Unga Ísland - 01.08.1919, Qupperneq 6

62
UNGA ISLAND
við vatnið, sem enginn þorir að að
koma«.
Stráksi tók nú nokkra liestburði
matar í poka sinn og ílýtti sjer síðan
af stað. Gekk hann nú um skóga,
.urðir og heiðar, þangað til hann kom
heim til tröllsins. En tröllið*var ekki
úti við, og inn i fjallið gat stráksi
ekki komist. Fór hann þá að vinna
með grjótnemum, sem voru þar á bæ
einum og brutu upp grjót. Aðra eins
hjálp höfðu þeir aldrei fengið. Hann
sprengdi fram steina á stærð við hús.
En þegar tími var kominn til mið-
degisverðar versnaði sagan. Þá var
liorfinn matur sá, sem stráksi hafði
ætlað sjer að borða þann daginn, en
það var heill hestburður.
»Jeg þyki hafa góða matarlyst
sjálfur«, segir stráksi, »en sá, sem
lijer hefir unnið að, er þó sýnu
gráðugri, því að hann hefir jelið
beinin lika«.
Næsla daginn fór á sömu leið. En
þriðja daginn vildi stráksi forvitnast
um hvað af matnum yrði. Vann hann
því ekki, en faldi sig í stórgrýtinu
rjett hjá nestispokanum. Skömmu
síðar' kom tröll með sjö hausa út úr
fjallinu og fór að gæða sjer á matn-
um.
»Nú er vel matreitt, nú skal jeg
jeta«, sagði tröllið.
»Nei, þar er nú mjer að mæta«,
sagði stráksi og sló til tröllsins með
kylfunni, svo allir hausarnir hrukku
af því.
Síðan gekk hann inn í fjallið, sem
tröllið hafði komið úl úr. Þar stóð
hestur og moðaði hann úr tunnu
fullri af glóandi eisu, en fyrir aftan
hann stóð hafratunna.
»Því jetur þú ekki hafrana?« spurði
stráksi.
»Jeg sný nú ekki að þeim«, svar-
aði hesturinn.
»Jeg skal snúa þjer«, sagði stráksi.
»Nei, slíttu heldur af mjer höfuðið«,
sagði hesturinn.
Strákur gerði það, og stóð þá hjá
honum fríður maður. Hann sagðist
hafa verið í álögum og hefði tröllið
átt sök á því. Þakkaði hann nú
stráksa vel lausnina, og visaði hon-
um á sverðið. Það var niðri á rúm-
bolni, en í rúminu lá móðir tröllsins
og hraut. Sverðinu náðu þeir slysa-
laust og fóru siðan niður að sjó og
hjeldu síðan heimleiðis á skipi.
Þegar þeir voru komnir á flot, kom
kerlingin, móðir tröllsins á eftir þeim.
Hún gat ekki náð þeim, og ætlaði
hún þá að drekka upp sjóinn, til þess
að stöðva ferð þeirra. Hún drakk svo
mikið, að talsvert fjöruborð kom á
sjóinn. Ekki gat hún þó torgað öllu
hafinu, og fóru svo leikar að hún
sprakk.
Þegar þeir lcomu til lands, sendi
stráksi boð til kóngs að hann gæti
nú látið sækja sverðið. Kóngur sendi
menn með fjóra liesla., en hestarnir
gátu ekki rótað sverðinu. Þá sendi
kóngur með 8 besta og síð'an með
12, en sverðið hreyfðist ekki hót. Þá
tók stráksi það einsamall og bar það
heim.
Kóngur ætlaði tæpast að trúa eigin
augum, þegar hann sá stráksa aftur,
en var þó hinn blíðasti og lofaði öllu
fögru. En þegar stráksi bað um meiri
vinnu, sagði kóngur honum að fara
til Tröllahallar sinnar, sem enginn
þyrði að vera í. Þar ætti hann að
vera, og byggja brú yfir sundið, svo
ganga mætti þangað. Gæli hann þetta,
skyldi hann ekki skorta launin, og
kvaðst kóngur jafnvel mundi gifta
honum dóttur sína.
Stráksi hjelt að það væri nú vel
launað.
Frá Tröllahöllinni hafði enginn
sloppið lifandi. Þeir, sem komust
þangað, fundust þar dauðir og tættir