Nýi tíminn - 11.01.1962, Blaðsíða 7

JÐVÍK JÓSEPSSON SKRIFAR UM
AHAGSMAL N
hagsmálum er líað, livort þjóð-
arí’ramleiðslan — eða nánar til-
tekið þjóðartekjurnar — fara
vaxandi í nægilega ríkurn mæli,
og hvort stefnt er örugglega í
þá átt að auka raunverulegar
þjóðartckjur.
var framkvæmd af vinstri
stjórninni og í fullkominni
andstöðu við foringja Sjálfstæð-
isflokksins log í rauninni í and-
stöðu við alla þá, sem nú standa
fastast með „viðreisnarstefn-
unni“..
Það er nauðsynlegt að átta
sig á þeim sannindum, að það
er hægt að bæta gjaldeyrisstöð-
una, án þess að þjóðartekjurnar
vaxi.
Það er hægt að slcera niður
lífskjörin og það er hægt að
stöðva endurnýjun tækja og
safna þannig saman gjaldeyr-
issjóði og peningainnstæðum í
bönkum. En slík efnahagsstefna
er röng, hún hefnir sín síðar.
framleiðslu*
árið 1961
að keyptir hefðu verið of marg-
ir bátar, byggðar of margar
verksmiðjur og stofnað til of
mikilla skulda erlendis vegna
slíkra framkvæmda.
Afli á grunnmiðum bátaflot-
ans hefur einnig orðið góður
á árinu 1961. Smábátar á Aust-
urlandi hafa fiskað betur en
nokkru sinni áður.
Enginn vafi leikur á að þessi
góði afli er vegna stækkunar
landhelginnar 1958.
Stækkun landhelginnar þá
Landbúnaðarframleiðslan hef-
ur aukizt. Hver er ástæðan til
þess? Tvímælalaust er ein að-
alástæðan hin mika uppbygging
og vélvæðing landbúnaðarins,
sem átti sér stað á tímum
vinstri stjórnarinnar.
Þannig er lítill vafi á, að
framleiðsluaukningin 1961 bygg-
ist í aðalatriðum á þeim fram-
kvæmdum, sem gerðar voru í
tíð vinstri stjórnarinnar og
þeirri stefnu sem hér ríkti í
efnahagsmálum áður cn „við-
reisnarstefnan'* kom til sögunn-
ar.
★ Stórkostleg aukning fiski-
skipaflotans,
★ bygging nýrra frystihúsa,
★ bygging síldarverksmiðja,
★ bygging sementsverksmiðju,
★ bygging nýrrar Sogsvirkj-
unar,
★ stórfelld uppbygging land-
bunaðarins ásamt mörgum
fleiri stofnframkvæmdum
— allt þetta kostaði að
sjálfsögðu mikið fé, mikinn
erlendan gjaldeyri; en með
þessu var vcrið að leggja
grundvöll undir framtíðar
efnahagsþróun í landinu.

„Viðreisnin" og
framleiðslan
En hvað hefur „viðreisnar-
stefnan" gert til þess að þjóðar-
framleiðsan geti farið vax-
andi?
„Viðreisnin" hefur svo að
segja stöðvað allar bátabygg-
byggingar. Nú kostar 70 rúm-
lesta. fiskibátur 7„—8 milljón-
ir króna og handbært peninga-
framlag verður að vera 2V2
milljón krónur. Auk þess verð-
ur kaupandinn að útvega er-
lent lán fyrir tveim þriðju
hlutum verðsins til minnst sjö
ára.
Afleiðingar „viðreisnarinnar“
eru þær, að fiskiskipaflota
landsmanna er ekki einu sinni
haldið við.
I landinu eru um 600 fiski-
bátar.
Árlega þarf að minnsta kosti
30 nýja báta aðeins vegna við-
halds og til þess að fylla í þau
skörð, sem verða af tjónum.
Togararnir eru um 50. Um
tvö ný skip þarf að kaupa á
ári aðeins til að halda í horfinu.
Nú er þetta viðhald fiski-
skipaflotans vanrækt.
Samskonar vanræksla á sér
stað í öðrum greinum sjávar-
útvegsins.
Og sömu sögu er að segja
frá landbúnaðinum.
Og hvað er að segja um orku-
verin sem „viðreisnin“ hefur
komið upp?
Hvar er sambærilegt raforku-
ver viðreisnarstefnunnar og
síðasta Sogsvirkjun, sem gerð
var á tímum vinstri stjórnar-
innar?
Nei, „viðreisnarstefnan" hef-
ur ekkert gert, sem miðar að
vaxandi framleiðslu. „Viðreisn-
arstefnunni" er ætlað að safna
peningum í banka og nokkrum
gjaldeyri, á þann hátt. að svíkj-
ast um að endurnýja fram-
leiðslutæki þjóðarinnar.
„Viðreisnarstefnan“ étur því
upp stofninn sem aðrir lögðu til
og framtíð þjóöarinnar átti að
byggjast á.
Framhald á 8. síðu.
Þrír af stóru, nýju bátunum, sem fest voru kaup á í stjórnartíð
A'instri stjórnarinnar og verið að koma til laudsins fram á síðasta
ár. Þessir stóru og vel búnu bátar eiga drýgstan þátt í aukningu
sjávaraflans á síðasta ári. Efst er Höfrungur II, norskbyggður bát-
ur, sem um áramótin var hæstur Akranessbáta á vetrarsílðveið-
ínni. Myndin var tekin þegar hann kom inn með 2000 tunnur
daginn fyrir gamlársdag. I miðið er austurþýzki báturinn Arn-
firðingur II og neðst Hafnarfjarðarbáturinn Auðunn, en myndin
af honum er tekin úti í Noregi.
GREIN HLÖÐVERS
Framhald af 2. s(ðu.
um Sovétríkin. Gott dæmi um
þetta er Þjóðvarnarflokkurinn.
Ég held, að flestir í þeim flokki
hafi unnið, í góðum tilgangi og
góðri trú, en af takmörkuðu
hugrekki og öllu minna póli-
tísku raunsæi. Það er ekki nóg
að vera saklaus af kommún-
isma. Sá sem ætlar sér að vinna
gegn hernámsspillingunni, auð-
valdssvínaríinu og cllu þess at-
hæfi en fyrir sjálfstæði lands-
ins, bættum kjörum og menn-
ingu þjóðarinnar, verður að
vera reiðubúinn að láta kalla
sig kommúnista. Ef hann þolir
ekki þá nafngift og aðrar verri
— ég tel orðið ekki neitt
skammaryrði — þá trevsti ég
lítið á forustu hans. Sá sem
ætlar sér að verða framherji
nýrra hugsjóna, verður að geta
staðið einn með hugsjónum sín-
um, ef því er að skipta. Ætli ,
hann að geyma sér að segja
sannleikann þangað til það er
honum sjálfum hagkvæmt, er
hætt við að hann segi þann
sannleika aldrei. En afturhald-
ið fyrirgefur engum, sem vinn-
ur gegn því af heilum hug. Nú
mátt þú ekki túlka orð mín
svo, að við íslenzkir sósíalista''
eigum að gjalda jáyrði við
öllu, sem þeir segja eða gera
austur í Moskvu, en við ættum
að láta okkur hægt um að
dæma þá meðan við þekkjum
ekki alla málavöxtu. Mér virð-
ist, að oftast hafi Þjóðviljinn
gætt hófs á þessu sviði, þótt
honum kunni líka að hafa
skeikað. Það má glöggt sjá, að
Tímanum, Þjóðvörn, svo maður
nefni nú ekki Moggann og Al-
þýðublaðið. hefði oft komið bet-
ur, að Þjóðviljinn væri ákaf-
ari málsvari Sovétríkjanna, en
hann er, og þá hafa þau bara
tekið það ráð að ljúga því, að
hann væri það.
VI
Ég lofaði þér því, að ég skyldi
minnast ofurlítið á Stalín áður
en ég lyki þessum línum.
Meistari Þorbergur hefur eitt
sinn sagt: „Gott skipulag skap-
ar góða menn, sem gera skipu-
lagið enn þá betra“. Þá var
hann að svara þeirri röksemd,
að sósíalisminn væri að vísu
gott skipulag, en mennirnir
væru ekki nógu þroskaðir fyr-
ir hann. Eitthvað svipað hefur
nú raunar oft verið sagt um
kristindóminn.
Það má eflaust segja, að
Stalín hafi átt mikinn þátt í að
skana þann sósíalisma, sem nú
rikir í Sovétríkjunum, en sósí-
alisminn liefur ekki skapað
Stalín. Þegar .litið er á ævi-
feril hans, allar þær ofsóknir,
sem hann varð að þola í Rúss-
landi keisarans eins og fleiri
foringjar Bolsévika, alla þá
grimmd, sem beitt var gegn al-
þýðunni í Rússlandi, allan
fjandskap auðvaldsheimsins
gegn Sovétríkjunum, svik og
undirferli bæði heima og er-
lendis gegn málstað sósíalism-
ans, þá er kannski ekki að
furða þótt hann yrði bæði
grimmur og tortrygginn, eink-
um þegar leið á ævina. Hann
var nú ekki alinn upp í neinu
hálfvolgu lýðræðisríki eins og
v;ð, frændi minn. Hann hefur
eflaust talið sjálfur, og stundum
ef til vill með réttu, að hann
væri skarpskyggnari, en aðrir.
Ýmsar ytri aðstæður, einkum
Framhald á 10. síðu.
Fimmtudagur 11. janúar 1962 — NÝI TÍMINN —