Nýi tíminn - 14.06.1957, Blaðsíða 5

Laugardagur 1. jáni 1957 **-• S, árgangur *— 21. tölublað
«
Það erljótt að fyrirlíta smælingjana
Einu sinni var ofurlítil
mýfluga, sem flaug langt
ttt í heiminn. Hún var
svo lítil, að henni datt
ekki í hug að mennirnir
tækju eftir sér. Þegar
hún var orðin svöng, þá
settist hún á hendina á
drenghnokka, og á með-
an hún sat og hvíldi sig,
heyrði hún að einhver
sagði við drenginn:
„Svei, þarna er þá ó-
hræsis mýfluga. Flýttu
þér að kremja hana
sundur“.
En þá vissi mýflugan
ekki fyrri til en hún var
allt í einu búin að fá
málið, og hún sagði svo
hátt að drengurinn
beyrði það:
,,Æ, æ. Vægðu mér.
Eg á dálítinn dótturson
Bláberjahæð
lui brosir blítt
á Bláberjahæð,
á Bláberjahæð
þitt bros var hlýtt.
Ég sá þig fyi-st
einn sólríkan dag.
Einn sólríkan dag,
þú seiddir niig til þín.
Þitt bros var Iíkt og
Ijós,
svo logaiuli skært.
Þá liafðir þú Iielgar
rósir
að hjarta mér fært.
Þótt líði ár
rnitt líf er sem nýtt,
þú brosir blítt
á Bláberjahæð.
Björn Bragi.
heima, og hann fer að
gráta, ef ég kem ekki
aftur“.
Hafið þið nokkurntíma
vitað annað eins: Svona
agnarlítil og orðin
amma!
Knút Rasmussen skrá-
setti.
PÖSTHÖLFIÐ
Kæra Óskastund, viltu
birta fyrir okkur eftir-
farandi:
I Eg óska að komast i
bréfasamband við pilt
eða stúlku á aldrinum
15—17 ára.
Aðalheiður Ingólfsdótt-
ir, Krossgerði, nm
Bjúpavog.
Eg óska að komast í
bréfasamband við pilt á
aldrinum 12—14 ára.
Fjóla M. Björgvins-
dóttir, Krossgerði
um Ðjúpavog.
Eg óska eftir að kom-
ast í bréfasamband við
pilt eða stúlku á aldrin-
15—17 ára.
Aidís Hjaltadóttir,
Berunesi,
rnn Djúpavog.
Mig langar mjög mikið
til þess að komast í
bréfasamband við dreng
! eða telpu á aldrinum 12
—14 ára. Eg vildj helzt
að mynd fylgdi með. Ut-
anáskrift mín er
Sólveig Pétursdóttir,
Gautlöndum,
Mývatnssveit,
Suður-Þingeyjarsýslu.
Ráðníng siðustu gátu er:
Svipan.
LITLA
KROSSGÁTAN
Lárétt skýring: 1 slá,
3 rekkja, 5 bókstafur, 7
dauða (þf), 8 á ketti, 9.
guð.
Lóðrétt skýring: 1.
dans, 2 ræktað land, 4
vinna leik, 6 fiska.
Lausn á gátu i síðasta
blaði.
Lárétt: 1 sá, 3 sól, 5
nú, 7 la, 8 dró, 9 og.
Lóðrétl: 1 synd, 2 pól,
4 laug, 6 úra.
Ekkert að afsaka
Mjög utan við sig pró-
fessor vaknaði af værum
svefni k]. 2 um nótt við
ákafa símahringingu.
Hann staulaðist fram úr
og tók upp heyrnartólið,
og rödd á hinum enda
línunnar sagði: „Halló,
er þetta einn einn einn
einn?“
„Nei“, sagði prófessor-
inn, „þetta eru eilefu
ellefu“.
„Ó, fyrirgefið", sagði
röddin. „Mér þykir svo
fyrir því að hafa gert
yður ónæði“.
„Það er ekkert að af-
saka“, sagði prófessor-
inn, „ég hefði hvort sem
er orðið að fara framúr
til að svara í símann“
GOÐAR BÆKUR
Nú er skólanum lokið
og börnin fara að hópast
í sveitina til að vinna1
og njóta heilnæmis
sveitalífsins, en þó skól-
anum sé lokið og ekki
lengur skylda að „hanga!
yfir bókurn" megum við
ekki gleyma, að maður-,
inn lifir ekki á brauði
einu saman. ' Óskastund-1
in vill minna lesendur i
sína á að taka með sér1
góða bók í sveitina, því
hann gæti allt í einu
tekið upp á því að rigna
og þá er gott að hafa
eitthvað að lesa. Það
er mikið til af góðum
bókum í heiminum, en
því miður höldum við
að jafnvel sé til enn
meira af slæmum bók-
um, þótt undarlegt megi
virðast. Það er jafnvel
til fólk, sem skrifar
skaðlegar bækur méð
það fyrir augum að selja
þær börnum og afla sér
þannig fjár. Þetta er oft
sniðugt fólk, sem hefur
vit á að gera bækurnar
„spennandi" og börn
vara sig ekki á hættunni
sem því fylgir að lesa
slæmar bækur. Hættan
er í því fólgin að það,
sem stendur í bókunum
sezt að í huga lesandans
og hefur áhrif á allan
hugsanagang hans og
getur jafnvel gerbreytt
honum. Sama er með
góða bók, en hún gerir
aðeins að auka á þekk-
ingu okkar og gera okk-
ur betri, þar sem slæma
bókin spillir okkur.
Þannig dylst engum að
vanda þarf val bóka.
Það eru margar bækur,
sem við vildum minna
ykkur á, en látum okk-
ur nægja að segja aðeins
frá þremur, því biaðið
okkar er svo lítið.

skozka manninn R. TL<
Stewart, en þýdd af Eyj-*
ólfi Eyjólfssyni, er Ijóm-
andi skemmtileg bók ti3!
að taka með í sveitina,
einkum fyrir þá, semt
búa skammt frá laxveiði-
á Höfundur bókarinnaij
hefur dvalið hér á landi|
við laxveiðar fjölmörg
sumur og hefur kynnti
sér mjög nákvæmlegst
lifnaðarhætti laxins, serrij
eru talsvert einkennileg-
ir. Hann gerir skemmti*
lega sögu um þrjá smá*
laxa Ugga, Stökkul og
Skottu og ævisaga lax*
Framhald á 3. síðu«
Tjömin liefur iöngum verið sögð helzta prýði Reykja*
víkurbæjar og víst er um það að fallegur er Tjamai'*
spegilllnn á kjærum vorkvöldum. I>essa mýnd teiltnaðB
13 ára gamall Reykjavíkurdrengur. ,
GÁTUR
Margrét S. Guðnadóttir, Vopnafirði, send-
ir okkur eftirfarandi gátur:
1.
Ég er úr ýmsum efnum gjörð.
Oft er ég nytsöm bér á jörð.
Einatt samtenging, einnig skraut
Oft er ég gildra á mannsins braut.
Þegar ég þunga byrði ber,
brothætt er ég þá eins og gler
og þó að ég sé talin köld
kemst ég stundum við.
Ég er boi-in öld af öld
inn um sáluhlið.
2.
Hvað er á milli mín og þín?
3.
Sá ég fyrir sunnan,
svartan köttmn vaga.
Hærra bar hné era maga.
4.
Hvað er það sem ég sé og þú
sérð, kóngurinn sjaldara. og guð
aldrei?
(Svör í næsta blaði).
s— -------------------------------------—---------->
MOLI
Framhald af 1. síðu.
endar sagan um hann!
Sykurmola, því þar dó
hann; það kom stór bíll
og keyrði á hann.
Þetta datt mér fyrst í
hug þegar ég ætlaði að
skrifa Óskastundinni. En
ég hefði vel getað sagt
Irá allt öðru, til dæmis
henni kisu, eða honum
Stóra-Brún, ellegar silf-
urhringunum sem við
eignuðumst fimm telp-
hr sem lékum okkur
saman og týndum þeim
öllum í lækinn þegar
við vorum í búðarleik.
Og það hefði kannski
verið skemmtilegra að
1 segja frá einhverju öðru,
fyrst sagan af honum
Sykunnola var rauna-
saga.
Drífa Viðar
Litla krossgátan
Lausn á síðustu gátu
Lárélt:
1 rá 3 rúm 5 ká 7 ná
8 kló 9 Ra.
Lóðrétt:
1 rokk 2 tún 4 máta 6
ála.
Halldóra B. Björnsson
hefur ort mörg falleg
smákvæði, sem Helgafell
gaf út 1949. Halldóra
kallaði bók sína Ljóð og
er kvæðið Á berjamó úr
henni. í fyvra kom svo
önnur bók Halldöru, Eitt
er það land. Það eni
bernskuminningar henn-
ar úr Borgarfirði. Bók-
in hlaut mjög góða
dóma, en þess var þó
ekki getið, að hún muni
einhver bezta barna- og
unglingabók er komið
hefur út á seinni árum.
Óskastundin getur glatt
lesendur sína með því,
að Halldóra hefur lofað
að velja einhvern kafla
úr bókinni handa Óska-
stundinni.
A BERJAMÖ
Komdu út í móann
þlr sem krækilyngið er,
kannske við finnum þar
fáein lítil ber
Nú er sól og sumar,
söngur um allan skóg.
Við skulum dvelja í
dýrðinni
— dimman verður nóg.
Fimir Iitlir fingur
fylla bláa krús.
Hér á mainma einhvers
staðar
ofurlítið hús.
Komdu á blásna balann,
bærinn minn var þar.
Æ, það er bara þúfa
þar sem bæriirn var!
Við skulum byggja í Iaut
Iijá lyngi
litla húsið þitt,
en ekki má það hrynja
eins og búsið mitt.
Mig langar til að
senda Óska-
stundinni einhverja ':
sögu, en ég veit ekki j
vel, hverju ég ætti ,
helzt að segja frá.
Þó kemur mér fyrst
í hug hann Sykurmoli,
litli hvolpurinn, sem var
á Brúsastöðum í Þing-
vallasveit, en af honum
er auðvitað engin saga,
hann var bara mjalla-
hvítur hvolpur og pínu-
lítill, þegar þessi saga
gerðist, og allra hvolpa
fallegastur. Einhver hefði
álitið hann hafa heitið
Sykurmola Snotruson, af
því að mamman hét
Snotra, og það hefði líka
verið réttnefni, hefði
Sykurmoli ekki verið tík.
En það vissum við ekki
þegar við skírðum hann.
Samt sem áður kölluð-
um við hann Sykurmola,
þótt við vissum að hann
væri kvenkyns, og sögð-
um alltaf hann. Þegar
ég sá hann fyrst var
hann nærri því eins og
sykurmoli í lögun, fer-
hyrndur, kassalaga og
eiginlegá var hann ekk-
ert nema haus og lapp-
ir. Mér fannst hann svo '
í M 0 L1
fór fyrst í 'bæinn að
hausti bað ég bóncjann,
hann Jón á Brúsastöð-
um, hvort hann vildi ekki
gefa mér Sykurmola og
það vildi hann gjaman.
En þá mátti ekki hafa
hunda í Reykjavík. Mik-
ið langaði mig nú til að
verða eftir hjá honum
Mola um veturinn og
fara hvergi í bæinn Svo
fór ég í bæinn.
Þó að þetta sé eng*
in saga, er það
raunasaga. Og húia
er bráðum öll. Þemi«
an vetur fór hann’
að elta húsbónda
sinn og ég vissi núí
aldrei hver það var, seml
hann vildi helzt elta, ég
held hann hafi elt alla
og út um allt. En mér
fannst hann hefði átt að
elta mig. Þá hefði hann
kannski eignazt lengrl
sögu. En nú elti hann
húsbónda sinn sem fór
í langferð og þeir fóru
alltof langt, allar götur
að Ölfusárbrú og þar
Framhald á 4. síðu-
ósköp sætur að hjartað Þessa fallegu og skenimtUegu mynd hefur Aðai-
í mér bráðnaði alveg eins björg Jakobsdóttir, 8 ára gömul, teiknað. Nefnir
og sykurmolarnir bráðna Aðaíbjörg teikningu sína Vorið og fer þá vel á-
uppí manni, Þegar ég Því að birfa hana nú í júni,