Hvöt - 01.11.1926, Blaðsíða 2

Hvöt.1.1. fbl.
-2-
stjarna fyrir oss á ferö vorri gegn-
um myrkviði komandi alda, heldur en
æskutildriö. vjelmenningin og lág-
lendinga hugsunarhátturinn, sem
flæðir nú meö eykjum aö landi voru.
- Margt hefir hreyst á landi hjer,
síöan í fornölð.0 Margar Þær hreyt-
ingar horfa til hóta, en svo er ekki
um Þær allar. Vjer höfum gleymt
mörgu, sem vjer máttum ekki gleyma,
og lært margt, sem vjer Þurftum ekki
og áttum ekki aö læra. Vjer^gætum
Þess ekki sem skyldi, aö Þjóðin er
aö Þvó af sjer mörg Þau einkenni,sem
ekki mega hverfa af henni, og er aö
duhha sig "upp á útlenda vísu".
Ungmennaf jelagar.' Þjer hafiö tek-
iö yöur einkunnaroröin: "Islandi alt'
festiö Þau í hjarta. yðar og látiö
Þau stjórna orðum yðar og gjörðum.
Minnist Þess, að Þjer eruö ekki
hornir í heiminn til Þess aö eyði-
leggja Þau verðmæti, sem feöur vorir
hafa látið yður eftir, heldur til
Þess að fegra Þau og gjöra Þau meiri,
Ef land vort og menning tekur engtun
framförum á meðan vjer lifum, Þá
höfum vjer lifað til einskis. En ef
vjer skiljum \iö landið í hetra
ástandi, en Það var, Þegar vjer
fæd.dumst, og Þjóðina frjálsari og
fullkomnari, Þá höfum vjer ekki lif-
aö til einskis, Þá höfum vjer lifaö
eins og Islendingum sæmir.
G. B.
ÞJGDHATlhlN 1930.
I.
Mikið var aö gjöra á Jökulhóli,
en meira stóö Þó til. Þar átti aö
halda veislu, og mörgum nágrönnum
var hoöið.
Undanfarna daga haföi fólkið Þar
ekkert annað gjört en aö hollaleggja
og skeggræða um öll Þau undur og
ósköp, sem Þaö ætlaöi að gjöra, svo
aö viðtökurnar færu sem hest úr hend
En framkvæmdirnar urðu engar.
Máske var Þaö sökum efnahagsins.
Allir vissu, aö húiö stóð sig ekki
sem hest. En aö líkindum hefur sá
leiðinda vani, aö láta alt kafna í
ráðagjörðum, ráöið hjer nokkru um.
Slíkt haföi oft komið fyrir áöur.
Og nú var veisludagurinn upprunn-
inn í allri sinni dýrð. Fólkið á Jökul-
hóli var önnum kafiö við að dáðst að
öllu Því, sem Það æiflaöi að gjöra. En
alt 1 einu vaknaði Þaö við vondan
draum og sá, aö Þó orðin sjeu til
alls fyrst, duga Þau illa einsömul.Og
nú Þaut Þaö upp til handa og fóta.Það
átti eftir aö fexáxi Þvo alt og ræsta
amk allra stórframkvæmda. En nú var
alt oröið um seinan. Gestirnir drigu
að hvaðanæfa, svo að hætta varð viö
alt halfÞvegiö og hrúga ruslinu saman
úti i hornunum. Húshændurnir horfðu
hugdaprir á veisluskélastæðiö,Þar sem
hálfgrafið vsr fyrir grunninum.En síö-
an rjettu Þeir úr sjer, og meö stolt-
glampa í augunum hentu Þeir Þangaö og
sögcu: "Þetta hefði oröið hátíö í legi
ef---------------
11.,
1930 er merkisár í sögu Þjóðarinn-
ar, og við erum óhemju hreyknir af
Því, að engin Þjóö eigi annaö eins af-
mæli á næstunni.
Auðvitaö ætlum viö að halda Þaö há-
tíðlegt, og sýna með Því erlendum
gestum, aö hjer húi Þjóö, sem eigi
sjer Þúsund éra menningu og sifelt
sje á framfara skeiöi. Við ætlum að
reisa stórhýsi, hæði í Reykjavík og á
Þingvöllum, tjalda yfir Almannagjé og
hver veit hvað. Við ætlum, við ætlum,
én á engu er hyrjaö. Hver nefndin er
skipuð eftir aöra. Þær vilja ellar
hver sitt, en eiga Þó allar eitt sam-
eiginlegt,- Þær gera engar neitt. Það
er^gumaö af, hve alt eigi aö vera
Þjóðlegt og r8mmíslenskt, og stúlkurn-
ar flýta sjer aö stýfe af sjer hériö
og sauma sjer reiöhuxur eftir nýustu
París8rtís]fcu, fyrir hétíöina.
Hvar sem útlendingar fara um landið
á Þjóðlegur hill að hlssa við augum.
Engin undur, Þó að hændur, hæði til
sjávar og sveita, hálffylli stofurnar
af erlendu glingri. Og frúrnar i Reykja-
vik skreyta stofuveggi sina
meö erlendum skripamyndum og ameriskum
kvikmyndastjörnum, um leið og Þær fægja
gamla grútarlempa. Það er svo dæma-
laust Þjóðlegt'
Og i harnaskólum keppast hörnin
viö dönskuna til Þess að geta talað
við útlendingana 1930 eitthvert skripa-
mél, sem engri tungu líkist. Og illa
værum við farnir, ef einhver erlendi