Ný vikutíðindi - 29.09.1972, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
7
caster. Hann neitar því, að LÁRÉTT: 45 bjálka 13 bragðgóðar
nokkuð af lyfinu hafi farið 1 rabb 47 heiður 14 tóbak
upp í augun á sér, heldur hafi 2 líkamshluta 48 drungi 15 taug
hann misst sjónina að mestu í 10 brun 50 árvegur 16 huglausra
bílslysi, og síðan alveg, er smá- 11 orma 51 geymi 19 hljóma
barn hafi potað fingri upp i 13 ritaðar 52 ávextirnir 25 baktala
auga sér. Hann kvartar ekki 15 eftirgrennslanir 53 fæða 26 geymir
yfir samvistunum við Jack Fa- 17 geri óðan 54 í lögun 28 sterkir voðvar
sig. 18 ófagra (þf. kvk.) 29 beltið
— Jack Fasig var stórkost- 20 vera til 57 frýsaðir 31 miskunn
legur náungi, segir Willie. Að óþæginda 60 mælir 32 hús
líkindum sterkasti maður, sem 21 ónáða 61 sogið 35 fjarstæða
nokkru sinni hefur verið uppi. 22 fuglar 62 metið 36 sillur
Eitt það seinasta, sem ég man 23 óþægilegt 63 flýti 38 deyfa
eftir honum, var það, að hann hljóð 39 laugar
lyfti strætisvagni, sem farið 24 fljót LÓÐRÉTT: 41 þaklaust
hafði út af sporinu, aftur upp 27 dans 1 ortar 42 flýja
á sporið. 28 óhreinkar 2 knæpa 43 slæm
Kennsla Willie hefur áreið- 30 þraut 3 flétting 44 fjallaskarð
anlega komið Jack að liði, þeg- 32 bústaður 4 stétt 46 jólahald
ar hann fékk tilboð um að 33 ögn 6 bjánar 48 grenna
mæta svarta þungavigtarmeist- 34 sbr. 17 lárétt 7 konuheiti (þf.) 49 störf
aranum Ace Clark í keppni, 36 pláss 8 gróðursett 55 bera jj ]
en Ace var efnileg og upprenn- 37 fylking 9 glysi 56 bit f)
andi stjarna, sem getið hafði 40 ógnar 10 fótmál 58 geisa
sér gott orð í Philadelphiu. 42 bið 12 bágborir.na 59 nudd
Ace var sá fyrsti, sem haslaði
Primo Carnera völl og lúskraði
George Godfrey, sem talinn
var einn tíu beztu kappa
þeirra tíma.
Þegar Jack féllst á að fara í
þessa keppni, hugðu kunningj-
ar og nágrannar gott til glóð-
arinnar að sjá honum lúskrað
rækilega, en sjálfur hafði hann
allt annað í huga.
— ★ —
f TVÆR lotur lék Ace sér
að Jack, skjótandi vinstri hnef
anum 1 andlitið á honum, svo
að blóðið streymdi niður eft-
ir honum. Þegar keppnislækn-
irinn reyndi að huga að meiðsl
um hans milli lota, hrinti Jack
honum svó hastarlega frá sér,
að þegar læknirinn kom aftur
til sjálfs síns, lýsti hann því
yfir, að meiðsli Jack væru
engin, og hvað fyrir hann
kæmi í hringnum, þá teldist
það aðeins slysni, þótt hann
væri hálsbrotinn.
í upphafi þriðju lotunnar
var sannarlega hroðalegt að sjá
Fasig. Hann var berfættur,
eins og venjulega, og íklædd-
ur alltof þröngum buxum, sem
fundnar höfðu verið handa
honum í flýti. Annað augað
var lokað, og hann hafði
hrækt svo mörgum tönnum út
úr sér, að áhorfendur voru í
stórum vafa um, hvort blóð-
ið, sem féll niður eftir honum
öllum, kæmi úr nefi eða
munni. En þessi smáræði
höfðu ekki haft nein önnur
áhrif en þau að æsa adrena-
línið í blóði hans — og honum
leið stórkostlega innanbrjósts.
Ace Clark hafði að sjálf-
sögðu ekki hugmynd um, hvað
var að gerast í huga andstæð-
ingsins, svo að hann gerðist
kærulaus og opnaði sig fyrir
hægri sveiflu. Og Fasig sló!
Höggið hefur enn ekki hlot-
ið nsitt nafn á fagmáli. Á-
horfendur eru að minsta kosti
engan veginn á einu máli um,
hverrar tegundar það hafi ver-
ið. En eitt er víst. Það lehti
beint á nefinu á Ace, svo að
hann steinlá. Hann var enn að
tala yið sjálfan sig og fullyrða,
að einhver hefði lamið hann
með sleggju, þegar hann rank-
aði við sér á sjúkrahúsinu.
íþróttafréttaritarar básún-
uðu atburðinn út yfir allt land
ið, og framtíðin virtist brosa
björt og glöð við Jack Fasig.
Loksins virtist aldeilis vera að
lifna yfir honum, og hinir
KROSSGÁTAN
• ■■•yiaaijcigiiaaDigniinig ■■■■■□■■■■■■■■■■■■■■■■'
geysilegu kraftar hans fengju
að njóta sín. Og vitanlega
brást hann við eins og við
mátti búast. Hann fagnaði sigr-
inum með gleðskap, sem enn
þann dag í dag, fjörutíu árum
síðar, er í minnum hafður á
þessum slóðum — drykkju-
skap, sem sannarlega hafði sín
þáttaskil i lífi hans.
EKKI hafði meðvitundar-
laus negrinn fyrr verið borinn
inn í búningsherbergi sitt en
Jack þreif fötin sín og hélt út
á götu. umkringdur fagnandi
mannfjölda. Hann hélt bein-
ustu leið á knæpu eina, en eig-
andi hennar hafði boðið hon-
um að drekka lyst sína ó-
keypis, ef hann aðeins lúskraði
á negranum. Fasig hirti laun-
in af hjartans lyst, skellti í
sig 60 stykkjum af reyktri síld,
sötraði tuttugu bjórkrukkur
með, og af því að hann fékk
brjóstsviða af þessu, hressti
hann sig loks á viskíflösku.
Þegar knæpan lokaði var
Fasig kominn í bezta skap og
fann ekki til neins minnsta
ama. Það var ekkert ætilegt
eftir á staðnum, en hins vegar
heill lýður aðdáenda reiðubú-
inn að gera atlögu að Reading,
bæ nokkrum í tuttugu mílna
fjarlægð. Bær þessi var á þeim
tíma frægur fyrir hóruhús sín,
fróðleiks.
Þrem dögum síðar kom Fasig
aftur til bæjar síns, dúnstandi
af bjór og steinkvötnum létt-
úðardrósa, sem hann hafði ver-
ið í nánu slagtogi við allan
tímann.
Og þá var Bessie, ráðskon-
unni hörundsdökku meira en
nóg boðið. Eins og hún sjálf
komst að orði:
— Ég get afborið óþefinn
af hundunum og skepnunum.
Ég get meira að segja afborið
þefinn af Jack, þegar hann er
edrú. En mér er sko alveg nóg
boðið við samblandið af brenni
víni og ilmvötnum.
Nú, það myndi nú svo sem
fara um hverja dömu við svo-
leiðis.
Og svo varp hún öndinni
þungan:
— Ætli ég sé ekki svona við-
kvæm í mér, af því að ég er
klofinn persónleiki!
ÞAÐ voru víst allir sammála
um það, að missir Bessie
myndi eyðileggja Jack. Og
það höfðu allir rétt fyrir sér.
Merkilegt nokk þá sá ekki
mikið á honum — utan hvað
hann arakk helmingi meira en
áður. Hannn virtist bara hafa
misst áhugann á öllu — nema
hundunum sínum.
Dag nokkurn gerðist það, að
sem þóttu heldur girnileg tilhundarnir réðust á föður hans.
Fasig eldri var þá hálfáttræð-
ur, og hann hafði gefið þeim
daglega að éta og alið þá upp
frá því þeir voru hvolpar. En
þennan morgun fylltust villi-
dýrin tryllingi og réðust á
hann af þeim blóðþorsta, sem
þeir voru haldnir, þegar þeir
drápu flækinginn.
Jack var úti í skógi, þegar
hann heyrði skarkalann í villi-
dýrunum og kom æðandi að
þeim, eins og víkingur, sveifl-
andi trjábol — fyrsta höggið
lenti á úlfhundinum og hrygg-
braut hann. Næst kom hann
sparki á milli afturfóta bola-
bítsins, svo að hann hrökklað-
ist ýlírandi og veinandi inn
í stallinn með hina hundana
ílesta á hælunum — aðeins
tveir óblandaðir veiðihundar
urðu eftir á vígvellinum. Báð-
ir voru þeir þrautþjálfaðir 1
hundabardögum og þekktu ekk
ert annað en það að berjast
upp á líf og dauða. Þess vegna
komst Jack ekki hjá því að
drepa þá báða, áður en hann
gat komizt að föður sínum og
borið hann inn.
Klukkustundu síðar sögðu
læknarnir á sjúkrahúsinu í
Lancaster, að faðir hans myndi
ekki lifa til morguns. Aldrei
nokkurn tíma hafði verið kom-
ið með svo illan leikinn mann
á nokkurt sjúkrahús fylkisins.
Holdið hafði verið rifið frá
beinunum á fleiri stöðum, og
hann hafði misst mikið blóð.
En þar skjátlaðist læknavís-
indunum mikið. Þeir höfðu
ekki tekið með í reikningin
furðulega hörku gamla manns-
ins. Hann lifði þetta af og var
kominn á stjá mánuði síðar.
Engu að síður losaði Jack sig
við hundana, nema sex.
— ★—
ÞRÁ Jack til kvenna rak
hann i'it í eymd og volæði, og
áfengisþorsti hans gerði að lok
um út af við hann. Hann and-
aðist þann 20. nóvember 1951,
aleinn, hjá seinustu tveim
hundunum, sem fyllt höfðu ná-
grennið skelfingu áratugum
samari. Risastór líkami hans
fannst á gólfinu í bæ hans, og
stóðu hundarnir dyggilegan
vörð yfir honum. Þegar lög-
regluþjónn reyndi að komast
að líkinu, réðust hundarnir á
hann af slíku offorsi, að hann
varð að skjóta þá.
Tröllið frá Manheim hafði
áunnið sér það nafn, að við
hann hefði enginn geta ráðið.
En ef til vill minnast menn
hans lengst sem mannsins, sem
enginn kvenmaður vildi líta
við — nema þeldökk negra-
stelpa frá Mississippi.
BRIDGE-
Þ Á T T U R
Suður gefur. — Norður og
Suður á hættu. — Spilin liggja
þannig:
Norður;
* 6 4 2
V Á G 8
♦ G 9 2
* K 8 7 4
Vestur: Austur:
4k D 8 3 A 9 5
VK7652 VD10 93
♦ 6 3 ♦ D75
♦ D G 10 ♦ Á 9 5 2
Suður:
♦ Á K G 10 7
V 4
♦ Á K 10 8 4
* 6 3
Suður opnaði á einum spaða,
Norður sagði tvo spaða og
Suður hljóp í fjóra spaða;
annars var passað.
Útspii var lauf D. Suður
trompaði þriðja laufið og kom
blindi inn á hjarta Á. Vanda-
málið er nú, hvort svína á
spaða eða tígli.
Suðri fannst eðlilegra að
fara fyrst í trompið, og Vestur
fékk 4 spaða D. Út kom hjarta,
svo Suður varð að trompa.
Nú var Suður í slæmum
vanda. Hann spilaði spaða Á,
og síðan Á og K í tígli og
vonaði að D félli í. Þegar
allar vonir brugðust, neyddist
Suður til að gefa Austur á
tígul D, en hann spilaði laufi
svo Vestur fékk annnan tromp-
slag. Tveir niður.
Það er auðvelt að sjá, að
svíningin í tígli hefði heppn-
azt. Blindur benti auðvitað á
það, en Suður hélt því fram,
að trompsvíningin hefði verið
rétt, þótt hún heppnaðist ekki.
Enginn þrætti við Suður. En
augljóslega átti hann að spila
lágtígli fremur úr borði, því
ef svíningin heppnast er allt
í lagi, en ef ekki þá kemst
hann á tígul 9 í borði og svo
reynt spaðasvíninguna.