Unga Ísland - 01.01.1905, Page 3

-----*--*----
RITSTJÓRI: CAND. PHIL. LÁRUS SIGURJÓNSSON.
1. TBL.
REYKJAYÍK 1. JANÚAR 1905.
1. ÁRG.
Js/ands
unga þjód.
íslands unga þjóð!
land þitt elska öllu framar skaltu;
upp á við að göfgu marki haltu,
ættjörðinni fyrir fóstrið galtu,
fjör þótt kosti’ og blóð.
Hún þig hefur borið sjer á brjósti,
blessað þig og skýlt í lífsins gjósti,
fylgt þjer, stutt þig farna æfislóð. —
Finnurðu ekki fjallablæinn þýða
fjörga þig og mjúkt um vanga líða,
kveikja hjá jojer kjark og hetjumóð?
Kemstu ei við af forsins unaðsómi
innan að úr dalsins helgidómi?
Hrífur þig ei brekkna’ og hlíða blómi,
bjarkhríslurnar, fjólu’ og hvanna stóð?
Seiðir þig ei linda og lækja niður?
Laðar þig ei heiða friður,
ijailavötnin hrein og himinblá —
vekur þetta’ ei barnsins bljúgu þrá?
Engin þjóð á móður mærri’^en þína,
myndir fleiri og stærri þjer að sýna,
heiðlopt tærri, gull er skærraskína,
skyli tryggri’, er veðrin dynja’ á,
þróttur í armi
eldur í barmi,
tign á hvarmi
teygir hugann dufti frá.
Jökulfellin helg og há,
hrikasvellin orpin snjá
bæði’ á æsku’ og elli fá,
eyða deyfð og harmi.
íslands unga þjóð!
vaxa þarf að vilja’ og þreki,
vaxa þarf að kend1 2 og speki,
Æðrast ei þótt brotni breki3,
brjótast gegnum ís og glóð,
höggva sjer um hraun og klungur slóð,
vilji’ hún vera þjóð.
þjóð, er skapar þrótt í landi,
þjóð, sem er á einu bandi,
þjóð sem leggur líf og blóð
landsins inní ræktarsjóð.
Beri að höndum voði’ og vandi
verði stendur á.
Eins og helgur heillaandi
háska bandar frá.
íslands unga þjóð!
Finnurðu ekki hjartað hrærast,
hitna blóðið, móðinn stærast4,
líf í alla limu færast,
landið, þegar varnar þarf.
Leik þú aldrei tveimur tungum.
Tápið felst í stofni ungum —
eins og fjörsins loft í lungum —
leitar fram með straumi þungum
gegnum þroska ára stríð og starh
1) bjartur, fagur.
2) tilfinning.
3) boði, brimsjór.
4) vaxa, aukait.
--------------------