Unga Ísland - 01.09.1910, Qupperneq 4

UNGA ÍSLAND.
68
þeir hátt upp á ísinn að svipast eftir
skipuin og oft þóttust þeir hafa sjeð
það, en þetla var þá að eins skuggi
af jaka eða því um líkt.
Nú leið á febrúar, og skipið kom
ekki, og fór þeim að detta í hug að
skeð gæti að eitlhvað hefði komið
fyrir, sem gerði það að verkum að
þeir yrðu að sitja þarua vetrarlangt
og svo fóru þeir að efna til steinkofa.
Kofinn var lítill, því bæði varð að
laka tillit til gamals tjörudúks, sem
álli að verða þak og einnig þess að
auðvelt væri að liafa þar hita.
Svo voru mörgæsirnar óðum að
fara og þá varð að hætla um stund
við kofagerðina og taka til að slátra
þeim lil velrarforða, því fáll var ann-
að til að lifa af,
. lílið eitl af .
brauði, kaffi, te,
sykri og dósa-
mat.
Veðrátta lók
óðum að kólna
og hríðar töfðu
mjög hygging-
una. 12. mars
var þakinu komið yfir. Til þess var
hafður sleði, skíðastafirnir og nokkur
landinælingaprik, tunnustafir og lunnu-
botnar. Grúnden saumaði tjörudúk-
inn svo að hann yrði lagður yfir.
Duse sauinaði saman mörgæsaskinn,
til þess að fóðra kofann með að inn-
an og Anderson hafði nægilegt verlc-
efni, þar sem hann mokaði snjóinn
jafnóðum úr kofanum. Síðasl var
tjaldið fest innan i kofann og um
kvöldið skriðu þeir inn i það með
svefnpoka sína.
[Hjer segir Duse frá:]
Mörgæsirnar urðu oss til lífs. Vjer
lijeldum ál'ram að veiða þær og slálra
eftir að flutt var í steinliúsið. En
þær voru fáar orðnar eftir og það
var fijótsjeð að ekki myndum vjer
veiða 500 fugla, en það höfðum vjer
áætlað að vjer þyrftum. Allmikill
snjór var þegar kominn og lá hann
í stórnm sköfluni. Þelta gerði oss
milvlu erfiðara fyrir, en það var miklu
hægara fyrir fuglana að komast undan.
En síðasti veiðidagurinn var ])ó
góður. Anderson hafði doltið golt
ráð í lnig og tók þegar til að koma
því í framkvæmd. Hann gróf stiku
djúpa grifju í snjóinn en úi frá henni
til beggja handa hlóð liann snjógarða
nægilega háa til þess að mörgæsirn-
ar kæmust elcki yfir. Nú rákum vjer
álitlegan mörgæsahóp á undan oss
og komum honum að meslu í
grifjuna, en þaðan komust þær ekki
upp og svo tókuin vjer til að slátra.
Þótti oss starf-
ið viðbjóðslegt,
en hjá því varð
ekki komist. Að-
ur um da'ginn
höfðum vjerþurft
marga klukku-
tíma til þess að
ná 15 mörgæs-
um, en nú veidd-
um vjer 86 í einu, og þar með var
líka hætl mörgæsaveiðin. Eftir að
vjer fluttum inn í kofann unnum vjer
stöðugt að því að fullgera innganginn.
Vjer höfðum áður liaft bráðabyrgðar-
inngang þar sem a er á teikningunni,
og ytri veggurinn náði að eins að b.
Venjulega vormn við tveir við hygg-
inguna, því matgerðarmaðurinn hafði
nóg með sill slarf. Hinn 26. mars
hef jeg færl í bók: Kofi vor
verður allgóður. Á sömu hliðogmat-
geymslaii er skolpræsi gegn um múr-
inn úr niðursuðudósum, lögð hver
við enda annarar. I horninu við
liliðina á því gerðum vjer grifju, sem
verður mjög einfalt salerni, og í út-
veggnum næst innganginum, op til
jiess að ná inn snjó lil að liræða.