Ný vikutíðindi - 14.01.1974, Síða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
i
Brandari vikurmar
— Þú mátt ekki stinga krónupeningi upp í
þig, drengur minn. ÞaS geta verið hættulegar
bakteríur á honum.
— Nei, hann pabbi segir, að það geti ekki
einu sinni bakteríur lifað á íslenzkri krónu
lengur.

Hársbreidd frá dauðanum
Hin dáða fihndís, MARILYN MONROE, sem dó
voveiflega í hótelherbergi sínu fyrir allmörgum ár-
um, hefur nú á ný hlotið mikið umtal. — Bæði er
það, að illar tungur hafa bæði í blöðum og heilli
bók vefengt þá fullyrðingu, að hún hafi framið
sjálfsmorð — heldur hafi hún verið myrt — og
svo er sagt fullum fetum, að hún hafi verið i nánu
vinfengi við John heitinn Kennedy Bandaríkjafor-
seta, þótt aðrir telji hvort tveggja einbera róg-
mælgi.
Hér er gömul frásaga hennar um ógleymanleg-
asta atburð í ævi hennar.
AÐEINS ein skýring er til
— ég hlýt að hafa verið viti
mínu fjær, þegar ég fékk þessa
kjánalegu hugmynd í kollinn.
Síðan eru tvö ár . . . En það
er bezt að ég segi alla söguna.
Ég hafði nýlokið starfi í
New York, þar sem ég lék sem
gestur, og var á leiðinni til
Hollywood til að uppfylla
samning minn þar. Ég hafði
sjálf ekið bifreið minni til New
York, og þrátt fyrir alla vegar-
lengdina, hafði ég ekki orðið
fyrir neinu óhappi. En slík
ökuferð er í rauninni ekkert
vandamál á steyptum ökuveg-
inum, sem liggur þvert yfir
Ameríku.
Og nú var ég sem sagt á
heimleið. Vinir mínir í New
York höfðu ráðlagt mér til að
leggja leið mína um Colorado,
það myndi sannarlega borga
Marlyn Monroe er talin
hafa verið mesta kynbomb-
a.n, sem sést hefur í kvik-
myndum.
sig. Þar væru fyrsta flokks
vegir og engin hætta. Þar sem
mér lá ekkert á — það var
hálfur mánuður þangað til ég
þurfti að vera komin — ákvað
ég að færa ferðaáætlunina yfir
um Colorado — „þess ótrúlega
staðar frá landfræðilegu sjón-
armiði“.
Og eins og áður, gekk allt
vel — þangað til ég fékk þá
Framhald á bls. 5.
Brjóstakossar
Tvœr stúlkur hittust í
gufubaöi. Önnur var meö
lafandi brjóst, en hin meö
upplyft brjóst.
— Já, ég veit, aö brjóst-
in á mér eru ekki falleg,
sagöi sú meö lafandi
brjóstin, — en þaö er af
því, aö maöurinn minn
hefur yndi af því aö kyssa
þau.
— Sama get ég sagt um
manninn minn líka, svar-
aöi liin, — en viö sofum í
sama herbergi!
Ráð, sem EKKI dugði
Ungi maöurinn átti erf-
itt með að tjónka við vin-
konu sína, sem var skolli
erótisk. Hann leitaði því
ráða hjá föður sínum og
spurði, hvernig hann hefði
leyst svipuð vandamál.
— Ja, sko, sonur minn,
svaraöi faðirinn, — í hvert
skipti, sem hún móðir þín
fór að gera sig til við mig,
færði ég hana úr buxunum
og rassskellti hana ræki-
lega.
— Já, ég er líka búinn
að reyna þetta, svaraði
pilturinn, — en þegar ég
er kominn svo langt að
kippa niður um hana bux-
unum, þá er ég ekki leng-
ur reiður út í hana!
yK
Bazl
í húsnæðisleysinu neydd-
ust hjónin til aö kúldrast
í pínulítilli íbúö með fjög-
ur börn — svo lítilli, aö
þau þurftu að láta tvo
drengina sofa hjá sér í
hjónarúminu.
Þetta hafði sín óhagræöi
í för með sér. Hjónin
þurftu til dæmis að bíöa
eftir því, að krakkarnir
sofnuðu, ef þau ætluðu að
gamna sér eins og lög gera
ráð fyrir (þótt fornfáleg
lög banni samt hreinskilni
á prenti 1 þeim efnum).
Svo var það eitt sinn,
síðla kvölds, þegar allt stóð
sem hæst, að Nonni litli
datt út úr rúminu með óp-
um og óhljóðum.
Jæja, — það tókst að
koma honum í koju og
kyrrö aftur. Og beðið var,
þangaö til talið var, aö
börnin væru sofnuð.
Nú, svo var byrjað á nýj-
an leik. En, viti menn,
heyrist þá ekki hróp í
barni neöan úr djúpunum:
— Haltu þér fast Nonni!
Þau eru aö byrja aftur!
Einn danskur
Maður- nokkur hafði erft
fíl og fór í labbitúr meö
hann út í skemmtigarð.
Þar var hann stöðvaður af
varðmanni, sem benti hon-
um vinsamlega, en af ein-
beittni, á það, að bannað
væri aö vera meö fíla í
garðinum.
Maðurinn leiddi fílinn út
úr garðinum stanzaði hjá
næstu kjötbúð, keypti þar
nokkrar rúllupylsusneiðar,
smellti þeim á rassinn á
fílnum og fór svo aftur með
fílinn inn í garðinn.
Nú reiddist varðmaður-
inn og hótaði lögreglunni.
En maðurinn með fílinn
sagði þá 1 fússi:
— Hvern fjandann varð-
ar þig um það, hvað ég hef
ofan á matnum?
Afdrep óskast
Ungt par sat saman í
kvikmyndahúsi og var ekk-
ert aö leyna ástríöuríkum
tilfinningum sínum. Full-
oröin kona, sem sat fyrir
aftan þau, fannst víst
þetta ganga of langt og
laut því aö piltinum og
sagöi:
— Segiö þér mér, ungi
maöur, — þurfið þér aö
hegöa yöur svona á opin-
berum stað? Getiö þiö ekki
haft einhvern staö, þar
sem þiö eruö út af fyrir
ykkur.
Pilturinn vatt sér viö og
svaraöi af miklum ákafa:
— Já, frú, ég vildi óska
að þér gœtuö táliö hana
Siggu á aö fallast á þaö!
y(~
Skarplega athugað
Hann var búinn aö
drösla henni úr blússunni
og brjóstarhaldaranum.
Hún veitti ekkert verulegt
viönám, en lét þó eins og
hún vœri þessu mótfall-
in. Þegar hann haföi rennt
niður rennilásnum á pils-
inu, muldraði hún:
— Heyröu, ég hugsa áö
manninum mínum myndi
ekki líka þetta!
— Nei, líkast til, en
þaö er sko ekki fyrir
hann, sem ég er aö þessu.
Holdið er veikt
Sunnudag nokkurn var
presturinn á leið til
kirkju, en kom þá auga
á gullinhærða blómarós,
sem sólaði sig allsnakin.
Presturinn gekk inn í
garðinn, í þeim tilgangi,
að átelja stúlkuna fyrir
þetta siöleysi . . . en það
fór nú sem verða vildi. —
Það varð engin kirkju-
predikun hjá honum þann
sunnudaginn.
Á næsta sóknarnefndar-
fundi afsakaði presturinn
sig og sagöi:
— Ég barðist heiftarlega
við satan sjálfan, en ég
tapaöi.
Einn nefndarmannanna,
Tryggvi trésmiður, laum-
aði þá út úr sér:
— Ég sá ekki betur en
aö presturinn væri að
sigra, því hann lá ofan á,
þegar ég gekk fram hjá!
X-
Sönnunargagnið
Farþegaskip strandáöi
um miöja nótt, og flestir
komu upp á náttfötunum
einum. Piltur nokkur
tróðst fram, en bátsmað-
urinn hrópaöi:
— Konur og börn fyrst!
Þá svipti „pilturinn“
(sem raunar var stutt-
klippt stúlka) frá sér
jakkanum, og kippti niö-
ur um sig buxunum,
glennti sig og œpti:
— Hvaö hélduröu aö
þetta sé? Helduröu
kannske aö þetta sé mý-
flugustunga?
^f*
Maðurinn sagði...
— Aöalmunurinn á
belju, sem er að jórtra, og
stúlku, sem japlar tyggi-
gúmmí, er gáfulegi augna-
svipur kýrinnar.
— Ég hugsa aö maður
veröi ekkert spengilegri af
aö synda. Líttu bara á
hvalinn.
Nokkrir stuttir . . .
Hinn ungi og fjarska-
lega áhugasami prestur
var að spyrjast varfærnis-
lega fyrir um álit safnað-
arins á honum.
Unga heimasætan, hún
Helga sagöi:
— Ó, presturinn er dá-
samlegur — við vissum
varla hvað synd var, fyrr
en hann kom hingað.
— ★ —
— Ég er ólétt, kjökraði
dóttirin.
— Jæja . . . og hver er
faðirinn? ^111*
— Hvernig ætti ég að
vita það? Þú hefur neytt
mig til að slökkva ljósið
klukkan tíu á kvöldin!
— ★ —
Litli drengurinn og litla
telpan voru saman í baði.
Telpan glápti lengi á lim
drengsins og sagði:
— Ha, mikið ertu gam-
aldags. Minn er innbyggð-
ur.
— ★ —
— Segðu mér í trúnaði,
sagöi vinurinn við ný-
kvæntan félaga sinn, 2
metra háan og 100 kílóa
þungan, — hvernig í ó-
sköpunum farið þið eigin-
lega að þessu, þú og kon-
an þín, — og hún, sem er
varla stærri en önnur
höndin á þér.
— Rétt, svaraði sá ný-
gifti kampagleiöur, — en
hún er miklu betri.
— ★ —
— Hváö um einn reglu-
lega gamaldags koss?
spuröi hann varfœrinslega.
— Ja, ég skál kalla á
hana ömmu.
— ★ —
Eiginmaður rauðsokk-
unnar: — Hún talar, liegö-
ar sér og klœðir sig eins
og karlmaður. Aftur á móti
er ég farinn aö gramsa í
buxnavösunum hennar á
morgnanna . . .