Sameiningin - 01.03.1911, Qupperneq 48

30
steinum. Og frægö hans barst til fjarlægra landa, því aS honum
hlotnaðist dásamlegt liSsinni, unz hann var voldugr orSinn.
(16) En er hann var voldugr orSinn, varS hann drembilátr, og
þaö svo, aö hann aðhafSist óhœfu og braut á móti drottni, guöi
sínum, er hann gekk inní musteri drottins til þess að brenna reyk-
elsi á reykelsis-altarinu. (iy) Gekk þá Asaría prestr á eftir hon-
um og meS honum áttatíu duglegir prestar drottins. Ci8j Þeir
stóSu á móti Ossía konungi og sögSu viS hann: ÞaS er ekki þitt,
Ússía! aS brenna reykelsi fyrir drottni, heldr prestanna, niSja Ar-
ons, er vígöir eru til þess að fœra reykelsis-fórnir. Far þú útúr
helgidóminum,, því aS þú ert brotlegr orSinn og verSr þér þaS
ekki til sœmdar fyrir drottni guSi. (ig) En Ossía reiddist, þar
sem hann hélt á reykelsiskerinu í hendinni til þess aS fœra reykels-
isfórn, og er hann reiddist prestunum, brauzt líkþrá út á enni hon-
um, að prestunum ásjáandi í musteri drottins, við reykelsis-altarið.
(20) Og cr Asaría höfuðprestr og allir prestarnir litu á hann, þá
var hann líkþrár á enninu. Ráku þeir hann þá út þaðan, og sjálfr
flýtti hann sér og burt, því að drottinn hafði lostið hann.
(21) Þannig varð Ússía konungr líkþrár til dauöadags. Bjó
hann kyrr í höll sinni sem líkþrár, því aS hann var útilokaör frá
musteri drottins, en Jótam sonr hans veitti forstöSu konungshöll-
inni og dœmdi mál landsmanna.
Júes: 2. Kron. 26—28. Minnistexti: Drambsemi er undanfari
tortímingar, og oflœti veit á fall ("'OrSskv. 16, 18J.
1. Ússía verðr konungr. 2. Velgengni hans. 3. Dramblœti. 4.
Auðmýking. — Amazía, faðir Ússía, tekr viS ríki í Júda eftir Jóas,
föður sinn, og var konungr í 29 ár. ÞjónaSi guöi framan af, „þó
ekki meS óskiftu hjarta“. Gekk fyrst vel; en ofmetnaðist. Naut
þá ekki lengr hjálpar guðs. Þjónar hans gjörSu samsœri gegn
honum og drápu hann. GjörSu Ússía, x6 ára gamlan, aS konungi.
Var viS völd í 52 ár, lengst allra konunga í Júda og ísrael, aS
Manasse undanteknum ^55 árj. Mjög duglegr. Ríkisár hans hin
glæsilegustu, nema síSasti hlutinn. FrægS hans fór víöa. Minnir
á Salómon. Kom á fót miklum her og bjó hann vel. GjörSi ná-
grannaþjóSir skattskyldar sér. Byggði upp Jerúsalem og vígirti.
Líka aSrar borgir. HjálpaSi áfram kvikfjárrœkt og landbúnaði, og
gekk sjálfr á undan. ^Sjá 10, 4J. Karmel á þessum staö í ensku
þýS. nýju þýtt: frjósamar lendur. Líklega réttara en að álíta, aö
átt sé viS fjalliö Karmel. — En hverjum var gengt hans að þakka?
GuSi ('sjá 5. v.J. Gekk vel; því guð var meS honum, „meðan hann
leitaSi guös kostgæfilega", og þaö gjörði hann meSan Sakarías,
spámaSr drottins og þjónn, lifði og „frœddi hann í guös ótta“. —
Allt sannarlegt gengi vort er undir hinu sama komiö. — En gengi
Ússía varö honum til falls einsog föSur hans. VarS drembilátr og
hirti ekki um vilja guðs fsjá 16. v.J. GuS refsaSi honum meS lík-
þrá. Upp frá því varð hann til dauSadags aS halda kyrru fyrir