir einnig
með naktar stúlkur á hnjám
sér. Enda þótt stúlkurnar vissu
allar, hvað í vændum var,
þögnuðu þær, en Liakan hélt
áfram að hlæja sem hæst og
gerði hinum Ijóst, að þær ættu
að gera það líka. Það voru
tveir varðmenn fyrir utan
dyrnar, og Liakan óttaðist að
þeir yrðu einhvers varir; þess
vegna lagði hún að stúlkum
sínum að hlæja sem hæst.
Allt í einu gaf einn af liðs-
foringjunum frá sér óp, til að
aðvara verðina. Ópið heyrðist
óglöggt yfir hlátur stúlknanna,
og eldsnöggt þreif Liakan
eggjabikar, sem stóð á borðinu,
og stakk honum leiftursnöggt
upp í manninn. Maðurinn
gapti, en hann gerði það ekki
lengi, því að hnífur Khamba-
mannsins stóð í honum.
— Hver ert þú? spurði Ts’-
iang hershöfðingi, og það var
ekki hægt að merkja ótta í
rödd hans.
— Hugsaðu ekki um það,
allt sem þú þarft að gera er
að hlýða skipunum.
~★ —
ANDARTAKI síðar höfðu
þeir lokið við að binda og
kefla liðsforingjana tvo; og
ekki höfðu þeir fyrr lokið því,
en Khambapilturinn dró hníf-
inn yfir barka þeirra og lauk
HVERJIR ERU KOSTIR
SPARISKÍRTEINA
RÍKISSJÓÐS ?
Spariskirteini ríkissjóðs eru nú til sölu hjá bönkum, sparisjóðum
og verðbréfasölum.
ASalkostir eru:
að þau eru eina verðtryggða sparnaðarformið, sem á boð-
stólum er,
að höfuðstóll tvöfaldast með vöxtum á 14 árum en skírteinin eru
innleysanleg hvenær sem er eftir fimm ár,
að góður almennur markaður hefur skapazt fyrir skírteinin,
að höfuðstóll, vextir og vaxtavextir eru verðtryggðir,
að þau jafngilda fjárfestingu í fasteign, en eru fyrirhafnar- og
áhyggjulaus,
að þau eru nafnskráð, en eftir sem áður skatt- og framtalsfrjáls.
Athygli er vakin á því, að kjör skírteinanna eru óbreytt
í þremur síðustu útgáfum frá ársbyrjun 1971.
SEÐLABANKI ÍSLANDS á