Sameiningin - 01.03.1911, Blaðsíða 17
II
Eg verð nú aS játa, aÖ þetta var mér vandræða-
spurning. Eg hafði ekki lrugmynd um, hvað ]iar var
við átt. Að svara einkverju af liandahófi gat eg auð-
vitað, en mér var allsendis óljóst, að hverju eiginlega
var spurt. 1 öllu því, sem liugsað hafði verið, talað,
prédikað og í bœnum tekið fram undangengnar vikur,
var aldrei minnzt á það mál, að minnsta kosti ekki í
þessarri mynd. Þá er eg stóð upp á bœnafundi, var
það til þess að svara einhverjum spurningum, sem ekki
snertu neitt heinlínis trúna á guðdóm Krists. Bœtt
get eg því við, að um nokkur ár hafði eg farið í evan-
geliskar kirkjur án þess að heyra það efni gjört að
umtalsefni í prédiknnum, að minnsta kosti eftir því,
sem mig rak minni til. Á þetta minnist eg ekki fyrir
þá sök, að það í sjálfu sér sé neitt merkilegt, heldr til þess
að betr skiljist það, er síÖar kann að verða sagt, en
einnig til þess, að hver sá, er þetta liefir að áhugamáli,
fái skyggnzt inní lífsreynslu sína í trixarefnum og gætt
að, live stórt rúm spurning þessi skipar í huga hans, og
hvernig önnur efni eru við hana tengd; þá gæti hann
um leið kveðið á um það, hve miklu máli trúaratriði
þetta skiftir fyrir hann og hvernig hugsan hans er um
það. Of langt mál yrði það og ekki til neins gagns, ef
eg ætti að gjöra fyrir því grein, hví mér var svo óljóst
það, sem fólst í spurningunni, hvernig á því stóð, að
guðdómr Krists var ekki á þeim tíma, er eg snerist, það,
sem fremr réð hugsunum mínum en allt annað, og þeir,
sem með mér voru, liöfðu ekki iðulega það efni sér til
íhugunar og umtals. Flestir geta líklega skilið þetta án
nákvæmrar útskýringar; þó skal hrátt að nokkru fyrir
því ástœða fœrð. Meðal annars var um það leyti leit-
azt við að koma undir áhrif evangeliskrar trúar eldd
sérstaklega þeim mönnum, sem ekki trúðu á guðdóm
Krists, heldr þeim, sem létu sig' Krist alls engu skifta
og vildu ekkert við liann eiga, ýmist af kæruleysi eða
af því að hugr þeirra var fullr af einhverju öðru, ell-
egar af því að þeir voru fyrir löngu komnir á þann
vana að breyta rangt. An efa var þó um þetta efni
við þá talað, sem þess þurftu. Að því er sjálfan mig