Unga Ísland - 01.08.1933, Blaðsíða 5

UNGA ÍSLAND
113
Nú barst fregnin um meðal allra sem
unnu þarna á stöðinni. Allir vildu sjá
litlu eggja-mömmuna. öllum fannst, að
eitthvað ætti að gera fyrir hana. Það
mætti ekki senda vagninn af stað dag-
inn eftir. Sumir höfðu það á orði, að
a?ði heimskulegt hefði verið af henni
að byggja sér hreiður í vagni, sem var
að þjóta úr einum stað í annan. Þá kom
einn með þá afsökun, að vorinu áður
l.efði rauðbrystingur verpt þarna í
vagni, sem stóð þar ónotaður. Yfirmað-
urinn hafði þá verið hliðhollur, rekið
burtu hrafna og ketti og fengið að láta
vagninn bíða ónotaðan, þangað t.l ung-
arnir væru f arnir að sjá fyrir sér sjálfir.
Nú fannst mönnum líklegt, að þessi
eggjamamma væri einmitt sú sama, sem
hafði verið þar árinu áður, og kæmi nú
af tryggð við staðinn og í fullu trausti
um vináttu þeirra sem sáu um stöðina.
Vagnstjórinn vissi ekki, hvað hann
átti að gera. Hann var hræddur um, að
vagnstjóri, sem vill breyta áætlun lest-
ar vegna þriggja smáfuglseggja, yrði
ekki lengi látinn halda stöðu sinni. Það
k'erði vandræðin enn verri, að hann vissi
að yfirmaður hans var mesti harðjaxl,
seni fylgdi þeiri venju, að segja nei við
öllu, sem ekki var lestaferðunum í hag.
Eftir langar bollaleggingar sendi
vaginstjórinn þó skeyti og sagði yfir-
a^anni sínum frá málavöxtum. ,,Við vilj-
um fá annan vagn, svo að við getum lát-
þennan vagn bíða. Það þarf að gera
við hann, hvort sem er“, sagði hann í
skeytinu.
Nú biðu allir með mikilli óþreyju eft-
ir svarinu.
Loksins kom það. Og það bar það
með sér, að þótt yfirmaðurinn þætti
harðjaxl, var hann ekki hjartalaus. —
Svarið hljóðaði svo: „Látið vagninn
bíða“.
Fregnin barst um alla stöðina og
vakti mikinn fögnuð. Það væri synd að
segja, að ekki væri gert allt, sem hægt
var, til þess að hjálpa eggjamömmunni,
og allir komu til þess að sjá „einkavagn
frúarinnar“, eins og þeir nefndu hann.
Uppeldið gekk að óskum. Litlir ung-
ar komu úr eggjunum og urðu fleygir
og færir og yfirgáfu hreiðrið, svo að
hægt var að fara að nota vagninn af tur.
Móðirin og börn hennar sátu í trjánum
kringum stöðina og sungu fyrir vini
sína og þökkuðu þeim kærleiksverkið.
III.
Iiér er ný og sönn saga frá Englandi.
í Lundúnaborg er stór og fallegur
garður, með stórri, lygnri á og víðum
völlum. Þessi garður heitir Hyde Park.
Þar tóku menn eftir því, að í flokki máf-
anna var einn, sem var ávallt á eftir, og
var seinni að synda en hinir. Þegar bet-
ur var aðgætt, kom það í ljós, að már-
inn var einfættur. Enginn vissi hvernig
hann hafði misst fótinn. En margir
kenndu í brjósti um hann og fleygðu
til hans molum.
Ekki hafði fuglinn verið þarna tvær
vikur, þegar hann var orðinn svo gæfur,
að hann kom til manna og næstum át
úr höndum þeirra.
Ekki sleit hann þó félagsskap við
hina máfana, en þeir virtust fremur líta
með fyrirlitningu til hans, þegar þeir
sáu hann vingast við fólkið.
Hann skeytti því ekki, og hélt vináttu
sinni bæði við menn og fugla.
Margir tóku myndir af honum, sem
komu svo í blöðunum. Ein þeirra er af
honum, sitjandi á sínum eina fæti ofan
á hatti á höfði vinar síns.