Unga Ísland - 01.08.1919, Page 2

58
UNGA ISLAND
fór þjóðinni aftur á öllum sviðum,
þangað til hún var orðin eftirbátur
flestra menningarþjóða. Nú er hún
aftur að rjetta við, og óefað gætu í-
þróttir — ef þær yrðu almennar —
orðið henni öflug lyftistöng.
Það var engin tilviljun, að mesta
íþróttaþjóð heimsins, Forngrikkir, var
líka mesta menningarþjóð heimsins;
hafa sumir sögumenn kallað þá kenn-
ara allra þjóða og allra alda; enginn
veit hve mikið þeir hafa átt það að
þakka íþróttunum.
Bandaríkjamenn eru nú allra þjóða
mest gefnir fyrir leiki og iþróttir.
Ungir og gamlir sjásl þar að leikum
alstaðar á opinberum stöðum og í
heimahúsum. Skoða þeir Ieiki eitt af
bestu uppeldismeðulum, eru þeir því
samgrónir skólalífinu frá barnagarð-
inum upp úr háskólanum. Eru for-
ingjaefni og ágætir námsmenn oft
auðþektir úr á yfirburðum þeirra að
iþróttum. Oft eru þar haldnir kapp-
leikir. Löngu á undan þeim er byrj-
að að æfa sig. Leikendur borða að
eins óbrotna og holla fæðu, lifa reglu-
bundnu lífi og æfa sig daglega, því
að til mikils er að vinna. Ef sigurinn
fæst, bera blöðin frægðarorðið út til
miljónanna. Ungirog gamlir eru þyrstir
að heyra úrslitin. Allur fjöldinn verð-
ur auðvilað að sætta sig við að bera
lægri hlut; en þeir hafa haft ómelan-
legt gagn af æfingunni óbeinlínis, og
þeir hafa lært að taka ósigrinum eins
og góðum drengjum sæmir. Sú að-
ferð færist mjög í vöxt, að margir
hópar keppi, og sá er vinnur hljóti
verðlaunin og sæmdina. Kennir það
belur fjelagsskap, en kapp einstakl-
ingsins. Enginn veit hve íþróttir
Bandamanna hafa stutt að því að
gera þá það sem þeir eru. Það eitt
er víst, að þeir eru allra þjóða hvat-
legastir í heyfingum; og skjótráðir
eru þeir mjög og úrræðagóðir og sjer-
lega samvinnuþýðir og fjelagsliæfir,
en þetta alt eru hæfileikar, sem þrosk-
ast og glæðast við íþróltir og leiki.
Leikir eru börnum eins eðlilegir og
nauðsynlegir og það að borða og
sofa. Það ætti því að lofa þeim að
leika sjer daglega, og kenna þeim að
leika sjer lióflega og fallega.
Við leikina læra börn að hliðra til
hvert fyrir öðru. Eg man eftir, að eg
var eitt sinn viðstaddur, þar sem
nokkur börn voru að leika sjer. Þar
var dálílil telpa, sem vildi ein öllu
ráða og ekki fallast á neitt sem hin
vildu. Loks stóð ein af leiksystrum
hennar upp, gekk til hennar og sagði:
»Eg skal segja þjer nokkuð, Sigga,
ef þú vilt ein ráða öllu, þá sannar
þú, að þú fær að leika þjer eins.
Á þennan hátt kenna leikirnir
barninu svo mæta vel, það tekur eftir
því, að það eru fleiri til í heiminum
heldur en það sjálft, og að fólkið í
kringum það hefir líkar tilfinningar
og það sjálft. Þá Iærir það, að eina
ráðið, til þess að fá að njóta unaðar-
ins af því að vera í fjelagsskap ann-
ara, er að taka tillit til þeirra og
hliðra til fyrir þeim. Á þenuan hátt
geta leikirnir lijálpað okkur til þess
að verða að góðum mönnum, því að
sá einn er góður, sem kemur vel
fram við meðbræður sína.
Hvernig íslendingar líta út eftir
fimtíu til hundrað ár, verður engin
tilviljun. Pað fer algjörlega eftir því,
hvernig þeir haga sjer.
Hugsum okkur hóp af börnum, sem
þvo líkamann iðulega, hafa hæfilegan
svefn við opna glugga, hreinleg og
snotur hús, nóg loft, óbreytta, holla
og vel tilreidda fæðu, kunna að klæð-
ast eftir veðráttu, og umfram alt,
kunna að leika sjer og vera lífsglöð.
Leikir þeirra og íþróttir örfa andar-
drátt, blóðrás, matarlyst og meltingu.