Unga Ísland - 01.06.1950, Page 51

49
Það var vissulega ánægjulegt að horfa á þessa samvinnu
hjónanna, en ég hugsaði með mér: Hvenær skyldi maður
sjá svona heima? Ég spurði þau, hvort það væri algengt
í Svíþjóð, að hjónin hjálpuðust að með heimilisstörfin.
„Já, við erum ekkert einsdæmi", sagði maðurinn. „Þannig
er þetta á fjölmörgum heimilum hjá fólki af ýmsum stétt-
um. Hvers vegna skyldum við karlmennirnir líka ekki
hjálpa konunni heima fyrir, þegar hún vinnur úti allan
daginn? Heimilisstörfin eiga ekki að vera aukaálag á hana
eina á kvöldin.“
Loks spurðu þau mig, hvort þetta væri ekki líka svona á
íslandi, að mennirnir hjálpuðu konum sínum við eldhús-
störfin. Ég sagði, að sjálfsagt fyndust þess dæmi, en varð
að játa, að það væri þá mjög sjaldgæft.
„Þetta sagði Svisslendingurinn líka, sem kom til okkar
fyrir skömmu“, sagði konan. „Hann horfði alveg dolfallinn
á manninn minn, þegar hann var að þvo upp með mér.
Þvílíkan eiginmann hafði hann víst aldrei séð 1 heimalandi
sínu. Ef til vill fá útlendingar, sem ekki eiga þessu að
venjast, undarlegar hugmyndir um sænsku konurnar",
bætti hún við brosandi. „Þið haldið kannske, að við séum
einhverjir ógnar pilsvargar, sem skikkum karlana okkar
til þess að hjálpa okkur í eldhúsinu, en svo er þó ekki.
Þetta er allt í bezta samkomulagi, — að minnsta kosti er
það svo hjá okkur, — og maðurinn minn segist ekki kunna
við sig, ef hann veit af mér einni í verkunum, — hann vill
alltaf vera að hjálpa mér þar til þeim er lokið, svo að við
getum bæði fengið okkur sæti og notið kvöldsins sameigin-
lega“.
Unga fsland
4