Unga Ísland - 01.08.1919, Side 5

UNGA ÍSLAND
61
Stórvirki.
Fj'rir nokkrum árum var lítil
stúlka í einu af útkverfum Philadel-
phiu. Þegar sagan gerðist, var hún
fimm ára gömul. Bœði var hún falleg
og góð og öllum þótti vænt um hana.
Eitt áhugamál var það, sem litla
stúlkan bar mjög fyrir brjósti. Það
var að fá að ganga á sunnudaga-
skóla.

ia
Það var búið að lofa henni, að
hún skyldi fá að fara, þegar hún
væri fimm ára. Nú rann upp sunnu-
dagurinn, sá fyrsti í sjötta árinu
hennar. Veður var fagurt og alt virt-
ist leika í lyndi. Litla stúlkan bjó
sig í sín bestu föt og lagði af stað
til kirkjunnar. þegar þangað kom,
var sá annmarki á, að skólinn var
orðinn svo fullur, að ákveðið hafði
verið að bæta alls engu barni við.
Litla stúlkan sneri heim aftur döpur
i bragði. Litlu siðar bar svo við, að
liún lagðist veik og dó eftir stutta
legu; en þegar litla föla höfðinu var
lyft af koddanum, þá tóku menn eftir
umslagi sem lá þar. Innan í því voru
þrjátíu og þrjú cents, ásamt litlum
miða með þessari áletrun: »Þegarjeg
er dáin, þá vil jeg láta verja þessum.
peningum, til þess að stofna sjóð.
Sjóðnum á að verja til að byggja svo
stóran sunnudagaskóla, að öll börn,
sem vilja, geti komist þar inn«.
Svo vildi til, að frjettasmali blaðs
eins úr borginni var þarna viðstadd-
ur. Skj'rði hann frá þessurn viðburði
í blaði sínu. Fjölda mörg önnur blöð
tóku hann jafnskjótt eftir og á örfá-
um dögum var sjóðurinn orðinn tvö
kundruð og fimmtiu þúsund dalir.
Var þetta fje nægilegt til að reisa
hinn veglegasta sunnudagaskóla og
auk þess uppeldisstofnun, þar sem
fátæk börn fengu afbragðs uppeldi
ókeypis.
Þessi alburður er sannur, þykir
hann þess verður að birtast. Sýnir
liann, hvernig hugsun lítils barns get-
ur vakið hugsun heils þjóðfjelags og
hrundið fram stórvirkjum.
Strákurinn í gæsaregginu.
(Frh.)
»þarna er landskuldin«, sagði
stráksti, þegar hann kom heim og
grýtti peningapokanum svo hart upp
á svalirnar til kóngsins, að það brak-
aði i hverju trje, og alt ætlaði um
koll að keyra. Kóngur varð feginn og
lofaði stráksa öllu góðu, jafnvel heim-
fararleyfi. Stráksi vildi ekkert nema
meiri vinnu. »Hvað á jeg að gera?«
sagði hann. Eftir nokkra umhugsun
sagði kóngur: »Það er rjettast að þú
farir til tröllsins. sem rændi sverðinu
hans afa mins. Það á keima í fjalli