Sameiningin - 01.03.1911, Síða 10

4
<og lífi“. Og Mn skoðar hinar löghundnn trúarjátning-
ar kirkjufélags síns — liinar lútersku truarjátningar —
hindandi fyrir sig, meÖan ]>ær standa óbreyttar og ó-
hraktar í grundvallarlögnm þeirrar félags-stofnunar,
sem hún þjónar. Lastmælum hefir hún orðið fyrir, af
])ví að hún liefir haldið fast við stefnuna, en hún fagn-
ar þeim, vitandi, að það verðr hennar mesta hrós, er
stundir líða, að hún vildi reynast trú því máli, sem
henni var falið. Hún hefir jafnaðarlega ekki verið
myrk í máli. Þokuna hefir hún hatað af öllu hjarta.
Hún hefir siglt með fána í fulla stöng. Hm trúmála-
stefnu „Sam.“ verða ólíkir dómar, en ekki skal það
verða um hana sagt, að hún hafi siglt undir fölsku
flaggi.
Aldarfjórðungr sá, sem æfi „Sameiningarinnar££
nær yfir, hefir að mörgu leyti verið merkilegt tímahil
í íslenzku þjóðlífi. Yíða hefir vottað fyrir andlegum
vor-leysingum. Samfara leysingunum eru ávallt um-
brot og byltingar. Þeim fylgir einatt ófriðr og stríð.
f þeim ófriði hefir „Sam.££ átt sinn þátt. Hún hefir
staðið uppí stríðinu. Iíenni var nauðugr einn kostr.
Við stefnu sína gat hún ekki staðið nema með því móti
að ganga útí stríð. „Bardaga-bróður££ nefndi skáldið á
Stóranúpi ritstjóra „Sam.££ í lilýju ljóði til hans á há-
tíðinni í sumar. En ósagt er, að „Sam.££ hafi verið að
því skapi ]júft að standa í stríði sem hún hefir verið
mikið tilneydd. Fegin vill hiin nú vita frið fyrir
dyrum.
„Sameiningin£ £ játar það hjartanlega, að hún
liefir oft átt í ófriði. Hún átti lengi í ófriði við van-
trúna á og frá Islandi. Hún flutti fyrr meir margar
harðar ádeilugreinir um svefn og dauða kirkjunnar á
ættjörðinni. Ekki voru þó ádeilur þær fremr frá rit-
stjóranum sjálfum en öðrum, sem blaðinu stóðu þá
nærri. Sárir og gramir urðu margir yfir þeim ádrep-
um í „Sam.££ Og þó mun nú svo komið, að brœðr vorir
heima á íslandi þakka ,,Sam.££ og öðrum röddum úr
sömu átt að nokkru leyti vakninguna innan kirkjunnar
þar. Eða svo er að sjá af skýrslu prestastefnunnar að