Sameiningin - 01.02.1939, Side 17

31
unni. Yér hort'um á gluggana en sjáum enga í'egurð aðra
en þá að þeir samsvara sér og kirkjunni. Stærð þeirra og
lögun er nákvæmlega rétt, og bogarnir að ofan vel myndaðir.
Annað sjáum vér ekki. Nú göngum vér inn. Sólin sendir
geisla sína á gluggana. Hvílík dýrð. Nýr heimur! Paradís!
Það sem áður sýndist dimt og óskiljanlegt er nú orðið að
fegursta listaverki.
Vantrúin stendur fyrir utan og skilur ekkert i kristin-
dóminum.
“Sjá, eg stend við dyrnar og kný á,” se'gir Jesús Kristur.
“Ef einhver heyrir raust mína og lýkur upp dyrunum, þá
mun eg fara inn til hans.”
Hann lil vor og vér til hans er eitt og hið sama.
Sérhver maður þarf að fá skilning á hinum eilífu
sannindum.
“Þinn andi, Guð minn, upp inig sífelt týsi
með orði þínu, Ijósi sannleikans.” li. M.
Samband voit við Island
í maí-blaði “Sam.” árið 1889 stóð ritgjörð eftir séra
Friðrik J. Bergmann, með fyrirsögninni, “Skyldur vorar við
fsland.” Hún vakti umtal all-mikið meðal íslendinga hér
vestra. Um fsland er mér ekki eins kunnugt, en óefað var
það tilgangur höfundarins að vekja menn þar ekki síður,
til umhugsunar. Ekki var laust við að skiftar væru skoð-
anir um ritgjörðina. Sumir tóku henni með sterkri aðdáun,
en aðrir töldu höggin þar heldur þung. Hún var leiftrandi
ritsmíð, samin af ungum og gáfuðum mentamanni, sem
gæddur var brennandi áhuga fyrir velferð þjóðar sinnar.
Ádeila á sinnuleysi þjóðarinnar í kirkjumálum var all snörp.
Honum fanst kirkjunnar menn á ísladi vera sofandi um
andleg mál. Hann vill vekja umræður. Einna sérkenni-
legast er það sem hér fer á eftir:
“Það sein þ.jóð vorri ríður lífið á nú sem stendur er
kritík, dynjandi miskunnarlaus kristík með þrumum og
eldingum yfir allan hennar andlega vesaldóm. Þessi kritík
þarf að vera borin fram af brennandi krleika, fyrst og
fremst, til sannleikans og þar næst til vorrar aumingja hág-
stöddu þjóðar sjálfrar.” Sál hans logar af ást til íslands og
honum finst það heilög skylda sín, þó hann hafi flutt burt