Skátinn - 01.09.1935, Síða 1
V. árg. — 5. tbl. — september 1935
Skátínn
ÚTGEFANDI: SKÁTAFÉLAGIÐ >ERNIR«
Ábyrgöarmenn: Haraldur Sigurðsson og Axel Sveins — Herbertsprent prentaði.
íþróttir og vetrarkuldi.
Þessi grein, eins og segir í fyrirsögninni, er
uin það efni, sein foreldrar ættn að veita at-
liygli, þar sem að vetnrinn er að fara í hönd.
Fyrst verðnr að vekja atliygli á því, að
skátahrevfingin er hvggð á útiíþróttum. Skát-
ar eru hörn náttúrunnar. Mesta gleði og á-
nægju hefir skátinn af að ferðast úti í liinni
frjálsu náttúru og sækja hrevsti, orku og lífs-
kraft til liinna mörgu virku daga. A flokks- og
sveitarfundum er verkleg og hókleg undir-
staða, sem er prófuð á margvíslegan hátt í
sunnudagsférðunum. Þessar ferðir eru ekki
viðbót við skátakerfið. Þær eru nauðsynlegar
og ómissandi öllu skátalífi. Skijiulagðar eins
og þær eru, með samkeppni og' margvislegum
viðfangsefnum í merkjum (Signalering), mat-
artilliúningi, uppkveikju (varðeld), landa-
liréfalestri, stjörnumerkjum o. sv. frv. Við-
fangsefnin eru svo mörg, að ómögulegt er að
telja allt upp, enda ekki ástæða lil þess. Skát-
arnir segja sjálfsagt frá því lieima, hvernig og
livað gerist á ferðum þeirra, svo að foreldr-
arnir vita, að það er langt frá að vera tíma-
spillandi. Heldur nokkuð, sem hefir verulegt
gagn fyrir skátann i daglega lífinu.
Meiri hlutann af árinu er farið í ferðir, sem
vara heilan dag (eða sólarhring), og það eru
heztu ferðirnar og þær hera mestan árangur.
En yfir vetrarmánuðina, þegar veðrið er óstöð-
ugt og kalt, er farið á morgnana og komið aft-
ur um hádegi eða miðjan dag. Þær ferðir hafa
allt annað snið en fyrr nefndar ferðir. Foreldr-
ar þurfa ekki að óttast um heilsu harna sinna
á þessum vetrarferðum. Það er séð um að
drengirnir séu á stöðugri hreyfingu i hinú
kalda veðri, svo að þeir haldi hitanum, t. d.
með leikjum eins og gullpokaleik, hindrunar-
hlaupi o. s. frv.
Þá er að taka skátabúninginn til með-
ferðar. Hann er ekki gerður af handahófi.
Hann er snotur, klæðir vel og er mjög hent-
ugur. Lord Baden-Powell hefir ákveðið hann
þannig eftir nákvæma athugun, og það hefir
marg sýnt sig, að búningurinn er mjög hent-
ugur, og sá eini, sem notandi er við útilif.
Þessu hafa mæðurnar sjálfsagt tekið eftir. En
á þessum tíma *árs, sem hér um ræðir, eru
sjálfsagt margar mæður á inóti honum. Ber
lmé, berir handleggir og veturinn eiga að
vísu ekki vel saman. En hér er rétt að undir-
strika, að það er alveg eftir einstaklingaeðl-
inu, livað lítið — eða livað mikið — hver og
einn klæðir sig, og því ekki gott að setja fast-
ar reglur fyrir því. Persónulega álít ég, að hver
hraustur drengur geti gengið með ber hné allt
árið, án þess að saka neitt og ég álít, að það
muni vera mjög hollt. Ef foreldrarnir vilja
láta son sinn mæta með hulin liné, þá liefir
foringinn ekkert á móti því. Ef drengur er
veiklulegur eða kvefaður, er ekki rétt að lála
han fara í ferðalag lítið klæddan. 1 kulda er
hentugt að nota pokabuxur eða sporthuxur,
en ekki siðbuxur, ])ær eru óhentugar og fara
ekki vel við skátablússuna.
Til notkunar á veturna er bezt að nota ull-