Ný vikutíðindi - 20.04.1973, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
7
ekki nema þrjú, því ég ábyrg-
ist Sö'ren.“
„Það get ég því miður ekki
leyft mér,“ sagði Brant.
„Enda væri þá málið Ijóst og
ekkert að gera, nema hand-
taka ungfrú Schmidt.“
„Það held ég að væri ekki
skynsamlegt," svaraði Hanna,
„því ég er viss um að hún er
saklaus, þótt ég hafi ekkert
við að styðjast nema hugboð
mitt.‘‘
„Það er sannarlega líkt
yður, ungfrú Lind,“ sagði
Brant brosandi. „Eftir að ég
hef gert mitt bezta til að
þrengja hringinn um hina
grunuðu, sýnið þér þá með
þessu hugboði yðar. En við
sjáum nú til, hvort okkar hef-
ur rétt fyrir sér.“
Hann trúir vissulega, að það
sé Sören, hugsaði Hanna,
þegar Brandt var farinn, og ég
verð að viðurkenna, að það er
margt, sem bendir í þá átt.
Og ef ég þekki hann ekki svo
vel... en auðvitað þekki ég
þau hm vel líka, og þó hlýtur
það að vera eitthvert þeirra.
Hanna settist í sæti Hólms
gamla til að kynna sér, hve
mikið sást af gjaldkeraskrif-
stofunni í gegnum glerið, sem
aðskildi stofurnar.
Það mátti sjá dyrnar og
peningaskápinn, en hurðin
skyggði á innihaldð. En skrif-
borð frú Johansen var við
skilvegginn og sást ekki nema
staðið væri upp.
Einmitt það, að hún þekkti
þá svo vel, sem við þetta voru
riðnir, gerði málið erfiðara.
Hefði hún verið meðal ókunn-
ugra hefði hún strax dregið
þá ályktun að það væri annað
hvort ungfrú Schmidt eða Sör-
en en hann þurfti hún ekki að
taka með í dæminu. Og ungfrú
Schmidt.. íja auðvitað var
aldrsi hægt að fullyrða neitt.
En hvers vegna ætti kát og
lífsglöð, ung stúlka, sem ekki
átti í neinum erfiðleikum og
virtist hafa nægar tekjur til
að geta klætt sig vel — hvers
vegna allt í einu að taka á sig
heimskulega áhættu og eiga á
hættu að eyðileggja allt sitt
líf? Því henni hlaut að vera
ljóst, að hún yrði grunuð.
Nei, þessi þjófur var þannig
framinn, að þjófurinn hefði
bersýnlega ætlað að búa svo
um hnútana, að enginn grun-
ur félli á hann. En þá hlaut
athyglin að beinast að Hólm
eða írú Johansen. Þau tvö
höfðu ekki farið af skrifstof-
unni og þess vegna ekki haft
tök að koma peningunum und-
an.
Gætu þau hafa falið þá svo
vandlega, að lögreglunni sæist
yfir þá? Það var vissulega ó-
trúlegt, því lögreglan kunni
sitt starf. En þó, stóru seðlana
var auðveldast að fela, og
einmitt þá vantaði.
En hvar voru þeir?
Hanna hrökk upp úr hugs-
unum sínum við það, að ein-
hver iagði hönd á öxl hennar.
„Sitjið þér hér í mínu eigin
sæti og afhjúpið mig sem þjóf,
lítla fröken spæjari?“ spurði
Hólm gamli vingjarnlega.
„Já, en ef þú skiptir jafnt á
milli ckkar, þá skal ég engum
segja þetta,“ svaraði Hanna í
sama tón. „En nú skalt þú fá
stólinn þinn aftur. Ég ætla
að taia við ungfrú Shmith.“
LÁRÉTT 45 stafur 14 óbyggðar
1 ensk borg 48 fyrirtak 16 ekki neinar
7 anghöld 49 nudda 17 skepnuhirðing
12 Ijósheit 50 snýkjudýr 20 vinnuvél
13 tildra upp 52 svardaga 21 skammst.
15 titill 54 espað 22 tvíhljóði
16 síðdegismessu 55 tveir 23 eins
18 forsetning 56 traustur 26 mjólkurmatur
19 laut 59 51 27 rauðleitt
20 spyrnt 60 húsa 31 stórborg
22 kraftur 63 innheimta 32 sæ
24 ella 65 hugsa um 35 féfletting
25 samtals 66 dilla 37 vendir
26 mannsnafn 38 mökkur
28 refsað 41 afrek
29 frumefni LÓÐRÉTT 42 drjúpa
30 tónn 1 pyngjan 43 stefnuna
31 fljótfærni 2 líkamshluti 46 eins
33 vafaorð 3 gróður 47 leit
34 frumefni 5 klafi 51 skaplyndi
35 ágætið bezta 6 landafræðilína 53 innyfli
36 sign 7 upphrópun 57 elska
38 er sagt 8 legstaður 58 renni
39 hljóðfæri 9 tímamerki 61 tvíhljóði
40 skammst. 10 líkamshluta 62 félagsskapur
42 hætta 11 lofaðan 63 kyrrð
44 ilma 12 brækja 64 skammst.
krossgAtan
Hún tók ungu stúlkuna með
sér pangað, sem þær gátu tal-
að saman ótruflaðar, og þegar
Hanna hfði fengið þær upplýs-
ingar, sem hún óskaði, fór hún
rakleítt á skrifstofu Carlsens
ritstjóra.
„Mér hefur dottið í hug
lausn á þesum þjófnaðarmáli,“
sagði hún. „Það er auðvitað
ekki víst að ég hafi rétt fyrir
mér, en ég held það og finnst
að við ættum að reyna .að
framkvæma hugmynd mína;
en til þess verð ég að fá hjálp
ritstjórans.“
„Hvað á ég að gera?“ spurði
Carlsen.
„Þér eigið að gefa leyfi til
að við endurskoðum frímerkja-
kassan hjá frú Johansen.“
„Frímerkjakassan? Hvað á
það nú að þýða?“ hrópaði
Carlsen undrandi.
„Þsð verð ég að útskýra
seinna," svaraði Hanna.
„Eigið þér við að þér grunið
frú Johansen um að hafa stol-
ið peningunum?“
„Já,“ sagði Hanna ákveðin.
„En ég er ekki viss ennþá, og
ef éndurskoðunin ber árangur,
verðum við að bíða í 14 daga.“
Ritstjórinn hristi höfuðið og
skildi hvorki upp né niður.
„Það var svo sem auðvitað, að
þér fynduð einhverja lausn,
en það væri sannarlega neyð-
Bridge — jbáttur
Mörgum hættir við, er því, að um einskæða
þeir spila hálfslemm og óheppni hafi verið að ræða
taka svíningar, sem báðir og byrja síðanánæsta spili.
mistakast, að hugga sig með
Norður:
♦ 7, 6, 4, 3, 2
V D, 19, 2
♦ Á, G, 3, 2
4» 5
Vestur;
A K, G, 8, 5
V 7, 5
♦ 10,9,7,6
* K, G, 10
Suður:
♦ Á,D
V Á, K, G, 9, 4, 3
♦ K, 5,4
♦ Á, 8
Á þessi spil spilaði Suð-
ur 6 hjörtu, sem er að sjálf-
sögðu ágætis sögn.
Útspil var tromp, og sagn
hafi tók tvo fyrstu slagina
á tromp( síðan á tígul K og
svínaði svo tígul G. Austur
spilaði svo út spaða, G og
nú varð sagnhafi að gera
gera upp við sig, hvort hann
ætti heldur að treysta á að
spaða K lægi rétt, eða tígl-
arnir 3:3, en hvorugt var til
staðar, og sögnin tapaðist.
Það er augljóst mál, að
þar sem sagnhafi mátti
gefa einn slag, var mikið
réttora að taka tígul Á
fyrst, síðan K og spila þriðja
tígulinum á G. Fást þá all-
taf þrír slagir í litnum,
nema D sé fjórða í Austri,
og þá sama hvernig farið
er að. Verður sagnhafi þá
að reyna spaðasvíninguna.
Þó er þetta ekki bezti
spilamátinn, heldur á sagn-
hafi að taka fyrst tromp-
slaginn heima, taka spaða
Á strax og spila út spaða
D, og eru þá engar inn-
komur í blindum til þess
að gera þar góðan slag á
spaða, svo framarlega sem
þeir eru ekki 5:1 hjá hjá
andstæðingunum; en í því
tilefni er þá í bakhöndinni
að fara þannig í tígulinn,
að ekki gefizt á hann
slagur.
Austur:
A 10,9
V 8. 6
♦ D, 8
* D, 9, 8, 6, 4, 3, 2
arlegt ástand, ef það væri frú
Johansen, og raunar sama,
hvert þeirra væri.“
„Okkur langar að líta á
reikningshaldið yfir frímerkin,
frú Johansen," sagði hann, þau
komu inn í skrifstofuna.
„Ungfrú Lind heldur að þar
sé ef til vill einhverja lausn
að finna, eftir, því sem mér
skilst.“
Já, ég held að við verðum
að revna allar leiðir,“ sagði
Hanna „Mér hefur dottið í
hug aðferð, sem hægt hefði
verið að nota við þjófnaðinn,
og af þér hafið ekkert á móti
því — en það hafið þér sjálf-
sagt ekki,“ flýtti hún sér að
bæta við.
Frú Johnsenvar orðin náföl.
„Eruð þér að sakfella mig?“
spurði hún.
„Nei, nei, alls ekki,“ svaraði
Carlsen, „aðeins möguleiki,
sem við verðum að prófa.“
„Já, gerið svo vel,“ sagði frú
Johansen reiðilega og kastaði
frímerkjabókinni og sjóðsbók-
inni á borðið.
Hanna taldi í flýti frímerkin
og leit í sjóðbókina. „Þetta
passar,“ sagði hún.
„Höíðuð þér búist við öðru?“
sagði frú Johansen.
Hanna svaraði ekki spurn-
ingunni, en benti á síðustu
línurnar í bókinni.
„Það lítur út fyrir að þér
hafið sent 88 kvittanir innan-
bæjar og 36 utanbæjar. Getið
þér munað nöfnin á viðtakend-
unum?“
Ne±. Það er vissulega til of
mikils mælzt svona eftir á,“
svaraði frú Johansen.
Nú var hún ekki aðeins föl,
heldur einnig sýnilega tauga-
óstyrk.
„Það var leiðinlegt,“ sagði
Hanna , því það hefði hreins-
að yður af öllum grun. Sjáið
þér til. Mín hugmynd er sem
sé sú, að þér hafið látið pen-
ingana í mörg kvittanaumslög
og sent þau víðs vegar á
nöfn, sem hvergi voru til. Aft-
an á hafið þér svo látið yðar
nafn og heimilisfang,, og
þannig hefði þetta allt komið
til yðar aftur eftir um það
bil 14 daga. Á þennan hátt
gátuð þér auðveldlega komið
peningunum út úr skrifstof-
unni án þess að fara þaðan
sjálf, því auðvitað myndi ung-
frú Scmidt ekki taka eftir
neinu. En nú getum við ekkert
nema beðið í 14 daga.“
Frú Johansen leið sýnilega
því ver sem lengra leið á frá-
sögn Hönnu.
Síðan herti hún sig upp og
sagði: „Á ég að hringja, eða
viljað þér ...“
Hún rétti hendina eftir sím-
anum á borðinu, en hún náði
honum ekki. Hún féll snögg-
lega saman og rann af stóln-
um meðvitunarlaus á gólfið.
s
K
Á
K
Tvær stuttar og mjög
skemmtilegar skákir:
Hvítt: Edward Lasker
Svart: Sir Thomes.
London 1912.
1. d2—d4 e7—e6 2.Rgl—f3
f7—ÍB 3. Rbl—c3 Rg3—f6 4.
Bcl—g5 Bf8—e7 5. Bg5xf6
Be7xf6 6. e2—e4 f5xe4 7.
Rc3xe4 b7—b6 8. Rf3—e5 0—0
9. Rfl—d3 Bc8—b7 10. Ddl—
h5 Dd8—e7? 11. Dh5xh7 12.
Re4xf6 Kh7—h6 13. Re5—
g4 Kh6—g5 14. h2—h4 Kg5—
f4 15. g2—g3 Kf4—f3 16. Bd3
—e2 Kf3 g2 17. Hhl—h2 Kg2
—gl 18. 0—0 Mát
Hvítt: Karl Blom.
Svart: Niels Jensen.
Odense 1934.
1. e2—e4 e7—e6 2. d2—d4
d7—d5 3. Rbl—c3 d5xe4 4.
Rc3xe4 Bf8—d6 5. Rfl—d3
Rg8—e7 6. Bcl—g5 0—0? 7.
Re4—-f6! g7xf6! 8. Bg5xf6 Dd8
—d7 9. Bdlxh7! Gefið.
.. ' __L____
Kaupsýslu-
tíðindi
Sími' 26833