Unga Ísland - 01.09.1919, Blaðsíða 3

UNGA ÍSLAND
67
»Hvar er brúargjaldið ? Hvar er
sálin?« öslcraði Iíölski.
»Hún er í furukylfunni þessari.
Spýttu í lófann og taktu hana ef þig
langar til«, sagði Stráksi.
»Nei, svei því! Festist jeg ekki við
kana, þá festi jeg hana ekki við mig«,
sagði Kölski. »Þú hefir einu sinni
komið mjer í klípu, og skalt ekki
koma mjer i aðra til. Jeg ætti að
þekkja kylfurnar þínar«. Síðan flaug
Kölski heim til sín, og hefir hans
ekki orðið vart á þeim slóðum síðan.
Stráksi hjelt nú lieim til kongs-
hallar og vildi fá launin, sem kongur
hafði lieitið. Kongur ællaði þá að
svíkja hann um alt, og fór lengi und-
an í flæmingi. Loks sagði Stráksi
kongi að búa sjer til vænan nestis-
mal, og tæki hann síðan laun sín
sjálfur. Kongur gerði svo. Þegar því
var lokið fór Stráksi með konginn út
á hlað, og sparkaði svo fast í rassinn
á honum, að hann þaut upp í háa
loft. Nestispokanum kastaði hann á
eftir kongi svo hann skyldi ekki vera
matarlaus.
Hafi kongur ekki komið fram alveg
nýlega, þá svífur hann víst í lausu
lofti enn þann dag í dag.
S. J. D. þýddi.
Það liggur ekki á þvi.
Einu sinni var hunangsfluga. Hún
átti heima i veggjarholu. Á hverjum
morgni flaug hún út í sólskinið. Suð-
aði og suðaði og saug hunang og vax
úr blómunum. Hún var önnum kafin
að safna og safna. Glöð var hún og
kát, og ekki vissi hún það vald i
víðri veröld, sem hún þyrfti að beygja
sig fyrir. Börnin voru hrædd við
hana og flýðu hvar sem hún sást.
Aftur á móti var hún óhrædd við
hvað sem var.
Einu sinni bar svo við, að Búkolla
gamla var að hamast við að bíta
gras sunnan í brekku. í grandaleysi
sletti hún tungunni utanum fífil, sem
hunangsflugan sat á, og gleypti alt
saman, óðar en varði.
Flugunni þótti þröngt innan i Bú-
kollu. Hún fór óðar að liugsa málið
eftir þeim vilsmunum, sem henni
voru gefnir. Pað fyrsta sem kom í
hug hennar, var ósljórnleg reiði, »að
hugsa sjer að gleypa heila hunangs-
flugu lifandi með húð og hári«. En
hvað skal nú taka til bragðs? Nú
veit eg hvað eg skal gera. Eg skal
stinga Búkollu innan í vömbina. En
það liggur ekkert á því, fyr en eg er
búin að sofna dúr, það er svo heitt
hjer og mollulegt.
Hunangsflugan sofnaði og svaf
vært. Þegar hún vaknaði, var Bú-
kolla horfin.
Helen Keller.
(Amerískur rithöf. fæddur 1880).
Hjer er brjef, sem Dr. Holines
skrifaði til að svara einu af brjefum
Helenu:
Beverly Farms, Mass.,
1. ágúst 1890.
Kæra litla vinan mín!
Jeg meðtók brjefið þitt góða fyrir
nokkrum dögum, en jeg hefi svo
mikið að skrifa að mjer verður að
láta brjefin mín biða, áður en jeg
svara þeim.
Jeg er þjer mjög þakklátur fyrir
að muna mig svona vel. Brjefið þitt