Nýi tíminn - 22.01.1953, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 22. janúar 1953 — NÝI TÍMINN — (7
Ölafur Thors jerír sér gleggri grein
im Brefasl
Lýsir yfir i heimildarieysi að Islendingar
muni héygja sig undir eriendan dómstól
Ölafur Thors flutti útvarpsræðu er heim kom um útivist sína
og skýrði frá því að jákvæður árangur fyrir Islendinga- hefði
orðið nákvæmlega ekki neinn. Sjálfur kvaðst hann nú gera sér
„gleggri grein fyrir þeim örð'ugleikum, sem brezka stjórnin á
við að etja um Iausn málsins" og hann kvaðst hafa lýst' yfir
því við brezku stjórnina „að Islendingar muni ekki víkja frá
ákvörðunum sínum nema að undangengnum dómi, sem þeir að
sjálfsögðu munu lúta, hvort sem hann gengur þeim meira eða
minna í hag“. Til slíkrar yfirlýsingar hefur Ölafur Thors enga
heimild. Landhelgismálið er algert innanlandsmál og enginn er-
lendur dómstóll hefur yfir iþví að segja. Islendingar munu ekild
lúta neinum slíkum dómstóli um innanlandsmál sín, og eru því
þessi ummæli thorsarans svik við íslendimga og íslenzkan
málstað.
Ræða hans var annars ferða-
saga og sjálfshól og verður
ekki birt hér. Fyrst talaði Ölaf-
ur við Eden og undirmenn
hans, en „viðræður ]>essar
leiddu ekki til niðurstöðu“. Þá
talaði hann á fundi Efnahags-
samvinnustofnunarinnar með
sama árangri. Enn talaði hann
einkalega, við Edea á fundi í
Atlanzhafsbandalaginu og ekk-
ert gekk. Og loksins ræddi
hann við brezku stjórnina með
þeim árangri einum að Ólafur
gerði sér „gleggri grein fyrir
þeim örðugleikum, sem brezka
stjórrin á við að etja um lausn
málsins“. Niðurlagsorð ræðunn-
ar voru þau að „hæpið sé að
endanleg lausn málsins sé á
næstu grösum“.
Þannig voru málalokin þegar
Ölafur Thors flutti nauðsyn ís-
lendinga í stofnunum þeim
sem mest ræða um „samvinnu
Evrópuþjóðanna", „frelsi“, og
,,jafnrétti“. Það er auðsjáan-
lega ekki tekið mikið mark á
íslenzkum leppráðherra í þeim
félagsskap.
Framhald af 1. síðu.
En ef afskipti Bandaríkja-
stjórnar halda áfram, eftir að
Framkvæmdabankanum hefur
verið afhentur Mótvirðissjóður-
inn, álít ég, aS| ©kkj» sé um
nema tvær leiðir að ræða:
1. Að leita samninga við
stjórn Bandaríkjanna um end-
urgreiðslu Mótvirðissjóðsins.
Þessa leið álít ég æskilega
og sjálfsagða, hvort sem um
nokkur utanaðkomandi af-
skipti af fjárreiðum Fram-
kvæmdabankans verður að
ræða eða ekki, enda takist að
ná samningum um það langan
greiðslutíma, að þjóðinni verði
ekki um megn að inna greiðsl-
una af hendi.
2. Ef þessi leið reynist ekki
fær, að þá verði sett á laggirn-
ar stofnun, sem eingöngu hafi
með höndum vörzlu Mótvirðis-
sjóðsins og ráðstöfun á honum
í samræmi við þau skilyrði,
sem Bandaríkjastjórn kann að
setja um meðferð hans.
Þá leið tel ég eftir atvikum
viðunandi. Slík stofnun þyrfti
ekki að vera kostnaðarsöm, og
með því væri þá fullkomlega
skSlið á milli Mótvirðissjóðsins
KONAN
Framhald af 3. síðu.
einhverju að honum ef það þá
þótti ómaksins vert. Hinn ríki
þurfti ekki að óttast réttvís-
ina.
Aftur á móti var það svo
meðal fátæka fólksins, að mað-
ur gat aldurhniginn farið svo
í gröfina, að hann eignaðist
aldrei konu vegna þess að hann
var svo fátækur að hann gat
aldrei keypt sér hana. Þessi
háttur við giftingar gat því
orðið körlum sem konum þung-
ur í skauti.
Sú kona mátti heita heppin
sem giftist á hinn „eðiilega"
hátt, að samkvæmt ráðstöfun
foreldranna giftist hún manni,
sem hún e.t.v. hafði aldrei
augum litið, fluttist á heimili
hans og tók til að vinna þar
Sovéðbækur ....
Framhald af 6. síðu.
Hitler mistókst: að brjóta við-
nám sovétþjóðanna á bak aftur
ineð skemmdarverkum og und-
irróðursstarfsemi. Pravda hvet-
ur að lokum sovétþjóðirnar að
vera vel á verði fyrir útsend-
urum og erindrekum heims-
valdasinna.
og annarra fjármála á íslandi,
og ' það álít ég alveg óhjá-
kvæmilegt. Að sjálfsögðu þarf
lagasetningu um slíka stofnun.
En ég fæ ekki betur séð en
notast megi við frv. það, sem
hér liggur fyrir, sem grundvöll
slíkrar lagasetningar, ef til
kemur“.
Eysteinn réðst á Jón Árna-
son og Brynjólf og átti þó
engin rök; var ræða hans mátt-
lausar afsakanir fyrir augljósa
Bandaríkjaþjónustu Framsókn-
ar og Sjálfstæðisflokksins.
I KlNA
með fjölskyldu hans og fæða
honum sonu.
Á vesturlöndum gera menn
sér til gamans að segja fyndni
á kostnað annarra og enginn
verður líklega jafn oft fyrir
barðinu á þessu fyndna fólki
og tengdamóðirin. I Kína er
þessu allt öðru vísi varið með
tengdamóðurina. Foreldrarétt-
urinn hefur verið óskoraður
alla tíð og vald tengdamóður-
innat yfir tengdadóttur sömu-
leiðis. Því liefur tengdamóðirin
verið allt annað en hlægileg, —
þvert á móti hefur hún verið
ægileg í Kína lénsskipulagsins
og með afbrýðisemi og illsku
oft gert tengdadóttur sinni líf-
ið óbærilegt, Hún var því ekki
til gamansemi.
Barnagiftingar voru allal-
gengar í Kína fyrir valdatöku
kcmmúnista. Börn voru gift
12—14 ára og áttu kannski
sjálf börn 14-—15 ára. Afkvæm-
in voru oft veikburða vesaling-
ar eins og að líkum lætur og
hlýtur þessi siður að hafa haft
nokkur áhrif á þjóðina sem
heild, bæði útlit og heilsufar.
Dæmi voru um það í sumum
héruðum að til um það bil
helmings giftinga væri stofnað
á þennan hátt. Ungmenni voru
gift eins snemma og mög.ulegt
var, því að höfuðskyldan við
foreldra og forfeður var að
eignast afkvæmi, þ. e. syni.
Eins og áður er sagt: synir
gátu kastað ljóma á foreldrana
og ættina með lærdómi sínum
og yrðu þeir ríkir, var tryggt
að forfeðrunum yrði sýndur sá
sómi sem mestan var ’nægt að
veita. Æðstu gæði lífsins voru
að standa liátt í mannfélags-
stiganum, hár aldur og margir
afkomendur. Meira.
Bandarfskur flugher fœr ekki
afnof norskra flugslöðva
Norska stjórnin mun ekki láta flugher annarra A-
bandalagsríkja fá ílugstöðvar í Noregi til afnota.
Einokimarhring lieildsala, S.l.S. og
Söluimðstöðvarinnar harðlega mótmælt
Smásalar og iðnrekendur sviknir —
almenningur féflettúr
Eins og Nýi Tíminn hefur áður skýrt frá hefur yerið stofn-
aður einokunarhringur um viðskiptin við Austurþýzkaland, en
aðilar að lionum eru heildsalarnir, S. í. S. og Sölumiðstöð
hraðfrystihúsanna í bróðurlegri samelningu. Nefnist einokun-
arhringur þessi íslenzka vör’uskiptafélagið s. f. og það á að
ráða öllum innflutningi frá Þýzka lýðveldinu og skammta síð-
an öðrum.
1 1 skýrslu um utanríkismál á
norska þinginu nýlega sagði
Halvard Lange utanríkisráð-
herra, að bándamannaríki Nor-
egs hefðu ekki farið þess á
leit að fá ’ að hafa flugsveitir
í norskum „flugstöðvum. Varð
ekki annað á honum skilið en
að þau (og þá fyrst og fremst
Bandaríkin) hefðu hug á slikri
aðstöðu í Noregi, en hann sagoi
’acT’ st'jðrnúm þéirrá væri ljóst
að Noregur myndi halda fast
við það loforð, sem sovétstjórn-
inni var gefið 1949, þegar A-
bandalagið var stofnað. Þá lýsti
norska stjórnin því yfir í orð-
sendingu til sovétstjórnarinnar,
að erlendum her yrði engin að-
staða veitt í Noregi á friðar-
tímura.
Tilefni þessarar yfirlýsingar
Langes var að dönsku stjórn-
inni hefur verið „boðið" að
Þjófarnir fóru inn um glugga
og hafa sennilega stolið sæl-
gæti og tóbaki fyrir 3 þúsund
krónur. Skildu þeir eftir fingra-
för á glerbroti og var Axel
Helgason, tæknisérfræðingur
lögreglunnar, fenginn til að
rannsaka fingraförin, en nokk-
ur dráttur varð á að hann
kæmist austur.
lagsríkjum setjist að á dönsk-
um flugvöllum.
Hafnar Sjang og Franco
Lange gaf í skyn, að leitazt
væri við að koma Franco-Spáni,
sem gert hefur hernaðarbanda-
lag við Bandaríkin, formlega
inn í A-bandalagið. Sagðd hann
að norska stjórnin myndi aldr-
ei samþykkja upptöku Francos
í bandalagið.
Lange lét í ljós áhyggjur
yfir tilhneigingu til aðgerða,
sem gætu orðið til þess að
Kóreustríðið breiddist út. Kvað
hann norsku stjórnina myndi
beita áhrifum sínum eftirmætti
til að hindra að loftárásir yrðu
gerðar á Mansjúríu; hafnbann
sett á Kína eða her Sjang Kai-
séks beitt í Kóreu.
Háværar raddir í Bandaríkj-
unum hafa lengi krafizt allra
þessara aðgerða.
Nú er hann hins vegar önn-
um kafinn við að safna fingra-
förum Fáskrúðsfirðinga, bæði
í þorpinu og sveitinni, sem karl-
kyns eru — og reynist enginn
karlmaður eiga fingraförin á
rúðubrotinu liggur vitanlega
næst fyrir að ganga á fingra-
röðina sjá kvenþjóðinni!
Ætlunin var að stofna hring
þennan með leynd, en samtök
smásala og iðnrekenda, sem að
sjálfsögðu hafa mikilla hags-
muna að gæta í sambandi við
þennan innflutning, fengu
Hékian ráðgezisc
Framhald af 8. síðu.
fögnuðu þegar Islendingar eign-
uðust aftur full xunráð yfir
Þjórsá. En Adam var ekki
lengi í Paradís stendur þar.
Hefur Þjórsá og virkjun henn-
ar veri’ð mikið rædd undanfar-
ið.
Leiðari Tímans s.l. laugard.
þessa táknrænu yfirskrift:
„Nýjar atvinnugreinar og er-
lent fjármagn“.
Það verður áreiðanlega ekki
af viljaleysi til að geðjast elsku
Kananum ef flokksklíkur þeirra
Eysteins og Bjama Ben. selja
ekki Bandaríkjamönnum yfir-
ráð yfir Þjórsá heldur einungis
af ótta við reiði íslenzku þjóð-
arinnar.
fregnir af málinu og kröfðust
þess að tekið væri tillit til
þeirra. Bentu þeir á að ,,iðn-
rekendur hafa geysilegra hags-
muna að gæta í sambandi við
innflutning hráefna svo og, að
Staðíeyndis:
Framhald af 6. síðu.
nefna t. d. Ilja Ehrenhurg; og
st.jórnmálaritstjóra Pravda,
David. Sasslavskí.
■ár Þaö er staðreynd, að í Sovét-
ríkjunum kemur iit fjöldi biaða
og- tímarita á yiddisch, tungu
evrópskra Gyðinga, og má þar
nefna Der Stern, Forpost, Biro-
bidzhane Stern osfrv.
Þetta eru aðeins nokkrar ó-
haggánlegar staðreyndir, en
það þarf meira en litla hug-
lcvæmni til að lesa ótúr þeim,
að stjórnarvöid Sovétríkjanna
siíipiileggi ofsóknir gegn þess-
um kynþætti.
Hins vegar hafa þau aldrei lit-
ið svo á, að það eitt nægði til
að iosa menn við ábyrgð á
gerðum sínum, að .þeir væru af
ákveðnum kynstofni, enda
myndi það koma illa heim við
yfirlýst jafnrétti allra Uyn-
þátta £ Sovétríkjunum.
ekki séu fluttar inn að- óþörfu
vörur til landsins, sem fram-
leiddar eru hér með samkeppn-
isfæru verði og gæðum. Smá-
salar, sem margir eru beinir
innflytjendur, hafa sömu hags-
muna að gæta og stórkaup-
menn, auk þess sem þeir vita
kaupsýslumanna bezt þarfir og
óskir almennra neytenda í land-
inu og geta því gefið mjög mik-
ilsverðar upplýsingar um hent-
ug innkaup", en þannig er kom-
izt að orði í mótmælum gegn
einokunarhringnum er ÞjóSvilj-
anum bárust í gær frá Sam-
bandi smásöluverzlana.
Um skeið leit svo út að smá-
salar og iðnrekendur fengju
aðild að samtökum þessum og
var gert um það samkomulag
4. des. sl. En það er eftir öðru
að það samkomulag var svikið
gersamlega og einokunarhring-
urinn stofnaður af þeim stóru
aðilum sem að ofan greinir 30.
desember.
Aíf sjálfsögðu er einokunar-
stofnun þessi algerlega and-
stæð hagsmunum íslenzks al-
mennings. Tilgangur hennar er
að olcra sem mest á innflutn-
ingnum frá Þýzka lýðveldinu,
féfletta íslenzka neytendur í
skjóli þeirra sérréttinda sem
emokunarherrarnir fá hjá rík-
isstjórn og bönkum. Er því
þessi stofnun í algerri andstöðu
við loforð ríkisstjórnariiinar í
samningunum við verklýðsfélög-
in. Hún er einnig í algerri and-
stöðu við hin margvíslegu fyr-
irheit stjórnarvaldanna imi
„fíjálsa verzlun“ og ýms á-
kvæði ísienzkra laga sem eiga
að hindra einokunarhringi.
flugsveitír fvá öðrum A-banda'
Fingraförum allra karla í heilu byggð-
arlagi safnað af lögreglu
Tilefmð: sælgæiissiMldiií úi kauplélagi
Þau óvenjulegu tíðindí hafa gerzt að verið er að safna fingra-
íörum allra karlmanna í Fáskrúðsfirði, samtals nokkur hundr-
uð rnanna.
Þetta óvenjulega tilstand er til komið vegna sælgætisþjofn-
aðar í Kaupfélagi Fáskrúðsfjarðar fyrir nokkru.