Sameiningin - 01.03.1911, Qupperneq 44

2Ö
■lýSsins, að þeir skyldi vera lýör drottins, — svo og milli konungs
og lýðsins. 18. SíSan fór allr landslýör inní musteri Baals og
veif þaö. Ölturu hans og líkneskjur, molbrutu þeir, en Mattan,
prest Baals, drápu þeir fyrir ölturunum. Síöan setti prestr varö-
flokka við musteri drottins, 19. og hann tók hundraðshöföingjana
og Kara og varSliÖsmennina og allan landslýöinn, og fóru þeir
meö konung ofan frá musteri drottins og gengu um varöhliös-
mannahliöið inní konungshöllina, og hann settist í konungshásætiö.
20. Allr landslýör fagnaöi og borgin sefaðist. En Atalíu drápu
þeir meö sveröi í konungshöllinni.
Les: 2. Kon. 8.—11. kap. Minnistexti: Sælir eru þeir, er
halda reglur hans, þeir, er leita hans af öllu hjarta ('Sálm. 119, 2).
Atalía var dóttir Akabs og Jessabelar; hún giftist Jóram Jósa-
fatssyni, Júda-konungi, og meö henni komst Baals-dýrkanin sví-
viröilega inní Júdaríki. Þegar Jóram dó, varö Ahasía, sonr hans,
konungr tæpt ár. Þegar hann dó, lét Atalía drepa öll börn hans,
nema Jóas, sem komiö var undan (I.-—3. v.J, og réð hún svo ríki
sex ár. Þá kemr Jójada œðstiprestr til sögunnar, gjörir samtök
við höfðingja þjóðarinnar um að steypa Atalíu frá völdum, og með
henni Baals-dýrkaninni, og fá Jóas, Davíðs-niðjann, krýndan.
4. og 19. v. Karar voru liklega málaliðs-menn í lífverði kon-
ungs, frá Karíu í Litlu-Asxu. — Trúrœkni og þjóðrœkni réð gjörð-
um Jójada og manna hans; hvorttveggja þarf yngri kynslóðin að
læra undir leiðsögn hinnar eldri. — Sá, sem lætr líf sitt stjórnast
af eigingirni, verðr einhvern tíma einmana, einsog Atalía.
1 stað þessarrar lexíu má hafa Jóh. 20, 1-18: Páskadagsmorg-
itn. — Minnistexti: Sannarlega er drottinn upprisinn (%úk. 24, 34J.
Lexía 23. Apríl 1911: Jóas gjörir við musterið—2 Kon. 12,4-15.
(4) Og Jóas sagði við prestana: Allt fé, sem borið er í must-
eri di-ottins sem helgigjafir, fé, sem lagt er á einhvern eftir mati—,
fé, sem menn eru metnir eftir—, svo og allt það fé, sem einhver af
eigin hvötum ber í musteri dorttins, (5) skulu prestarnir taka til
sín, hver af sínum kunningja. En þeir slculu og með því gjöra við
skemmdir á musterinu, við allar skemmdir, sem á því finnast. (6)
En á tuttugasta og þriðja ríkisári Jóasar konungs höfðu prest-
arnir enn ekki gjört við skemmdir á musterinu. (7) Þá lét Jóas
konungr kalla Jójada yfirprest og hina prestana og mælti til þeirra:
Hví gjörið þér ekki við skemmdir á musterinu? Nú skuluð þér
eigi framar taka við neinu fé af kunningjum yðar, heldr skuluð þér
láta það af hendi fyrir skemmdum á musterinu. J8J* Og prest-
arnir gengu að þeim kostum, að taka ekki við fé af lýðnum, en
vera ekki heldr skyldir til að gjöra við skemmdir á musterinu.
(9) Síðan tók Jójada prestr kistu nokkra, boraði gat á lokið
og setti hana hjá altarinu hœgra megin, er gengið er inní musteri
drottins, og létu prestarnir, þeir er geymdu þröskuldarins, í hana