Vér mótmælum allir - 01.03.1946, Síða 7

vopnlausir og friðsamir í okkar eigin landi,
verður aldrei nægt tilefni þess, að einhver þjóð
varpi sprengjum yfir okkur saklausa. Ástæður
til slíkra glæpaverka skapast þá fyrst, þegar ein-
hver þjóð telur sér hættu búna af herliði og
herbækistöðvum annarra. þjóða á íslandi.
Fallbyssukúlum, kjarnorkusprengjum og steypi-
flugvélum verður aldrei beint gegn okkur Is-
lendingum af neinni þjóð, heldur einungis gegn
herliði því, sem hefur herstöðvar á landi okkar,
— í leyfi eða óleyfi. Þar í liggur hættan. Þess
vegna meðal annars eigum við að vísa á bug öll-
um tilmælum um herstöðvar á landfi okkar,
hvaðan sem þær koma. — Annars er hverjum
manni ljóst, að öllum þjóðum er háski búinn, ef
kjarnorkustyrjöld dynur yfir mannkynið.
Og enn heldur Vísir áfram:
„Þœr (þjóðir Bretlands og Bandarikjanna.
— Aths. min) munu því i lengstu lög leitast
við að halda órojinni siglingaleið og jlug-
leiðum milli Vesturheims og Bretlands, en
til þess að svo mcgi verða i ójriði, munu
þœr hafa stöðvar hér á landi, HVORT SEAI
VIÐ VILJUM EÐA EKKT'. (Visir, 21. marz
1946. — Leturbr. mín).
Hér er ekki verið að fara í neinar grafgötur
með fullyrðingar. Þessi ummæli eru hin merki-
legustu, þvi að þau eru hótun um ofbeldi við
okkur íslendinga. Fyrst dettur manni í hug,
hvort klausa þessi sé frétt um, að stjórnir Bret-
lands og Bandaríkjanna hafi í hyggju að beita
okkur íslendinga valdi í sambandi við her-
stöðvamálið. Ólíklegt er það, en ef svo væri,
hvaðan kemur þá sú frétt, og hvert er sannleiks-
gildi hennar? Hefur stjórn Bandaríkjanna lýst
því yfir opinberlega, að hún ætli að hafa hér her-
stöðvar, hvort sem við íslendingar viljum eða
ekki? Eða hefur stjórnin hvíslað þessu bara að
ritstjórum Vísis? „Plöggin á borðið!“. Eg veit,
að þetta er ekki frétt, a. m. k. ekki sönn. Þetta
er móðgun við Bandaríkin. Bandaríkjastjórn
mundi aldrei gera sig seka um þá óhæfu, sem
klausan greinir frá, frammi fyrir öllum heimin-
um, að nýlokinni styrjöld, sem háð var fyrir
frelsi þjóðanna og betri heimi. Bandaríkjastjórn
hefur þess vegna aldrei gefið út yfirlýsingu, sem
gengur í þessa átt. Nokkrir heimsveldissinnaðir
amerískir blaðasnápar hafa að vísu haft orð á
því, að Bandaríkin ættu að beita okkur Islend-
inga valdi, en Byrnes, utanríkisráðherra Banda-
ríkjanna kæfði allar slíkar raddir með ræðu
sinni 1. marz 1946, sem útvarpað var um gervöll
Bandaríkin. Byrnes sagði meðal annars: „Vér
munum ekki sitja hjá og láta oss það engu skijita,
ef ofbeldi er beitt, vér viljum ekki, að herlið sé
haft neins staðar nema með samþykki hlutað-
eigandi þjóðar eða Sameinuðu þjóðanna".
En hvað er klausan þá, ef hún er ekki frétt?
Hér er um að ræða mjög lævíslega áróðursað-
ferð. Vissulega felst í klausunm hótun unv of-
beldi við íslenzku þjóðina, en það merkilega við
hótunina er, að hún kemur ekki frá Bandaríkja-
stjórn heldur frá ritstjórum Vísis. Ritstjórarnir
setja dæm.ið svona upp: Fyrir íslendinga er ekki
nema um tvo kosti að velja. Annað hvort leyfa
þeir Bandaríkjunum að hafa herbækistöðvar og
herlið á landi sínu, eða Bandaríkin virða sjálf-
stæði þeirra einskis og hernema allt landið, hvað
sem þeir segja. íslendingar vita, að þeir mega sín
lítils gegn hinu mikla herveldi, svo að vissast
er fyrir þá að þegja, ef dæmið er rétt sett upp.
Auðvitað segja ritstjórarnir fyrir sig, að „um-
samin hervernd sé æskilegri en lftt vinsatnlegt
hernám“.
Með þessari málfærslu eru ritstjórar Vísis að
reyna að fá íslenzku þjóðina til að draga álykt-
anir af röngum forsendum í mikilvægasta máli
hennar. Hótun Vísis um ofbeldi er líka hættuleg
fyrir þá sök, að hún býður annarri raunveru-
legri hótun lieim. Ef Bandaríkjastjórn sér, að
fólkið á íslandi ætlar að leggja trúnað á þessa
hótun Vísis, gæti hún freistazt til þess — liversu
óljúft sem henni væri það — að hóta ofbeldi
hálfopinberlega, svo að samningar um herstöðv-
ar tækjust, og hægt væri að tilkynna heiminum,
að við íslendingar hefðum óskað eftir tvíbýli við
Bandaríkjahersveitir í landi okkar um næstu
framtíð.
Að lokum vil ég til hægðarauka fyrir lesand-
ann, ef hann ætlar að svara spurningunni, sem
ég setti fram í upphafi, birta hér 86. grein hegn-
ingarlaganna:
„Hver sá, sem sekur gerist um verknað,
sem miðar að því, að reynt verði með ofbeldi,
hótun um ofbeldi, annarri nauðung eða svikum
að ráða íslenzka ríkið eða hluta þess undir er-
lend yfirráð, eða að ráða annars einhvern hluta
ríkisins undan forræði þess, skal sæta fangelsi
ekki skemur en 4 ár eða ævilangt".
VÉR MÓTMÆLUM ALLIR! 7