Alþýðublaðið - 08.02.1924, Síða 3

ALÞYÐtJBLAÐIÐ
N. Lenin.
Eftir Hendrilc J. S. Ottössun.
II.
Eftir sprenginguua stofna?5i Lenin
blaðið >V perjod< (Áfram). í því
hjó hann á báöa bóga, annais-
vegar til hægri — þar voru fyiir
menn alt frá Peter Struve (bur-
geisar) til Plechanov (mensche-
vikii — hins vegar’ til vinstri,
gegn anarkistunnm. Menschevik-
arnir höfðu með sér marga mæta
menn erlendis, m. a. August
Bebel, sem þá var orðinn gamall
og Karl Kautsky, sem var upp-
gefinn á deilunni víð Bernstein og
fylgjendur afsláttarstefnu hans. Með
Lenin stóð Rósa Luxemburg, og
róðu þau í raun og veru róttæk-
ari partinum í 2. Internationale.
Skömmu fyrir byltinguna 3 905
kom Lenin til Petrograd og und-
irbjó hana. Yerkamannaráðunum,
>sovétunum<, var þá að aukast
ásmegin. Lenin hólt því fram, að
þau væru ekki neinar dægurflugur,
sem væru eitt í dag og annað á
morgun. Hann barðist gegn því
að breyta þeim í >fag<-sambönd
eftir vestrænu sniði. Hann áleit
þau eiga að veiða veikíæri bylt-
ingarinnar, # — að þau mörkuðu
timamót í sögu verkalýðsins og
alls mannkynsins. Hver efast nú
um, að satt só?
Menschevikarnir hé'du því fram,
að byltingin 1905 hefði verið
heimskuleg. Lenin svaraði þeim:
>í*ið skiljið ekki þessa hreyfingu.
Hún var bylting, — alls ekki
>kaos<. Hún var byltiDg, ekki
vegna boðsbréfsins frá 17. októ-
ber,* 1) ekki vegna þess, að hún
snart burgeisana, — heldur vegna
þess, að hún var uppreisn vopn-
aðra verkamanná í Moskva —«.
Þetta er dómur Lenins sjálfs á
hinni uindeildu byltingu 1905.
Eftir byltinguna flýði Lenin aft-
ur úr landi, fyrst til Finnlands,
og stjórnaði þaðan þingstörfum
flokksmaDna sin ia í 2. dúmunni.
Hann átti sæti í stjórnarnefnd
(Bureau) 2. Internationale næstu
árin á eítir og barðist, eins og
áður er sagt, gegn aliri afsláttar-
stefnu. Árið 1908 — 1910 dvaldi
hann í París og Genf. Hann lifði
þá í mestu fátækt, átti stundum
ekki fyrir máltíð dögunum saman.
Slíkt fékk þó ekki hið minsta á
hann. Hann vann sleitulaust ásamt
O, Zinoviev (sem varð formaður
1) 17. október 1905. Pyririkipun
Nikolnj II. um þingreeði.
í
Maltextrakt fr& ölgerð-
inni Egill Skallagrímsson er bezt
og ódýrast.
...—-0—:-----------■—-
Kommunista Internationale, ev það
var stofnað 1918). Zinoviev er fædd-
ur 1883 í Novomirsgovodsk. Hann
var handtekinn í maiz 1908 og
rekinn í útlegð til Elisavetgrad í
Síberíu, en flýði þaðan í sept. sama
ár og komst til útlanda. Hann er
afburða-mælskumaður, óhlífinn í
ræðu og riti.
Eftir byltinguna 1905 hófst
grimmileg ofsókn gegn verkalýðs-
hreyfingunni. Menschevikavnir töp-
uðu aigerlega kjarkinum, og nokk-
ur hluti þeirra (Liquidatoren) vildu
Sdgsr Rico Burróugbo: Sonup Taracans.
Lundúna. Eg get ekki beöib. Ef þú eiskar mig, kemurðu. ;
Hvernig voru aparnir, sem þú bjóst á meðal? Skeyttu '
þeir giftingum nokkru? Þeir elska eins og við. Hefðir þú
lifað ein meðal þeirra, hefðir þú fengið maka eihs og
þeir. Það er lögmál náttúrunnar; — engar mannasetn-
ingar geta afnumið Guðs lög. Hvaða mun gerir það, ef
við unnumst? Hvað skeytum við öðrum mönnum en
okkur? Ég vildi þin vegna fórna lifi minu; — vilt þú
gefa nolckuð fyrir mig?“
„Þú elskar mig?“ spurði hún. „Þú ætlar að giftast
mér, þegar við komum til Lundúna?"
„Ég sver það!“ hrópaði hann.
„Ég skal fara ineö þér,“ hvislaði hún, „þó ég- viti
ekki, livers vegna það sé nauðsynlegt." Hún hallaði sér
að honum, og hann tók hana i faðm sinn og- beygði sig
niður til þess að kyssa hana.
Um leið kom höfuð á stærðarfil í Ijós milli trjánna.
Morison Baynes og Meriem þurftu að sinna hvort öðru
með augum og eyrum og urðu einskis vör, en öðru var
gegna með Núma'. Maðurinn' á baki Tantors sá stúlkuna
i faðmi mannsins. Þáð var Kórak, en hann þekti ekki
Mei'iem þannig’ lclædda; hann sá bara Tarmangana með
maka sinn. Þá stökk Númi.
Með ógurlegu öskri hljóp Númi úr fylgsni sinu; hann
hélt, að fillinn myndi hræða hráðina burtu. Jörðin
nötraði; hestarnir stóðu augnablik sem dáleiddir; hátt-
virtur Morison Baynes folnaöi, og hroliur fór um hann.
Ljónið stökk til þeirra i tunglsljósinu. Vöðvar Morisons
Jilýddu ekki lengur vilja hans; — sterkara afl tók við
stjörn þeirra, — æðstu lög náttúrunnar, — sjálfbjargar-
hvötin. Þau ráku sporana i nára liestsins, sem þaut af
stað með hann út á sléttuna, á öruggan stað.
Iíestur stúlkunnar nötraði af ótta, hneggjaði og þaut
á eftir félaga sinum. Ljónið var á hælum hans. Stúlkan
ein var röleg', — stúlkan og hálfberi villimaðurinn, sem
sat á baki filsins og glotti að þvi, sem fram fór; liann
skemti sér ágætlega.
Kórak sá hér að eins tvo Tarmangana, sem Númi
greyið, sem var svangur, elti: Það var eðii Núrna að
veiða, en annað var kvendýr. Kórak fanst hann verða
að bjarga henni; hann vissi ekki, hvers vegna. Allir
Tarmanganar voru nú óvinir hans.
Hann rak Tantor áfram; liann brá spjóti sinu og
skaut þvi að ljóninu á hlaupum. Héstur stúlkuunar
var kominn að trjánum hinum megiu í rjöðrinu. Þar
hlaut hann að lenda i klóm ljónsins, en Númi var reiður
og vildi heldur stúlkuna á baki hans; hann stökk á
eftir henni.
Kórak varö sem steini lostinn, er hann sá ljóniö lenda
á lendum hestsins og stúlkuna gripa um grein fyrir
ofan sig og hverfa i tréð.
Spjót Kóraks lenti i herðum Núma, og hrökklaðist
hann þá af lendum hestsins; hesturinn var laus pg
spretti úr spori. Númi reif i teiuinn i herðum sér, en
náði honum ekki; svo hélt hann áfrain eftirförinni.
Kórak fór á Tantor inn i skóg’inn; hann vildi ekid láfa
sjá sig, enda hafði ekki sóst.
Ilanson var nærri kominn að skóginum; er liann
heyrði öskur ljónsins; hanu vissi, að það hafði stokkið.
Augnabliki siðar sá hann Morison riða eins og vitstola