Unga Ísland - 01.06.1916, Blaðsíða 7

ÚNGA lSLANÖ
47
Drengurinn mælti ekki eitt einasta
orð. Hann tók plögg sín saman og
balt þau í vasaklútinn sinn og fór
alfarinn úr foreldrahúsum.
Hvað á daga hans dreif fyrst eít-
ir að hann fór að heiman, er ekki
getið, en nú er hann yfirbókavörð-
ur á einu stærsla bókasafni heims-
ins.
Úeir sem reynast góðum og göf-
ugum hugsjónum trúir, fá að lok-
um laun fyrir drenglyndi silt.
Indíána barnið.
1 félagsliíi Norður-Ameríku Indí-
ána eru ýmsir mjög einkennilegir
siðir, sem ókunnugir skilja ekki.
Eilthverl skyldmenni kemur heim
á heimili nýfædda barnsins, og gef-
ur því litla skó*) með göt á botn-
unum. Móðirin skilur heillaóskina
sem felst í þessu alviki. Með því
er barnið viðurkenL meðlimur ætt-
llokksins. Götin á skónum eiga að
sýna hve mikið þeir hafi verið hrúk-
aðir. Úeir eiga að láta i Ijósi bæn
gefandans fyrir langlífi barnsins.
Gestur sem kemur inn og sér lillu
götótlu skóna segir: »Það er nú
aldrei að sá litli (eða sú lilla) hafi
tifað það«. Þetta er einnig bæn fyr-
ir langlífi barnsins.
Ef óboðinn gestur frá andaheim-
inum kæmi til barnsins og bæði það
að koma með sér, þá mundi barn-
ið geta sagl: »Nei, eg get ekki kom-
ið með þér, littu á, skórnir mínir
eru götóttir«, og þá verður barnið
ekki tekið frá mömmu sinni.
*) Skór Norður-Ameríku Indíána eru
nefndir moccasins. Það eru ilskór úr
hreindýrsskinni.
Hygginn hundur.
Á bæ einum var húsbóndinn van-
ur að senda hundinn sinn með körfu
til að kaupa smávegis til heimilisins.
Hann skrifaði á miða það sem
hundurinn álti að kaupa og lét mið-
ann í körfuna.
Þetta gekk ágætlega.
Seppi kom jafnan með alt með
bestu skilum.
Einu sinni þegar bóndi var ekki
heima, sendi einn af vinnumönnun-
um hundinn með körfuna, og skrif-
aði á miða, að hann óskaði eftir lif-
andi álum.
Ilundurinn fór til fisksöluhúðar
og var afgreiddur. Þegar hann var
kominn stutt heim á leið, hoppaði
einn állinn upp úr körfunni.
Hundurinn lét körfuna niður og
lét álinn í hana aftur, en stutlu síð-
ar hoppuðu álarnir en úr körfunni.
Hundurinn setti körfuna þá enn
niður og beit álana sem stokkið
höfðu úr körfunni og lét þá svo
aftur í hana, en þeir hoppuðu aftur
upp úr.
Hundurinn sá þá að þetta dugði
ekki og tók alla álana milli tann-
anna, og bar þá á þann hátt heim.
En upp frá þessu fekst hann aldrei
til að fara sendiferð með körfu.
0
Beethoven og köngullóin.
Hið fræga tónskáld Beethoven,
hneigðist snemma að sönglistinni og
þegar á áttunda ári spilaði hann vel
á fíólín. Hann æfði sig oftast í litlu
þakherbergi. Þar tók hann eftir
því að stór köngulló, sem átti vef
þar i einu horninu, kom til hans
hvert sinn sem hann fór að spila.
Hún hafði sýnilega skemtun af