Nýi tíminn - 12.03.1959, Blaðsíða 9

4)’ — ÓSKASTUNDIN
BREF
og mynd
Við fengum bréf frá 11
ára stúlku á Austurlandi.
Hún sendi einnig tvær
myndir. Því miður sá-
um við okkur ekki fært
að birta nema aðra
myndina, en hin var ekki
slæm, blaðið er bara svo
lítið. Bréfið sem fylgdi
Kæra Óskastund!
Eg þakka þér kærlega
fyrir allan fróðleikinn og
skemmtunina. Mér datt
i hus að taka þátt í skoð-
anakönnuninni. Eftirlæt-
islagið mitt er Litli tón-
listarmaðurinn (viltu
birta textann?) Erla Þor-
steinsdóttir er eftirlætis-
söngvarinn minn.
xlvernig finnst þér
Bkriftin mín?
Mig langar til að kom-
ast í bréfasamband við
strák eða stelpu á aldr-
inum 9—11 ára.
Vertu blessuð,
Þórdís H. Jónsdóttir,
9 ára, Sólvangi,
Fnjóskadal, S.-Þing.
Við þökkum Þórdísi
kærlega fyrir bréfið. Hún
er svohljóðandi;
Kæra Óskastund!
Eg þakka þér kærlega
fyrir allar sögurnar og
gáturnar og skrítlurnar.
Eg sendi þér hér tvær
myndir, sem ég teikn-
aði og vona að sjá þæi
í blaðinu.
Vertu blessuð og sæl.
Þín Guðrún Gunnlaugs-
dóttir, Heiðarseli Hró-
arstungu, N-Múlasýslu.
skrifar ijómandi vel fyr-
ir sinn aldur. Það tru
aðeins tveir af uppháfs-
stöfunum, sem hún þarf
að æfa, þeir K og E. Þór-
dís mun skrifa prýðilega
á fullnaðarprófi.
Loks biðjum við að
heilsa systur hennar, Ing-
unni litlu, með þökk 'fýr-
ir bréfið.
BRONN GAMLI
Framhald af 1. síðu.
beizla hann.
Loks datt mér ráð í
hug. Eg náði í hárið neð-
an á höku Bráns og gat
teymt hann að stórri
þúfu. Skreiddist síðan
upp á þúfuna og hugðist
beizla Brún. En þegar ég
var kominn upp á þúf-
una sneri Brúnn rassin-
um í mig. Ergilegt. Eg
reyndi samt aftur, og
viti menn. Nú stóðst
það. Mér lukkaðist að
koma beizlinu upp í
Brún, en þá var eftir að
komast á bak.
Það heppnaðist í þriðju
tilraun og Bránn lötraði
með mig „busann sinn
á bakinu“, heim troðn-
ingana.
Þegar ég kom heim á
Mélinn, sá til ferða
minna heiman frá bæn-
um. Faðir minn sá mann
koma á brúnum hesti, og
hefur víst haldið að það
værj hann séra Árni
Þórarinsson að koma að
húsvitja á honum Blakk
sínum.
Mér fannst ég enginn
smákarl, er ég fékk föð-
ur mínum tauminn á
Brún og sagði honum
mannalega: „Hér er
Brúnn, nú geturðu.skipt".
RÁÐNING
á heilabrot-
um
Glugginn var tígull áður,
en brotna línan sýnir
hvernig hann var stækk-
r. Hæð og breidd hef-

PÓSTHÓ L F I Ð
¥
Ritstjóri Vilborg Dagbjartsdóttir — Útgefandi Þjóðviljinn
Sveinbjörn Markússon:
Brúnn gamli
að var í maí. Það voru
rétt komin sauðkropp.
Pabbi var að slóðadraga
túnið. Eg var sex ára og
sat á slóðanum. Mamma
kom með vettlinga og
stóra hrífu og fór að raka
á eftir, þar sem mest vaj
á vellinum. Það var gam-
an. Veðrið var gott, sól-
skin og blíða. Hesturinn,
sem dró slóðann var orð-
inii móður.
Allt í einu sagði pabbi
upp úr þurru: „Ef þú
værir nú svolítið stærri.
Sveinn minn, þá gætirðu
náð í hann Brún gamla
fyrir mig, svo ég geti
hvílt hann Grána“.
Eg sat áfram á slóðan.
um og hugleiddi það sem
pabbi hafði sagt. „Ef þú
værir nú svolítið stærri“.
Allt í einu fékk ég flugu
í höfuðið. Stóra óþægi-
lega flugu. Hún nálgað-
ist mikilmennskubrjál-
æði. Eg ákvað að ná í
Brún gamla, hvað sem
það kostaði. Eg neytti
færis næst þegar pabbi
fékk sér í nefið, og laum-
aðist af slóðanum. Eg
læddist heim til bæjar og
snaraðist inn í skemmu
Og náði mér í bandbeizli.
Á þessum árum er mað-
ur með alla vasa fulla af
alls konar drasli þar á
meðal snæri. Eg vissi því
að ég hefði áhald til
vara, ef ég gæti ekki
beizlað Brún, sem vel
gat komið fyrir. Eg hent-
ist af stað og var fyrr
en varði kominn út að
Læk. Þar stanzaði ég td
að líta heim og fullvissa
mig um að ég væri ekki
orðin villtur.
Eg hef víst ekki verið
mjkið stærri en stærstu
þúfurnar í Garðamóun-
um. Jú, þetta var alit i
lagi. Eg sá heim. En nú
læddist að méf ljótur
grunur. Brúnn var með
allra stærstu hestum.
auðvitað næði ég ekki ti!
að beizla hann. En nú
var enginn tími tii heila-
brota.
Eg hentist áfram cg
nálgaðist óðum Djúpu-
keldu, en þar voru hross-
in á beit. Brúnn var einn
sér, þegar ég kom tii
hrossanna. Mikið var ég
feginn. Eg læddist til
hans með hálfum huga
þó.
Nú var eftir þyngsta
þrautin. Það var að koma
beizlinu upp í Brún.
Hann stóð eins og þúfa,
og lofaði mér að fitla
við sig. En ég náði stutt.
Gat aðeins snert grahir
hans með því að tyha
mér á tá. Hvað átti ég
nú að gera? Það var
j vonlaust að ná til að
Framhald á 4. síðu.
4) — ÓSKASTUNDIN —
Djúpir eru
Sagt er að trÖllkona
nokkur hafi eitt sinn
ætlað að vaða til íslands
frá Noregi. Reyndar hafði
hún orðið þess áskynja
að álar væru á leiðinni
út hingað og því er sagt
að hún hafi sagt við
aðra tröllkonu, grann-
konu sína, sem vildi letja
hana fararinnar: „Djúpir
eru íslands álar, en þó
munu þeir væðir vera.“
En þó hafi hún sagt að
áll einn mjór væri í
miðju hafi svo djúpur
að þar myndi kollur sinn
vökna. Eftir það lagði
hún af stað og kom að
álnum, sem hana óáði
helzt við; ætlaði hún að
má í skip sem var á sigl-
ingu og styðjast við það
yfir álinn. En hún missti
skipsinS og varð um leið
fótaskortur svo hún
steyptist í álinn og
drukknaði. Var það lík
hennar sem rak á Rauða-
sandi hér eitt sinn og var
það svo stórt að ríðandi
maður náði ekki með
svipunni af hestbaki upp
undir hnésbótina kreppta
Krossgáta
15 tónn, 17 tveir eins, 18
kvenmannsnafn, 19 klukk
an þrjú.
Lóðrétt skýring: 1 ull-
arílát, 2 belti, 4 sérhljóð-
ar, 5 húsdýr, 7 bærinn, 9
mas, 10 samhljóðar, 12
afhýða, 14 karlmanns-
nafn, 16 hæð, 17 tveir
eins.
Islands álar
þar sem hún lá stirðnuð
og dauð í fjörunni.
Þjóðsögur J. Á.
SKRITLUR
Jón: Hefurðu gott hús-
næði núna?
Guðmundur: Ja, ekki
get ég beinlínis sagt að
það sé rúmgott, því það
er svo lítið, að ef ég býð
einum manni inn til mín,
þá verð ég að fara sjálf-
ur út á meðan.
Mamma: Hvað ertu að
gera þarna inni í stof-
unni, Gunna mín?
Gunna: Ekkert.
Mamma: En hvað er
Tóta að gera?
Gunna: Hún er að
hjálpa mér.
Kennarinn: Allir hlut-
ir, sem sjá má í gegnum
eru nefndir gagnsæir.
Rósa, nefndu eitthvert
dæmi.
Rósa: Gluggarúða.
Kennarinn: Rétt. Getur
þú, Kristín, nefnt ann-
an gagnsæjan hlut?
Kristín; Skráargat.
Maðurinn: Flýttu þér
út úr húsinu kona. Það
brennur óðum og bráðum
fellur það!
Konan. Eg er að taka
til í stofunum, svo allt sé
hér í röð og reglu þegar
brunaliðsmennimir koma.
Biðill; Það er erindi
mitt hingað að biðja um
hönd dóttur yðar.
HEILABROT
Saga úr sveitinni
Eg var níu ára gamall
og fannst að ég væri eng-
inn smáræðis karl. Það
minnkaði í mér gorgeir-
inn þegar húsbóndinn
bað mig að skreppa eftir
meri, sem bæði beit og
sló. Eg rölti út á tún,
en þar var hún á beit.
Eg stanzaði skammt fi’á
og var að hugsa um
þxgrt ég átti að læðast
vinstra megfn eða
hægra megin að henni,
en afréð svo að fara
vinstra megin. Eg lædd-
isf nú að vinstri hliðinni
eins og áður er getið um.
Eg greip snöggt um faxið
á henni, en hún sneri
sér svo snögglega að mér
að ég áttaði mig ekki til
fulls, fyrr en. ég lá á
maganum svona tvö skref
frá henni, en hún horfði
á mig ógnandi að því
er hér á landi.
Á myndinni hér fyrir
ofan sjáið þið Ólaf Frið-
íinnsson sýna mjög falleg
fermingarföt frá Ander-
sen og Lauth,
mér fannst.
Mig greip nú svo oftea-
leg hræðsla að ég skreið
eins hratt og ég gat burt
frá henni. Svo stökk ég á
fætur og hljóp eins pg
ég gat heim að bænum..
Eg var víst ekki upplits-
djarfur, þegar ég sagði
frá málalokum.
Sveinbjarnarson 9 ,áus.
Þorsteinn Valdimarssom
Snjékðma
Falla sem af fífu
fiðurhnoðrar drífu
út um borg og bý.
Hver botnar í því?.
Flykkjast fyrir gluggþþ
fela sýn í skugga,
; tylla á jörðu tá.
!— En til hvers þá?
! ■ .
Hátt í greinum hanga,
hjúfra mjúkt að vanga,
, hjaðna og hverfa é í'é.
í Hvað veldur Því?
Þessi köttur er gerður
úr tómum þríhymingum
og þið ættuð að spreyta
ykkur á því að telja
hvað þeir eru margir!
Hér er femingur og
honum er skipt í reiti
eins og þið sjáið. Nú
eigið þið að setja tölur í
raJtina og velja þær
þannig að summan úr
3 reitum verði alltaf 15.
Tölumar eru 1—9 og við
erum búin að raða í mið-
reitina ykkur til hægðar-
auka.
Getur þú skrifað töl-
una 1000 án þess að taka
upp blýantinn?
Lausnir í næsta blaði.
' Nýlega var haldin
Faðirinn: Hvora þeirra framleiðslusýning hér í
viljið þér? Reykjavík. Hún fór fram
Biðiilinn: Hvað, eigið í Austurbæjarbíói og þar
þér tvær dætur? sýndu sýningarstúlkur,
Faðirinn: Nei, en dóttir sýningarmenn og böm
mín hefur tvær hendur. fatnað, sem framleiddur
KitstiArC Vilboro Daobiart*d6ttir — Útgefandi: ÞjASviljinn