blaðið - 22.11.2006, Blaðsíða 18

blaöið
1
18 MIÐVIKUDAGUR 22. NÓVEMBER 2006
Uppvakningar og særingar
Ég trúi varla að ég sitji fyrir framan
tölvuna til að fara enn og aftur yfir
15-20 ára gamla atburði sem fjallað
hefur verið ítarlega um í fjölmiðlum,
rannsakaðir af sérsettum rannsókn-
arlögreglustjóra og afgreiddir af rík-
issaksóknara fyrir meira en áratug
síðan. Hvers vegna er verið að draga
þetta fram núna? Það hefur ekkert
nýtt komið fram eða bæst við. Eru
ekki allir orðnir hundleiðir á þessu?
Ég er það að minnsta kosti.
í „fréttaúttekt” Blaðsins, sem
birt var 9., 10. og 11. nóvember sl.,
er vitnað í ýmsa. Flestir þeirra eru
ónafngreindir. Þrátt fyrir að á mig
séu bornar þungar sakir um lögbrot
og óheiðarleika í starfi var aldrei
haft samband við mig og þrátt fyrir
að ég lýsti því opinberlega yfir að
þær ásakanir væru rangar og kvart-
aði undan því að fá ekki tækifæri til
að andmæla þeim, hefur mér ekki
verið boðið að leggja þær fram. Það
undirstrikar fyrir mér að Blaðið
hefur engan áhuga á því að draga
hið sanna og rétta fram. Það und-
irstrikar einnig ófagmennsku á rit-
stjórn Blaðsins.
Ég hef þrjá trúverðuga heimildar-
menn fyrir því að tilgangur Blaðsins
með þessari umfjöllun hafi verið að
draga niður heiðarleika og trúverð-
ugleika minn sem lögreglumanns
vegna komandi málflutnings í
Baugsmálinu. Þegar ég fer yfir um-
fjöllun Blaðsins og „fréttaúttekt-
ina” og skoða aðkomu fyrrverandi
fréttastjóra Fréttablaðsins og núver-
andi ritstjóra Blaðsins, Sigurjóns
Egilssonar, að umfjöllun um Baugs-
málið og tengsl hans við fyrirtæki
í eigu Baugs, get ég ekki annað en
lagt trúnað á fullyrðingar heimildar-
manna minna.
En ... um hvað snýst þetta allt
saman? Jú ... fyrir rúmlega áratug
komu fram ásakanir í fjölmiðlum á
mig og fleiri um að hafa farið út fyrir
löglegar heimildir lögreglunnar
við rannsóknir fíkniefnamála á ár-
unum 1985-1990. Málið vakti mikla
athygli, kom til umræðu á Alþingi,
tveir dómsmálaráðherrar staðfestu
aðkomu sína að málinu svo og yf-
irstjórn lögreglunnar í Reykjavík.
Dómsmálaráðherra ákvað að setja
sérstakan, óháðan rannsóknarlög-
reglustjóra til að rannsaka fram-
settar ásakanir. Sú rannsókn var
mjög ítarleg og lauk með því að rík-
issaksóknari tók þá ákvörðun að
aðhafast ekkert frekar og þar með
laukþví máli, fyrir u.þ.b. 10-11 árum
síðan. Málið snerist að verulegu leyti
um heimildir til trúnaðarsamskipta
lögreglumanna og brotamanna í
þágu opinberra rannsókna en engar
skráðar reglur lágu þá fyrir um þau.
Ég nenni ekki að fara yfir þetta
mál frekar enda held ég að það
nenni enginn að lesa það. Eg tel mig
hins vegar knúinn til að koma að
andmælum og skýringum til varnar
æru minni og starfsheiðri, eins fúlt
og mér annars finnst að þurfa að
gera það.
Um meint ólögieg samskipti
mín við fíkniefnasala
Fyrirsögn Blaðsins á forsíðu, þann
9. nóvember sl., er: „Lögðu stór mál
til hliðar”. Þar er því haldið fram að
við rannsókn Atla Gíslasonar, hrl.,
setts rannsóknarlögreglustjóra, hafi
fjörutíu lögreglumenn, sem í skýrslu-
tökum við rannsóknina höfðu réttar-
stöðu grunaðra, gerst sekir um brot
í opinberu starfi og brotlegir við
refsilög.
Vitnað er í tvo ónafngreinda heim-
ildarmenn. Annar, sem er sagður
háttsettur og gegna trúnaðarstöðu,
segir: „Brotin voru framin og vitað
hverjir tengdust þeim.”
Hinn heimildarmaður Blaðsins
fyrir þessum fullyrðingum, er „...
heimildarmaður í fíkniefnaheim-
inum ...” sem segir það „... fásinnu
að lögreglan haldi því fram að hún
hafi ekki brotið lög”. Hann lýsir því
hvernig fíkniefnasalar þess tíma hafi
Umrœðan
Hvers konar
blaðamennska
erþetta?
Hvað gengur
mönnum til?
Arnar Jensson
verið á nálum í samskiptum hver við
annan af ótta við að næsti maður væri
á mála hjá lögreglunni. Þetta hafi auð-
vitað verið óþolandi að búa við.
Staðreyndir:
Þær fullyrðingar sem Blaðið setur
fram um allt að 40 lögreglumenn
sem brutu lög, þ.m.t. ég sjálfur, eru
alrangar og enginn fótur fyrir þeim.
Niðurstaða þessa máls hefur legið
fyrir í meira en áratug og ekkert nýtt
komið fram nú.
Eitt af meginmarkmiðum lögregl-
unnar á sviði fíkniefnalöggæslu á
hverjum tíma er að skapa þannig tor-
tryggni á markaðnum að sölumenn
fíkniefna þori ekki að vera í sam-
skiptum hver við annan af ótta við
að næsti maður sé á mála hjá lögregl-
unni. Hvort heldur fólk að það hafi
verið gott eða vont fyrir þá sem vildu
stunda innflutning og sölu fíkniefna
á þessum árum að samverkamenn
og/eða keppinautar voru sagðir á
mála hjá lögreglunni? Ég leyfi mér að
beina athygli blaðamanna og almenn-
ings að þessari sviðsmynd. Þar að
auki eru nærri 17 ár síðan ég hætti að
starfa í fíkniefnadeild!!
Um að skýrslum hafi
verið stungið inn í skáp
Á forsíðu Blaðsins, leiðara og í
umfangsmikilli „fréttaúttekt” þann
9. nóvember sl. er vísað beint í u.þ.b.
þrjár línur úr langri greinargerð sem
ég samdi fyrir meira en áratug um
15-20 ára gamalt ástand. Tilvísunin er
þessi: „Mjög algengt var að skýrslur
sem innihéldu upplýsingar um alvar-
leg brot, jafnvel stóran innflutning
eða dreifingu fíkniefna, hafi verið
lagðar í skjalaskáp án nokkurrar
rannsóknar vegna anna við aðrar
rannsóknir, fjárskorts eða mann-
fæðar.” Ritstjórinn tekur þessar línur
úr samhengi greinargerðarinnar og
kemst að þeirri niðurstöðu að hér sé
ég að játa að hafa stungið fíkniefna-
málum Franklíns Steiner undan.
Staðreyndir:
Sú greinargerð sem vitnað er í
er ein af mörgum sem ég og aðrir
starfsmenn fíkniefnadeildar töldum
skyldu okkar að senda frá okkur á
þessum árum. Þegar ég hóf störf í
þeirri deild árið 1985 vorum við 5.
Þegar ég hætti þar störfum árið 1990
voru þar 16 starfsmenn. Yfirstjórn
lögreglunnar, dómsmálaráðherra
og Alþingi þótti ástæða til þess að
þrefalda starfsrhannafjölda í þessum
málaflokki vegna þess að starfsmenn
deildarinnar komust ekki yfir að
rannsaka allar upplýsingar sem bár-
ust um innflutning og dreifingu fíkni-
efna. Ofangreind tilvitnun er tekin úr
einni slíkri greinargerð og það hlýtur
öllu sæmilega vel læsu fólki að vera
ljóst ef það les hana.
Þær fullyrðingar um óheiðarleika
minn og lögbrot í starfi fyrir 10-20
árum síðan, sem fram koma í „frétta-
úttekt” Blaðsins, eru rangar og mér
finnst það meira en skítt að þurfa að
eyða miklum tíma, orku og fyrirhöfn
í að sverja þær af mér.
Um meintar hótanir í mál-
verkafölsunarmálinu
I annarri grein „fréttaúttektar”
Blaðsins sem birtist 10. nóvember
sl. er fullyrt að ég hafi þvingað vitni
með hótunum til að breyta vitn-
isburði sínum fyrir Héraðsdómi
Reykjavíkur.
Fyrirsögn Blaðsins er: „Lögreglan
hótaði vitni.” „Neydd til að breyta
framburði sínum.” I „fréttaúttekt-
inni” er fullyrt að ég hafi með þving-
unum og hótunum haft þau áhrif á
vitnið að það hafi ekki þorað annað
en að draga til baka fullyrðingar
sínar fyrir dóminum um að tiltekið
skjal sem hún lagði þar fram væri
rétt yfirlýsing um að hún hefði selt
sakborningnum málverk sem hann
var sakaður um að hafa falsað. Blaðið
hefur orðrétt eftir sakborningnum
að ég hafi hótað vitninu því að það
mundi ella ekki sjá börnin sín um
langa hríð og verða sett i langt fang-
elsi á íslandi.
Staðreyndir:
Tilvísað málverkafölsunarmál
snerist um 3 málverk sem sakborn-
ingurinn sagðist hafa fengið í Dan-
mörku. I miðjum málflutningi lagði
sakborningurinn fram yfirlýsingu
undirritaða af danskri konu, Patr-
iciu Toby Aagren, þess efnis að hún
hefði selt honum eina af umræddum
myndum. Dómurinn kvaddi Patriciu
fyrir dóm til að staðfesta þessa yfirlýs-
ingu og gefa skýrslu.
Til að gera langa sögu stutta þá
afhjúpuðu dómararnir með spurn-
ingum sínum tilbúna sögu vitnisins.
Skrifleg yfirlýsing konunnar um að
hún hefði átt málverkið og selt sak-
borningnum í Danmörku var að mati
dómsins tilbúningur einn. Þegar
vitnið hafði kúvent sínum framburði
fyrir dómi spurði verjandi sakborn-
ingsins hvort það hefði verið beitt
einhverjum þrýstingi eða hótunum
af hálfu lögreglunnar eða annarra.
Vitnið lýsti því skýrt yfir fyrir dóm-
inum að svo hefði ekki verið. Þarna
gerðist einfaldlega þetta: fjölskipaður
héraðsdómur féll ekki fyrir tilbúnum
Athugasemd
skýringum sakbornings og vitnis um
uppruna málverksins. Sakborning-
urinn var sakfelldur og Hæstiréttur
staðfesti síðar 6 mánaða fangelsis-
dóm undirréttar (sjá Hrd. 161/1999).
í niðurstöðu dómsins er bókað að
framburður sakbornings og þessa
tilgreinda vitnis hafi verið „...skáld-
sögu likastur ...” og sé „... að engu
hafandi...”.
Eftir að Hæstiréttur hafði fellt sinn
dóm sendu íslensk yfirvöld beiðni
til Danmerkur um að finna Patriciu
Toby Aagren og birta henni kæru
fyrir að hafa lagt fram röng gögn og
rangan framburð fyrir íslenskum
dómi. Það er skemmst frá því að segja
að hún var þá horfin af landi brott og
spurðist síðast til hennar í Taílandi.
Hvers vegna núna?
Þessi atriði eru þau sem Blaðið
hefur grafið upp um mínar vafasömu,
óhefðbundnu og ólöglegu lögregluað-
gerðir meðal þeirra hundraða ef ekki
þúsunda mála sem ég hef rannsakað
á mínum 30 ára starfsferli. Hvers
konar blaðamennska er þetta? Hvað
gengur mönnum til að skella fram
slíkum gífuryrtum aðdróttunum,
ærumeiðingum og sleggjudómum
í flennistórum fyrirsögnum og stór-
yrtum leiðurum? Og hvers vegna
núna?
Arnar Jensson
aðstoðaryfirlögregluþjónn
'Aí.
Arnar og samsærið
Ómögulegt er að elta ólar við Arnar Jensson
og samsæriskenningar hans. Það sem hann
ætlar ritstjórn Blaðsins er svo fjarri öllu lagi
að ekki er til mikils að ætla að leiðrétta hann,
Þó eru nokkur atriði sem verður að nefna.
Það fyrsta er að heimildarmenn Arnars
hafa greinilega ekki neinar heimildir, frekar
ímyndanir og tilgátur. Með þannig bakland
geta blaðamenn ekki sett fram efni og gera
almennt ekki. Baugur stýrir ekki Blaðinu.
Annað er að fréttaúttekt Blaðsins laut ekki
að Arnari Jenssyni. Þar var fjallað á vand-
aðan máta um óhefðbundnar starfsaðferðir
lögreglu. Það er ekki við Blaðið að sakast þó
nafn Arnars komi oftar fram í þeirri úttekt en
nöfn annarra lögreglumanna.
Án þess að fara efnislega í málið, sem væri
sjálfsagt ekki til neins, þá verður samt að
taka fram að ekki nokkur maður, ekkert
utanaðkomandi afl eða nokkuð annað hafði
áhrif á Blaðið við gerð úttektarinnar. Hún
var gerð að frumkvæði okkar sem vinnum
á Blaðinu og af okkur. Blaðið, eða einstaka
starfsmenn þess, eiga ekki aðild að Baugs-
málinu. Það veit Arnar Jensson.
-ritstj.
Nýtt fyrirtœki á heilbrigðis-
og fyrirtœkjamarkaði með yfir
200 ára reynslu starfsmanna
Lœkningatœki - Hjúkrunarvörur - Stóreldhústœki - Eldhúsbúnaður - Iðnaðartœki - Rannsóknarvörur
Höfum opnað í Síðumúla 16.
_L LJkð
Fastusehf Síöumúli 16 108Reykjavík Sími 580 3900 Fax 580 3901 wwwfastus.is -aB