Unga Ísland - 01.08.1933, Side 8

116
UNGA ÍSLAND
Sveitapiltur segir frá.
Frainhald. -------
Nú vona eg að ykkur skiljist all-
ar þessar seremoníur, piltar mínir.
— Jeg vona líka að ykkur sé Ijóst,
að við verðum aö bera Nonna litla,
og bera hann einmitt svona, eins og
við gerðum, útafliggjandi, það var
hvorttveggja, að hann gat ekki geng-
ið, því að svo var hann orðinn mátt-
vana af blóðmissinum, og svc hitt
annað, að þó að hann hefði kunnað
að treysta sér til að ganga einhvern
spotta, þá hefði sú reynsla áreiðvn-
lega orðið til þess að örfa blóðrásina,
og þá hefði eflaust farið að blæða
upp á ný. — Að bera hann í fanginu
svona langa leið og ógreiðfæra var
ógerningur, því að hvernig átti sá,
sem bar að sjá vegar síns? Heldur
hefði verið tiltök að bera hann á
langabaki, en það var sá galli á, að
þá mundi hann hafa verið að fá að-
svif alltaf öðru hvoru af því að höf-
uðið hefði þá borið hærra en kropp-
inn. Auk þess er vafasamt, að hann
hefði þolað það hnjask og þann hrist-
ing, sem því er samfara. — Og svo er
enn eitt, hvernig hefði þá farið um
særða handlegginn? Nei, þið sjáið
það sjálfir, að við áttum einmitt að
bera hann á ,,sjúkrabörum“, og svona
sjúkrabörur eða þessu líkar ættu
piltar að temja sér að búa til á ýms-
an hátt og úr ýmsu, því að ekki er
nærri ætíð allt við hendina, sem æski-
legast væri“.
Við spurðum hann þá dálítið ítar-
legar um, hvernig farið væri að stöðva
blóðrás annars staðar í líkamanum,
og fengum þá að vita, að blóðrás á
fæti, legg og læri má stöðva msð því
að þrýsta þu'malfingrunum, helst báð-
um, hvorum ofan á annan, fast á lær-
ið ofarlega, rétt uppi undir lærkrika,
þar má þrýsta stóru slagæðinni inn
að lærbeininu, en átak þarf talsvert,
og það svo, að ofætlun er hverjum
ungling til lengdar. En þá er gott að
grípa til hins ráðsins: leggja stinnan
böggul á staðinn, þar sem fingurnir
voru áður, og festa hann þar með vafi,
þéttingsföstu.
Blóðrás frá höfði má stöðva með
því, að þrýsta á hálsæðina stóru,
þrýsta henni aftur að hálsliðunum.
Takið er óþægilegt, af því að svo
nærri er barkanum, og auk þess marg-
ir taugaþræðir þarna á sama stað,
sem þola illa þrýsting. Sje sárið hátt
á höfðinu, má mikið draga úr blóð-
rás með því að þrýsta á stóra slag-
æð, rétt fyrir framan ofanvert eyr-
æðina á kjálkabarðinu“.
Margt fleira vildi hann hafa sagt
okkur, en nú kom bíllinn, sem hafði
lofað að taka Nonna litla til læknis-
ins. — Og það stóð ekki á því að
hann fengi farið. Allir vildu allt gera
sem þeir gátu til að hjálpa Nonna.
Það varð að ráði, að láta hann liggja
þversum í bílnum. á hnjám farþeg-
anna, og láta handlegginn í fatlinum
snúa frá fanginu á þeim, sem undir
honum sátu, en aftur var reynt að
styðja sem bezt undir sjúka hand-
legginn, til þess að taka af mesta hrist-
inginn.
Eftir hér um bil 20 mínútna akst-
ur komum við svo til læknisins; hann
tók okkur ágætlega og hafði orð á
því, að það hefði verið vel ráðið, að
gera sjer aðvart, því ella mundi hann
hafa verið farinn að heiman í sjúkra-
vitjun sem fremur hefði mátt bíða en