Alþýðublaðið - 13.11.1919, Síða 1

Alþýðublaðið
Oeíið tlt af Alþýduílokknum.
1919
Fimtudaginn 13. nóvember
14. tölubl.
Ri
EYKJAVIK fœr enga þingmannaffölgun nema alþýdan komi að sínum
frambjóðendum nú. Sjdlfstjórn og auðvaldið setur sig algerlega upp á möti
fjölgun þingmanna, ef þeir koma að sinum mönnum, því þeir vilja alt til vinna
til þess að Þorvarður og Ólafur komist ekki að.
Komist þingmannaefni auðvaldsins ekki að nú, verður þingmönnum Reykja-
vikur áreiðanlega fjölgað.
JSargur helður tnann
a| sér.
Maður er nefndur Bessi rumm-
hngur. Hann átti heima á Vest-
íjörðum. Hann þótti bera nafn
*beð rentu.
Einhverju sinni kemur hann á
og sér þar fáséðan hlut.
„Hvar stalst þú þessu?“ segir
^essi við bónda, og lýsti þar meb
siuum eigin hugsunarhætti. Þjóf-
aroir halda altaf að allir steli.
Likt er varið með svikarana.
t*eir halda að allir sviki.
Visir segir, að sumir fylgjendur
Olafs í Alþýðuflokknum ætli að
■Svíkja Þorvarð og kjÓ3a annan í
^ans stað. En þetta er tilhæfulaus,
hlægileg vitleysa. Alþýðuflokks-
^wenn og konur kjósa óskift
Porvarð og Ólaf. Hitt er til-
kúningur, sem eðlilega hefir mynd-
^st og kominn er þeim megin frá,
l>ar sem hver svíkur annan.
Annað dæmi upp á það, að
8vikarinn heldur að allir svíki, er
sem Einar Arnórsson ber á
^orvarð í Morgunblaðinu, að hann
friUni svikja alþýðuna, þegar búið
að kjósa hann. En alþýðan,
sern kjörið heflr Porvarð, mun
^kki þurfa að leita ráða um
rj*mbjóðendur sína hjá þeim,
auðvaldið heflr leigt fyrir
kii laun, til þess að reyna að
henni sýn.
þó mest af því, sem Einar
Segir til þess að ófrægja fram-
Kosningaskrifstota
Alþýðuflokksins
er fram að kosningum í Good-
templarahúsinu uppi. Opin frá 10
árdegis til 10 síðdegis. '
Konur og menn komið og at-
hugið hvort þið eruð á kjörskrá.
bjóðendur Alþýðuflokksins, sé sagt
móti betri vitund, þá er engan
vegin víst, að svo sé um þetta,
þvi það er eðlilegt, að sá maður
haldi að aðrir svíki, sem svikið
hefir sjálfst.skoðanir sínar tvisvar
fyrir eiginhagsmuni. í fyrra skiftið
1908, til þess að verða prófessor,
og í síðara skiftið 1914, til þess
að verða ráðherra (í það skifti
sveik hann „fyrirvarann", sem
hann sjálfur haíði búið til).
Efast nokkur um að Einar
muni svíkja þá, sem nú hafa
ráðið hann fyrir há laun til þess
að rita í Mgbl., ef einhver býður
hærra en þeir?
Nei, góðir menn, sem gefið út
Mgbl., þið hefðuð víst getað fengið
einhvern annan til þess, að hrópa
upp um svik til alþýðufulltrúanna,
sem fleiri hefðu trúað, en Einari
Arnórssyni.
Svikamylnan.
Lengi hygst Sveinn Björnsson
að lafa á ísafoldar-trúnni, sem
honum reyndist þó stopul 1916.
öll stjórnmálasaga hans ber vott
um það, að hann hyggur kjósend-
ur enn svo grunnhyggna, að ísa-
foldar-trúin glepji þeim svo sýn,
að þeim hyljist hans rétti maður.
Vegna þess, að Sveinn hyggur
sig svo merkilega persónu, að
hans sé vert að geta að nokkuru,
þykir mér sem gömlum sjálfstæð-
ismanni gaman að rifja upp drætti
úr sögu hans.
1908.
Ekki þarf eg að fjölyrða mikið
um það ár, þótt merkilegt sé í
sögu landsins, en þá kom Sveinn
fyrst opinberlega fram í pólitík.
Þá hamaðist hann gegn allri inn-
limun. Einkum er mér minni-
stæður fundur í Bárubúð, þar sem
hann hélt snjalla ræðu gegn upp-
kastinu.
1910 og 1911.
Þessi ár koma ekki mikið við
sögu Sveins, nema seinna árið var
það að vinur Sveins og seinna
flokksmaður, Gísii Sveinsson gerð-
ist forvígismaður „sparksins“, sem
Sjálfstæðisflokkurinn gaf föður
hans.
1912 — bræöingurinn.
Þetta ár byrjar Sveinn að sýna
sinn innri mann. Þá lenti hann í