Bergþór - 01.12.1963, Blaðsíða 8

8
BERGÞÓR
Desember 1963
PALLADOMAR
um hreppsnefndarmenn:
Þorsteinn Sigurdsson
Næstelztur hreppsnefndar-
manna hér í sveit er Þorsteinn
á Vatnsleysu. Er hann nýlega
búinn að fylla 7. tuginn.
Þorsteinn er stór maður vexti
og þrekvaxinn, myndarlegur og
skörulegur í framkomu og ber
aldurinn vel.
Hann er skemmtilegur heim
að sækja og kann vel að taka
á móti gestum, bæði á heimili
sínu og á opinberum vettvangi.
Þorsteinn er góður ræðumaður
og tekst oft að gera langt mál
úr litlu efni, en oft byggist
ræðumennska hans meira á
skörulegum flutningi en hug-
myndaauðgi. Söngmaður er
hann góður og hefur töluvert
iðkað að stjórna fjöldasöng,
hvort sem er í samkvæmum
eða réttum. Þorsteinn hefur
starfað mikið að félagsmálum
og hefur gegnt fjölda trúnaðar-
starfa, bæði innan sveitar og
utan. Hefur áhugi hans á þeim
málum, ásamt framgirni og
framanrituðum hæfileikum,
hjálpast að við að veita honum
þann frama, sem hann heíur
hlotið á því sviði. Virðulegasta
staða hans er að sjálfsögðu for-
mennska í Búnaðarfélagi Is-
lands, sem hann hefur nú
gegnt í nær 9 ár. Hefur það
starf verið mjög tímafrekt hjá
honum vegna þeirra stórfram-
Þorsteinn Sigurðsson
kvæmda, sem félagið hefur stað
ið í. Mun þurfa nokkuð kunn-
uga menn til að dæma um
hvort hann hefur verið meira
heima eða heiman hin síðustu
ár. Þetta hefur að vonum orð-
ið til þess að hann hefur tæp-
lega getað rækt sem skyldi öll
þau trúnaðarstörf, sem hann
hefur haft með höndum fyrir
ýmis önnur félög. Enda mun
hann hafa meira yndi af að
sinna bústörfum en skrifstofu-
störfum, þegar hann er heima.
Hefði það verið happadrýgra
fyrir álit hans innan sveitar ef
hann hefði losað sig við eitt-
hvað af þeim störfum, þegar
hann hafði ekki lengur tíma til
17. maí 1570 á Vatnsleysu.
Domur vmm halld og laga
Auoxt a A med lambe j tuo Ar.
(Dómur um hald og lagaávöxt
á á með lambi í tvö ár.)
öllum mönnum, sem þetta
bréf sjá eður heyra, senda Þor-
móður Ásmundsson, Þórir
Sveinsson, Egill Einarsson, lög-
réttumenn, Guðbrandur Bjarna
son, Álfur Þorsteinsson og Eyj-
ólfur Þorvaldsson kveðju Guðs
og sína, kunnugt gjörandi, að
árum eftir Guðs burð 1570, mið
vikudaginn næstan eftir hvíta-
sunnu, á Vatnsleysu á þingstað
réttum, vorum vér til dóms
nefndir af heiðarlegum dáind-
ismanni, Gísla bónda Sveins-
syni, er þá hafði löglegt umboð
Ólafs bagga, kóngsins fóveta
yfir Islandi, til að skoða og
rannsaka og fullnaðardóm á
leggja um þá áklögun, sem
Geirmundur Jónsson klagaði til
Brands Fúsasonar, að hann
hefði að sér tekið þá á með
lambi, sem Geirmundur hefði
eftir látið, og sett til innstæðu,
sem hann átti að gjalda bónd-
að sinna þeim. En Þorsteinn
vill gjarna láta innansveitar-
mál til sín taka og virðist oft
gera nokkuð miklar kröfur til
að skoðanir sínar á þeim mál-
um séu teknar til greina.
Það hefur komið í hlut Þor-
steins að vera formaður Bún-
anum Þormóði, en Þormóður
vildi ekki meðtaka, sökum þess
hún var ógild og hart nær af-
nám. I fyrstu kom það fram
fyrir oss, að þessi áðurnefndur
Brandur hefði boðið Þormóði
og Geirmundi fyrir þessa á
aðra á með lambi, gilda og
góða, en hvorgi vildi meðtaka.
Því leist oss það hans gleymska
mundi verið hafa meir en nokk
ur ágirni, að hann tók þessa af-
náms á að sér og lét ekki meta
hana gilda, og gjörði sig svo
lausan við og bauð upp að lög-
um. í annarri grein kom það
fram fyrir oss, að greindur Geir
mundur Jónsson vændist tveim
ur vottum, að sitt mark hefði
á verið þessari oft skrifaðri á,
en ekki bóndans Þormóðar. Þar
fyrir dæmum vér til þessara
votta, að þeir skyldu sverja
fullnaðar bókareið, að klárt
mark Guðmundar hefði á títt
skrifaðri á verið. Því svo stend
ur í vorri landslagabók: Eftir
gögnum og vitnum skal hvert
mál dæma. Að heilags anda náð
til með oss kallaðri, að svo próf
aðarfélags Islands á meðan það
byggði sína miklu og margum-
deildu höll. Um nytsemi þeirrar
byggingar fyrir bændur skal
ekki dæmt hér og ekki heldur
að hve miklu leyti það var verk
Þorsteins að hrinda þeirra fram
kvæmd af stað, þó víst megi
telja að hann hafi átt þar drjúg
an þátt í.
Mun nafn Þorsteins væntan-
lega verða mjög nátengt Bænda
höllinni á ókomnum öldum.
Verður hún að sjálfsögðu
traustur minnisvarði um hann
og störf hans í þágu íslenzkra
bænda. Hefur varla annar ís-
lenzkur bóndi hlotið stærri og
glæsilegri bautarstein.
Arnór Karlsson.
uðu og fyrir oss komnu, dæmd-
um vér fyrr greindir dóms-
menn með fullu dómsatkvæði
þráttskrifaðan Geirmund Jóns-
son skyldugan að leiða þessa
votta fram innan 14 nátta, og
að eiðnum unnum dæmum vér
Brand skyldugan að gjalda
þessa á Geirmundi með laga-
ávexti í næstu tvö ár, hver
ávöxtur að oss virtist nú og
reiknast tvævetur ær með
lambi, hrútur veturgamall og
sú hin sama ær með lambi, sem
með fyrstu inn kom, svo og
matur undan þeirri á, fjórðung
ur smjörs og hinn þriðji hlutur
úr tunnu skyrs í þessi tvö ár
En við kóngsvaldið kunnum
vér hann ei sekan að gjöra, því
þessi oft skrifaður Brandur
hafði þessari títtskrifaðri á oft-
lega og opinberlega lýst, bæði
með fyrsta og síðasta og oftlega
uppboðið.
Samþykkti þennan dóm með
oss áðurgreindur valdsmann og
setti sitt....
Hér þrýtur þetta bréf, sem
vera mun einhver elzta heim-
ild um þingstað á Vatnsleysu.
Aðeins fyrirsögnin er hér prent
uð með upphaflegri stafsetn-
ingu.
Bœndahöllin. - Hinn veglegi bautarsteinn Þorsteins á Vatnsleysu.
Úr fornbréfum