Nýi tíminn - 03.06.1948, Blaðsíða 6

6
NÝI TlMINN
Pimmtudagur 3. júní 1918.
Alvöruorð til Övsrlands
Framh. af 3. síðu j mun vera kunn frá flestum
benda þeim á þann mun, trúarbrögðum, skortir
sem er á þeim mönnum, sem1 ekki listrænt áhrifavald og
hér á landi kalla sig „sósíal-j mikilfengleik, en hún er
demókrata“, -og þeim, seml fjarri öllum veruleika. Rann-
ganga undir því nafni íj sókn hennar má hiklaust
heimalöndum þeirra. Nú orð- telja hlutverk sálarfræðinn-
ið má í stórum dráttum ar.
segja, að íslenzku „sósíal-
demókrát)arnir“ s©u flokkur
foringja, er að mestu hafa
glatað sambandinu við verka
lýðsilireyfinguna. Valdaað-
staða þeirra byggist eingöngu
á vikalipurð og nothæfi íj
þágu borgarastéttarinnar. j fram a alleinkennilegan hátt.
Það er úr þessum' tveimur ®f saSt er
áttum, sem Arnulf Överland
h.efur verið hylltur mest, og
þaðan stafar íslenzku lýð-
ræði einnig mest hætta. Fyr-
Einnig að öðru’ leyti má
telja, að heimsókn Arnulfs
Överlands hafi haft- stjórn-
málalega þýðingu. Sem
stendur virðast ' stjórnmála-
umræður hér á landi fara
.leinkennil
t. d., að mikill
hluti af íbúum höfuðstaðar-
ins búi í húsnæði, sem ekki
sé mannsæmandi, verður
svarið eitthvað á þessa leið
Tímavíslndln sifju
; Bðfc . c.„ „ V fi*
Undanfarna daga hafa Fram-
sóknarmenn látið skína í það,
að þeir væru óánægðir með
verzlunarmálin. Sérstaklega hef
ur borið á því í leiðurum bænda
blaðsins, Tímanum.
Þeir eru að reyna að þvo
hendur sínar eins og Pílatus
f.orðum svo bændurnir sjái
ekki óhreinindin, sem loða við
þær.
En þeir koma um leið upp
um sjálfa sig og sitt eigið inn-
ræti. Þeir eru með slíkum skrif-
um að reyna að láta líta svo
út, að þeir séu óánægðir með
verzlunarmálin, telja bændun-
um trú um það, en þegar þeir
eru á þingi og í ríkisstjórn-
inni styðja þeir dyggilega spill-
vont fólk og Stalin djöfull í vettvangi, ef þeir geta.
mannsmynd“. Slíkar umraeð-
ir mitt leyti.óttast ég, að þess
muni ekki ýkja langt að bíða,
að hið hentuga tækifæri verði
talið’ komið, þegar íslenzka ur minna á söguna um heyrn-
lýðræðið verður afnumið og', arlausa manninn, sem.sagði
róttæk verkalýðslhreyfing, ,,axarskaft , þegar menn
bönnuð í -skjóli áhrifavaldsj huðu bonum góðan daginn.
erlends stórveldis. Þetta munj Arnulf Överland hefur verið
sjálfsagt verða kallað „sigur bylltiu-, vegna þess að hann
„Haltu kjafti. Rússar eru higuna og svívirðinguna á þeim
henni trú um allt, því hún væri
„hálf heimsk í verunni“.
Þeir sanna þetta álit sitt þó
einna bezt í leiðara blaðsins -31,
maí, þar sem þeir eru að fræða
sveitafólkið um verðgildi' pen-
inganna og gengismálin. Þar
stendur orðrétt þessi klausa:
„Þeir (þ. e. kommúnistar)
! eru að neyna að skapa vantrú
á gildi peninganna, er evkur
bráskið og losið, og gerir geng-
isfellinguna óhjákvæmilega síð-
ar meir. Þeir v'ita sem er, að.
fátt yrði meira vatn á myllu
þeirra en gengislækkun og all-
ur sá órói, er hennl myndi ó-
hjákvæmilega fyigja“. Hér
koma m'jög skýrt í ljós hin-
ar lævíslegu aðferðir Framsókn
arforingjanna.
Þegar afleiðingarnar a.f verk
Þeir Tímamenn virðast hafa um þeirra sjálfra og þeirra með
svipað álit á bændum og búa-
liði og karlinn á konunni sinni,
sem sagði að það mætti telja
hefur sagt ,,axai'skaft“ á ó- að Island myndi verða ein
Iýðræðisins“ og „nauðsynleg-
'Ur liður í baráttunni gegn
kommúnismanum“, en íj menn ánnars eiga að venjast. væntanlegri styrjöld við Ráð
reýndinni verður það tortím-j verð. að lokum að drepa^ stjórnárríkin.
ing lýðræðisins. Þegar sá a Þann bluta af boðskap Am-
dagur rennur, getur Arnulf, ulfs Överlands, sem alvarleg-
Överland óskað 'sjálfum sér|.astur verður að teljast fyrír
til hamingju með þann skerf; oss Isienciinga. Tæpum tveim
sem hann hefur lagt til þess-| m®uðum eftir lok styrjard-
arar þróunar. Þetta, sem nú( arinnar, þann 1. október 1945,
hefur verið sagt,-felur einnig I°r Bandankjastjóm. þess á
í sér lykilinn að - afstöðu leit við íslenzku ríkisstjórn-j herinn sjálfs sín vegna yrði-
þeirra, sem ekki hafg glatað ina'- að af hendi væruTátnar. að fóma. Hér á landi hefur
fótfestu í hinum. pólitíska! Þríár herstöðvar í næsta ná-, verið og verður háð barátta.
•veruleika, til hinna stórkost-^ STenni hofuðborgarinnar til. sem e. t. v. ei vonlaus, en
legu og spámannlegu sýna' fuhra afnota Bandaríkjaher í,þó verður haldið áfram, bar-
líkt áhrifameiri hátt, en| þýðingarmesta herstöðin i
Amerískir
kjarnorkufræðingar hafa tal-
ið íslenzku þjóðina meðal
þeirra þjóða í fremstu víglín-
unni, sem mikil hætta væri á
áð tortímdust, þegar í upp-
hafi atómstyrjaldarinnar,
eina þeirra þjóða sem bandar.
Arnulfs Överlands, þar sem( ar- f rúrtit. ár átti séi j átta til
a-llt er málað svörtum og Slðan sfað látlaus baiátta, koma í
hvítum litum án blæbrigða,| a miih amerískra stjórnar-
þar sem máttarvöldin tvöí vaida °S_ Þeilla manna inn-
standa hvort andspænis öðru, iench.a, er leynt og Ijóst
'annars vegar máttarvöld San§a elin{ia þeina, annai's-
myrkurs og mannvonzku, vegar, og þeiira manna
hins vegar ljóss og gæzku, ilins vegar, er töldu heistöðv-
þar sem aðeins hin vægðar- ar f landinu 1 hvers höndum'
lausa barátta kemur til sem Þær væru’ bráða hættu'
grema,
og lokaþátturinn er ehhl aðeins sjálistæði þjóðar-
heldur einnig lífi
Otvarpið
ragnarök. Þessa mynd, semj innar>
1 hennar og framtíð. I þessari
baráttu stóðú fslenzkir stúd-
entar, að örfáum undantekn-
um, sameinaðir í fylkingar-
brjósti. Það starf, sem þet-ta
félag leysti þá af höndum, er
mesta afrek, sem það hefur
unnið áratugum saman. Þessi
barátta bar bann árangur, að
Biandaríiyjastjórn og hinir.
innlendu fylgifiskar hennar,
töldu sig ekki geta gengið
eins langt og upphaflega
hafði verið -til ætlazt, og létu
sér.nægja hinn kunna Kefla-
víkursamning. Það er þó al-
kunna, að bessi' samningur
Framhald af 2. síðu.
sem honum sýnist. Hitt er stað-
reynd, að það er ryk í sænginni
og Stalín dustar hana fyrr eðn
síðar á bæjarhólnum í Finn-
íandi, ef hann dembir þá ekki
fiðrinu í súpupottinn frúarinn-
ar. Það kvað....nefnilega vera
gott að sjóða. fiður.
■ Annars er ég búinn að
gleyma dagskránni, nema mig
rámar í smáleikrit á laugar-
dagskvöldið. Það • þurfti ekki
íjema tæpan hálftíma til að hefur þegar verið þverbrot-.
sýna, hvað lítið byggi í því
og hætti þá auðvitað.
inn á ýmsa lund, og fl-ug-:
völlurinn getur hvenær - sem
. Stundum er spurt: Noh, hvað er breytzt í. ógrímuklædda
^egirðu- nú um útvarpið ? Af- herstöð. Á það hefur hvað
skaplega væri gaman að geta eftir annað verið bent af’.
glltat svaraðí>á^ þessa.;leiðx. Jú. bandarískum ' -herforiftgjum
takk.vfyríríiírHbbafiwlegU rí.

bess að reyna að
veg fyrir bað, að
sjálfstæði þjóðarinnar verði
ofurselt og tilveru þjóðarinn-
ar stefnt í voða með amer-
ískum herstöðvum í landi
hennar, herstöðvum, sem
verða mundu fyrstu skot-
mörk nýrrar styrjaldar. Auk-
in sundrung eða samkomulag K
á milli stórveldanna, styrj.öld
eða friður,. þetta getur varð-
að þjóð vora líf eða dauða,
Til þessarar baráttu hefur
ArnuH Överland, norskur
föðurlandsvinur,. einnig lagt
sinn.skerf íþessari heimsókn.
rlann hefur hvatt oss til að
láta land vort af hendi sem
herstöð, ofurselja sjálfstæði
vort og ef til vill líf vort.
Ef litið er'á^slíka fóm í ljósi
hinna mikilfenglegu og furðu
kenndu hugmynda Överlands
um heimsþróunina, má e. t. v.
telja hana hetjulega. En þeir,
sem ekki sjá slíkar sýnir,
hljóta að líta svo á, að hér
sé um að ræða hvatningu til
þess að láta leiða sig til
slátrunar mótspyrnulaust. - Eg
starfsmanna í stjórninni eru að’
sigla gjaldeyrismálunum í |
strand, þá revna þcir að beinaí
athyglinni frá sér, með þvi að|
kenna öðrum um og þá auð-
vitað sósíalistum.
Framsóknarmenn vita það,
að skilyrðin til sveita eru verrij
ien hér í Rvík til að fylgjast
með opinberum málum, endaj
nota þeir sér það óspart. En í |
þetta sinn hafá þeir gengið að,
líkindum fuUiangt, því engin
líkindi eru til þess að bændurj
taki þetta sem heilagan sann-
leika.
Hvernig v«rkamenn fara að|
græða á gengislækkun virðist1
torskUin rökfræði, því öll geng-
islækkun þýðir lækkandi laun.
Lækkunin á verðgildi pening-
anna kemur hvergi barðar nið-
ur en einmitt á verkamirínmn
Ennfremur segir í leiðaran-
um: „Ríkisstjórnin markaði þá
stefnu með dýrtíðarlögunum í j
vetur að unnið yrði að því að,
auka og treyst?. verðgildi peu-1
inganna, en ekki að því að rýra !
það“.
Eg hef talað við marga mem.
úr öllum flokkum hér í Reykja
vík í vetur og hefur þeim öllum
borið saman um það, að
verðgildi peninga og raunveru-
leg laun verkamanna og ann-
arra launþega hafi stóriega
rýrnað, við sívaxandi verðbóigu
síðan stjóm sú sem nú situr
tók við völdum.
Og hverjum ætia þeir að trúa
slíkum málflutningi Tímafor-
ingjarnir? Auðvitað bændunum.
því þeir hafa kryddað þetta
fyrst og fremst fyrir þá.
Eg vonast til að Tímagreú
þessi komist áður en langt um
líður upp í sveitir, svo bænciur
viti livað þeir standa hátt sem
vitsmunamenn hjá Framsóknar-
foringjunum.í Reykjavík.
Allar gerðir núverancli ríkis-
stjór’nar, síðan hún tók vi)
völdum hafa stefnt markvisst
að því, að skeróa eignir og lauu
almennings í landinu, með því
fyrst og fremst að vrrðfesta
vísitöluna og hækka svo vörur.i
ar á eftir, sem verkaði í við-
skipta- og vcrziunarmálu *n,
sem launalækkun og gengisrýra
un krónunnar.
Ennfremur stórkostlega':
hömlur á öllum innflutningi tii
iðnaðar í landinu, sem þýð'r
minnkandi atvinnu, ásamt
skorti á ýmsum nauðsynjavör-
um, samtímis því að gjaldeyr-
inum hefur verið varið í bíia-
kaup og utanferðir gæðingu
'stjórnarliðsins.
Þannig hefur þá stjómin unn
ið í dýrtíðarmálunum og trej’S’i;
verðgildi peninganna, með hjálp
Frámsóknarforingjanna!
Annars virðast Framsöknai •
rnenn vera mjög hjálpsamn1
sv^;vasta afturhaidinu í land-
jiiu, bæði í þessum málum og
eins í landsölumálinu.-----
En þeir hugsa sem svo, að
það geri ekkert til, meðan þeir
geta komið svívirðingunni ,á
aðra og þvcgið sig hvíta í aug-
um bændamia.-—- —* .
Jóh. Á.
?erðasögttfes:0t a! Héöíði
Framh. af 3. síðu
bara -gott, það væri þá ein-
hver von til að við gætum
orðið honum samferða upp
fjallið. En sá er ljóður í fari
Eiríks að hann er hörku göngu
maður og erfitt (fyrir mig og
fleiri) að. fylgjast með honum,
sérstaklega í fjallgöngum. Eg
fékk ákúru hjá ferðafélögúm
mínum fyrír slæmt innræti, en
Eiríkur hló bara að mér —
hélt víst að ég meinti þetta
ekki — og sagði að ég skyldi
sjá til hvort hann yrði á eftir
mér upp fjallið.
★
Klukkan um 6 að morgni
mánudagsins 21. júlí, vorum við
komin inn að SnæfeHi, að leit"
'held að það sé ertgrn ástæða- -armannakofa suð-austan • und-
-ifyrír í&lenzku þjóðinav og ertrt
síður fyrir þetta félag, að-fyr-
’irgefa Amúlf Överland það
;brot '-á Tögmáltim gestrisninru
»g stjórrtmálantörtniun; baftdaýa'r.‘'sem .hhnn hér hefur gefdfistað J; fjallgönguna. Eki. aú fór
B. Bj. 'riskúnt- Pg .'.énrfcum.: bloðum>;j sig. -sekah .uixú ''TT.
ir fjallinn. Við byrjunr a því
að hita okkur kaffi og- borða
matarbita og að þrí loknu eða
ikkélangtr gengin í 7 var -lagt af
okkur ekki að lítast á blikuna,
það var heldur að hv.essa -að'
norð-austan og örþúnnar skýja-
slæður voru að gæla við tind-
inn öðru livoru. Við vonuðum,
þótt allar iíkur væru fyrir því
gagnstæða, að þessir skýhnoðr-
ar myndu hver-fa með hækkandi
sól. Friðrik og Sigga gengi
með okkur dálítið upp í und-
irhliðarnar,. en sneru svo við,
aftur niður að kofanum.; Við
héldum svo áfram göngunni og
stefndum nærri. beint á tind-
inn, með því fengum við áð
vissu meiri bratta, en það var
miklum mun styttra en ef við
hefðum farið að _krækja hæg-
ari leið.
Það var glaða sólskin og
nokkuð heitt, þótt ' -svona
snemma væri, en það hvessti
meira ög stormurirín dreif þétt-
ari þokumekki að tindinum og
það -sem var ískyggilegra —
það var koldimm þoka til hafs-
ins og þaðan dreif stornrurinn
hana inn yfir landið og okkur
-virtist hann beina henni ailri
:að -Snasfelli. (Framhaid.7.
Helgi Hóseasson, ^rentark