Alþýðublaðið - 02.02.1924, Blaðsíða 2

3
AL.ÞÍÐUBL.AÐIÐ
Gengi „Vísis'í
>Vísír< mnn þykjast elga það
að Alþýðublaðinu, að það virðl
hann svars við greinarkorni því,
sem kom í þriðjudagsblaði hans
siðast út af gengishugleiðingum
Alþýðublaðsins, enda þótt í raun-
inni sé tæplega upp á það art-
andi, og allir hugsandi menn
um þetta mál muni þegar hafa
gefið honum góð svor og gild
með sjálfum sér.
E>rjú eru atriðin, sem >Vísir<
víkur áð. Fyrst er það, að >Vísir<
hafi sagt, að það væri >eðlilegt<,
að íslenzka krónan félli. En hann
gleymlr viljandi eða óviljandi að
tilfæra ástæðuna íyrir því, —
segir að eins, að hún hafi verið
>sú, sem í umræddri grein Vísis
er vikið að<, en í þessari >um-
ræddu< greln var ekkert annað
en >vaðall<. Hins vegár sýnir
>Vísir< sjálfur íram á það í þess-
ari grein, að íslenzk króna hefir
ekkl fylgt hinni dönsku nema
niður á við fyrr en nú og virð-
ist það benda á, að þarna sé
ekkl óumflýjanleg nauðsyn á
ferðinnl, heldur getl annað kom-
ið til greina en gengi dönsku
krónunnar.
Aðdáanlega Htilþægur er >Vís-
ir<, þar sem hann vill telja sér
til inntekta, að Alþýðublaðið
segi, að það viröist að vísu
styðja mál >Vísis<, að bankarnir
hafi lækkað sterlingspundið aft-
ur. Ef >VÍ8Ír< vill skilja það, að
hann vlrðist ekki geta farið með
annað en blekkingar, svo, sem
hann fari alt af með blekkingar,
þá má hann það, en það yæri
alveg hliðstætt við þann skiln-
ing, sem hann opinberar hér.
Annað atriðið er það, að út-
gerðarmenn gætu ekki hatt
neinn hag af gengislækkun fs-
lenzku krónunnar at þvf, að svo
að segja allur fiskur frá fyrrá
ári sé seldur fyrir nokkru, en
hlns vegar séu útgerðarmenn nú
að kaupa kol og salt til útgerð-
arinnar. Útgerðarmenn virðast
eftir þessu nú ekki eins hagsýnir
og >Vfsir< hefir stundum haldið
fram að þeir væru, ef þeir flytja
lnn útlendan gjaldeyri, sem þeir
fá fyrir fisk sinn, að eins til þess
áð kaupa hann aítur fám dög-
um sfðar hærra verði, enda er
þetta blekking hjá >Vísi<. Kolln
og saítið borga þeir vitanlega
með útlenda gjaldeyrinum, og
sönnun þess er það, að um það
leyti, sem islenzka krónan féll,
var lítlð sem ekkert komið tll
landsins af andvirði fsfisksins,
sem seldur hefir verlð f Eng-
landi í hautt. eftir upplýsiogum,
sem Alþýðublaðið hefir íenglð
og sér ekki ástæðu til að rengja.
Hins vegar eru útgerðarmenn
vafalaust svo hagsýnir, að þeir
vilja heldur grelða skuldlr sfnar
hér, þegar þeir fá 33 kr. tyrir
steriingspundið, en þegar þeir fá
ekki nema 30 kr.
Þíiðja atriðlð er það, er >Vís-
ir< vill láta ummæll Alþýðu-
blaðsins um, að braskarar h«fi
leikið sér að þvi að koma fyrir
andvirði útfluttrar vöru í öðrum
löodum, eiga sérstaklega vlð
E>ýzkaland, og nota það til þess
að koma sökinni á þessu á jafn-
aðarmenn þar. Fyrst er nú|það, að
Alþýðublaðið átti ekki sérstak-
lega við Þýzkaland. Þetta hefir
átt sér stað víðast hvar, þar sem
útflutningsverzlun er >frjáls<. En f
annan stað er það söguleg blekk-
ing, að jafnaðarmenn hefi >ráðið
lögum og lofum til skamms
tfma< f Þýzkalandi. Hið sanna
er, að þar hafa >borgararnir<,
sem >Vfsir< kallar svo, lengst af
frá ófriðarlokum hsft öll yfirtökin
f stjórninni og stjórnað eftir
meginreglu >borgaralegs frelsis<,
og ástandið þar nú eru ávext-
irnir af því, en >Vísir< ætti
skllið að fá eitthvað at gengis-
gróða fslenzkra >borgara< f
verðlaun fyrir söguþekking sfna.
Að sfðustu vlll Ajþýðublaðið
ráðleggja >Vísi< að vera jafn-
fálátur um gengismálið frá eigin
brjósti og haqn er vanur að vera,
þegar alvörumál alþýðu, eins og
kaupgjaldsmál og atvinnubóta
mál, eru til umræðu, því að ellá
má hann búast við, að gen&i
hans fari þverrandi nteðal aj-
menoings, þar eð vafasamt er,
að burgeisunum komi það geng-
ishrun elns þægilega og gengis-
hrun fslenzkrsr krónu virðist
geta komið þeim, þegar vel
stendur á.
Styðjið innlendan iðnað.
Þetta er máltæki allra innlendra
framleiðanda, og sem betur fer,
er t>ví oftast gaumur geflnn. En
samt líta margir í pyngju sina,
þegar um verðmun er að ræða.
En viljið þór nú ekbi, lesari góður!
Hta í yðar eigin pyDgju og athuga,
hvoit þór standist við að borga
tvöfalt verð fyrir yðar nauðsyD-
legustu fæðutegund og það út úr
landinu. Mjólk kostar hór í baen-
um 50 — 60 aura pr, lítir eftir
gæðum. — En hvað kostar hér
útlend mjólk? 1 dós, 16 ounces
(453 gr.), inniheldur 1 lítir af
meðalfeitri kúamjólk, miðað við,
að í dósinni sóu engin önnur efni;
en ef mjólkin er blönduð öðrum
misjöfnum efnum, eins og oft á
sór stað með dósamjólk, verður
þeim mun minna af hreinDÍ kúa-
mjólk í dósinni.
Mjólkurdós þessi, sem inniheld-
ur 1 lítir af ómeDgaðri kúamjólk
(að eins inndampaðri rösklega til
helminga), kostar hór í búðunum
90 aura til krónu.
Nú getið þór séð, að með því
að kaupa erlenda mjólk í dósum,
borgið þér hana ca. helmingi dýr-
ari en þér getið fengið hana hór
í bænum, framleidda af íslenzkum
bændum.
— Heiðruðu bæjarbúar 1 fór
œttuð ekki að láta sjást á yðar
heimili erlenda dósamjólk, meðan
innlenda mjólkin er helmingi
ódýi ari. — En hana fáið þér ætíð
hjá Mjólkurfólagi Reykjavíkur.
Kirkjan og verka-
Ijöurinn.
Eirkjan þarfnast rækllegra
endurbóta.
(Meginefni úr ræðu eftir P. J.
Borgbjejg ritstjóra á fundi >Kristi-
legs félagsmála-bandalags< í Kaup-
mannahöfn.)
fað er ekki hlutverk mitt hér
að segja frá hugarfari minu í trú-
arefnum nó að skýra afstöðu
flokks mins í kirkjumálunum. þó
er ekki nema rétt að byrja með
því að minnast fám orðum á af-