Ný vikutíðindi - 20.04.1973, Blaðsíða 1

tRSu WO0$nnS:s
sjonvarps
á bls. 5
Pöstudagurinn 20. apríl 1073. — 16. tbl., 16. árg. — Yerð 40 krónur

Sriníígúrur í háskóla
„íslenzkir læknastaídentar vilja
banna innflutning á sígarettunum
Nýlega var frá því skýrt,
að ,.íslenzkir læknastúd-
entar við Háskólann“ hefðu
samþykkt ályktun þess efn-
is, a'ð banna ætti innflutn-
ing á sígarettum. Er það í
hæsta máta merkilegt, að
slík ályktun skuli berast frá
ungu fólki á því herrans
ári 1973!
Auövitað ber brýna nauð-
syn á að draga úr tóbaks-
reykingum fólks, þar sem
skaðsemi tóbaks er löngu
kunn staðreynd. En að tala
um irmflutningsbann er svo
fáránlegt að engu tali tek-
ur. Eða getur einhverjum
heilvita manni dottið í hug,
-------------------------------------- • ...............................................................................................................................-
Fatafella
vikurmar

r
I
Hreint brjálæði í gjöfum
Nú er af ■ sú tíö, aö úr
teljist nægileg gjöf frá for-
eldrum, þegar afkvæmi
þeirra eru tekin inn í krist-
nnna manna tölu. Börnin
eru flest búin að fá arm-
bandsúr löngu fyrir ferm-
ingu og sveia bara og fussa,
ef þeim er boöið upp á slíkt
smáræöi nú til dags.
Nei, það er utanlandsferð,
sem gildir, ef barnið á aö
verða ánægt meö daginn.
Satt er þaö, að ferming-
arveizlurnar sem slíkar
hafa frekar dregist saman
heldur en hitt og eru ekki
eins íburöarmiklar og fyrir
nokkrum árum. En hins
vegar hefur gjafabrjálæöið
magnast um allan helming.
Fjöldi fólks kvíðir sár-
Þrengsli í Sædýrasafni
Féleysi og trassaskapur? -
Dýravermdunarfélagið komið í málið?
Alltaf eru aö berast kvart-
mir um, að óhæfilega
pröngt sé um sum dýranna
Sædýrasafninu. Sérstak-
,ega hefur fólk haft á orði
ið aðbúnaöur ísbjarnanna
sé fyrir neðan allar hellur.
Ekki mun safnið hafa
neitað því, að alltof þröngt
sé um birnina, en ber því
við að féleysi hamli úrbót-
um.
Þótt þessi - afsökun sé
vafalítið rétt - og sönn, þá
vaknar sú spurning, hvort
rétt se og löglegt aö halda
dýrunum þarna við óhæfan
aöbúnað. Ef ekki hafa feng-
ist peningar til að stækka
athafnasvæöi bjarndýranna
hlýtur aö liggja b nast viö
aö selja þau úr landi. Fólk
hefur mjóg takmarkaða
Framh. á-bls. 4
lega fýrir, ef því er boðið í
fermingarveizlu, vegna út-
gjaldanna, sem það hefur í
för með sér.
Á dögunum sagðist eldri
maður á þá leið, að þau
gömlu hjónin ættu um
tvennt að velja um pásk-
ana. P’ara í fjórar eöa fimm
fermingarveizlur — og
yrðu útgjöldin vart undir
20.000 krónum, — en þaö
er umtalsverð upphæö fyrir
tekjulág gamlamenni. Hinn
kosturinn var sá, aö leggj-
ast í rúmiö og þykjast vera
fárveik, meðan þessi ósköp
stæðu. Þá gætu þau látiö
nægja að senda skeyti og
meö því sloppið skammlítiö
frá hátíöarhöldum ungra
ættingja!
Ég vil fara út...
Þaö er að verða nokkuð
algengt, að fermingarbörn
heimti utanlandsferðir af
foreldum sínum í tilefni
fermingarinnar. Sjaldnast
er hægt að uppfylla þá ósk,
nema annað foreldrið eða
bæöi fari með barninu í
Framhald á bls. 4
aö slíkt bann sé framkvæm-
anlegt eða verði til þess aö
fólk hætti að reykja?
Byrja á börnunum
Það er mest áríðandi aö
fræða börnin um skaðsemi
tóbaksins. þau eru næmust
fyrir áróðri, og ef skynsam-
lega væri á málum haldið
mætti vinna stóran hluta
skólabarna á band þeirra,
sem á móti reykingum eru.
En ætla sér að fá fullorð-
ið fólk til að láta af reyk-
ingum með innflutnings-
banni er algjörlega út í
hött.
Og það er ábyggilega, að
ef unnið hefði verið að
bindindismálum á annan
og áhrifameiri hátt, væri
minna reykt og drukkið í
dag.
Það er heldur ekki of
seint að snúa þessari ó-
heillaþróun við, ef rétt verö-
ur á málum haldið.
Læknanemar
Oft hefur verið á það
drepið, að margir háskóla-
stúdentar séu gjörsamlega
slitnir úr tengslum við allan
almenning í landinu. Þeir
hafa eitt ævi sinni á skóla-
bekk síðan þeir muna eftir
sér og oft ekki þurft að
vinna handtak að sumrinu.
Þessir samþykkt bendir
til að svo sé með fyrrnefnda
læknanema. Þeir virðast
ekki þekkja sína eigin sam-
landa, þótt þeir taki fram,
að það séu „íslenzkir lækna-
nemar,“ sem standa að
samþykktinni. — Ef til vill
hafa erlendir læknanemar
ekki viljað ljá nafn sitt við
þessa ályktun.
Við höfum aldrei verið
hrifnir af bönnum, og ekki
er nokkur von til þess að
innflutningsbann á síga-
rettum bæri hinn minsta
árangur. Þvert á móti
myndi aðeins koma enn
ein lög til að gera grín að,
og allur fjöldinn teldi hei-
laga skyldu sína að brjóta
þau lög.
Það er bara óskandi að
þessir „íslenzku læknanem-
ar“ sýndu meiri gáfur og
skilning á mannlegu eöli
eftir að þeir hafa lokið sín-
um prófum og eru teknir
til starfa.
Biðja um sterka bjórinn
heimsendan með mjólkinni!
Annar hugsunarháttur í Englandi en hér
í borginni Preston í Eng-
landi standa nú deilur um,
hvort senda megi sterkan
bjór heim til fólks, og er
þá miðað við að fyrirtæki
það, sem sér um heimsend-
ingu á mjólk, taki að sér
bjórdreifinguna.
Fólk pantar vissan,
skammt af mjólk á dag,
sem sendur er heim til þess
og vill þá líka geta fengið
sterka bjórinn heim í morg-
unsárið, sem áreiðanlega
kemur sér vel, enda ekki
amalegt að vita af „einum
sterkum“ við dyrnar, Þegar
maður vaknar.
Pubba-eigendur eru held-
ur óhressir yfir tillögu
þessari, sem von er, en
geta lítið gert, því Englend-
ingar velja sinn bjór og
engar refjar.
Ekki erum við hérna á
fróni komin á það menn-
ingarstig að geta fengið
mjólkina senda heim, enda
er hér einokunarsala, sem
virðist ekki hugsa um hag
viðskiptavina sinna.
Hinsvegar værum við
afaránægð að bjórfrumvarp-
ið verði sem fyrst tekið til
athugunar og þingmenn
sjái, hvílík firra það er,
að banna fólki að neyta
sterks bjórs, á meðan allt
flýtur í brennivíni, sem
ungir og gamlir kneyfa sem
örast.
Kannske fáum við bjór-
in sendan heim, þó við
verðum að halda áfram að
tölta út eftir mjólkinni!