Unga Ísland - 01.10.1910, Blaðsíða 5

Unga Ísland - 01.10.1910, Blaðsíða 5
UNGA ÍSLAND. 77 aftur á næsla augnabliki með handa- bandi og vingjarnlegu augnaráði. Annars vorum vjer mjög tilfinningar- næmir fyrir öllu ósamræni í liinu gleðilausa lífi og alt var gert til þess að lifa saman í friði og eindrægni. Vjer vorum til skiftis eldamenn sinn daginn liver og varð sá að skríða nokkrum tímum fyr úr svefnpokan- um. Engan langaði til að komast í eldhúsið og silja þar kaldur á liönd- um og fótum. Eldamaðurinn sat á blikkkassanum, sem þurkaðar mat- jurtir voru geymdar í, en eldavjelin var tvær niðursuðudósir fullar af spiki og stóð skaptpotturinn á þeim. Með fyrstu var í þessari lýsissuðuvjel hampkveikur eins og í lampanum, en brátt kom það í ljós, að hampurinn myndi senn eyðast upp, ef svo færi fram. Var þá tekið að ráðgast um liversu úr þessu yrði ráðið, vjerviss- um að eskimóarnir geta brent sels- spildnu einu, en ekki komumst vjer að neinni niðurslöðu. En cinn dag urð- um vjer varir við að þegar efsta spilc- lagið var orðið þurbrunnið, þá mynd- aði það gjallkent efni, sem saug í sig lýsið að neðan og lijelt áfrarn að brenna ef bætt var við nýu lýsi, þannig leystist sú gála. Ekki var skemtilegt að eiga við þessa eldavjel, því liún var mjög dutlungafull og eldamenskan fór eigi sem höndulegast, þó gert væri sjer hið mesta far um það, en óhöpp eldamannsins urðu að eins liláturs- efni fyrir hina, sem vel vissu að sama myndi koma fyrir sig næst. Aldrei urðum vjer duglegir eldamenn, enda var erfilt að búa til gómsætan mat úr þeim efnum sem til voru. — í byrjum veru vorrar fórum vjer á fætur á hverjum morgni, eins ill- viðrisdagana, en smám saman liætt- um vjer þessu, þegar stormarnir juk- ust og hjeldu oss inniluktum svo vik- um skifti. Þá fór að eins eldamað- urinn á fælur, en liinir hirtu cigi um það. — Fáar voru gleðistundir þenn- an velur. Á sunnudögum var dálílil tilbreyting um miðjan daginn, með því þá var skamtað niðursoðið ket og 1. sunnudaginn í hverjum mánuði lijeldum vjer auk þess sjerstaklega liátíðlegan, þar sem vjer tókum okk- ur þá i staupinu með matnum. Var vínið búið til úr vínanda þeim sem ætlaður var til að geyma í náttúru- grípi, og vatni og kom okkur saman um, meðan hinir fáu dropár runnu hægt niður og vermdu hina frostnu limi vora um stundarsakir, að jafn- vel hinum svæsnasta bindindismanni nnindi bafa þótt suðurskautssopi vor góður. Með öllu móti reyndum vjer að slytta oss þennan þreytandi tíma. Vjer höfðum búið út mjög einfalt skáktafl. Var blikkkassalok borðið, en mennirnir patrónuhyllci. Samtvar það lítið notað. Vjer reyndum að skemta oss með því að segja sögur af lifi voru og reynslu, en vjer þreytt- umst á því er til lengdar Ijet. Vjer þögnuðum og sofnuðum. Að sofa og dreyma var hinn einasti mun- aður, sem vjer liöfðum efni á. Eigi var stöðugt heimskautsmyrkur, því vjer vorum fyrir norðan lieimskauta- bauginn, en vjer liöfðum í stað þess liin óttalegu sunnanrok með nístandi kulda. Eigi voru tök á að mæla vindhraðann nje lieldur frostið, en eftir þvi sem oss var sagt síðar, frá Snjóhæð, gátum vjer giskað hjer um bil á, hvernig lijá oss hefði verið. Mesta frostið var ekki meira en -*- 37° C., en vindhraðinn náði í stað þess þeirri afarháu tölu 34 stikur á sek.1) Smám saman lærðistoss að vitafyrir þegar sunnanrokin byrjuðu. Venjú- 1) Stormur mcð meir en 25 metra vindhraða á sek. er netnt ofsarok (orkan).

x

Unga Ísland

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Unga Ísland
https://timarit.is/publication/894

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.