Alþýðublaðið - 15.11.1919, Blaðsíða 2

2
„I>okið ykkur
saman!“
Verkakonur og aðrar alþýðu-
konur! Hafið nú hugann vakandi
og hendur starfandi eins og vant
er; bregðið ykkur sena snöggvast
frá heimilisstörfunum ofan i Barna-
skóla í dag til að nota það dýr-
mætasta vopn sem lögin og rétt-
lætið fá ykkur í hendurnar, og það
er kosningarrétturinn. Styðjið vorn
eiginn flokk með því að láta at-
kvæði ykkar falla á þá menn, sem
hann býður fram, en ekki aðra,
sem með skrumi sínu og fagur-
gala reyna að villa ykkur sýn.
Verið ekki hlutlausar, setjið annað
til síðu í dag, það er skylda okk-
ar ailra að styðja þá mennina,
sem við teflum fram og okkur er
sómi að senda á þing. Ósigur
þeirra er okkar ósigur. Það er
okkar minkun fyrir samtakaleysi
og deyfð. Ef þú hirðir ekki um
að kjósa þá báða og enga aðra,
þá áttu þinn þátt í því, að þingið
er skipað andstæðingum okkar og
þeim, sem láta sig kjör vor verka-
fólks engu varða, og alt gengur
þar öfugt eins og undanfarið.
Það er sannarlega gefinn hlutur
fyrir alþýðuna að koma að báð-
um sínum mönnum, það er að-
eins að hver maður geri skyldu
sína og standi réttu megin í bar-
daganum. „Þokið ykkur saman!“
Þegar Wellington barðist við Na-
póleon við Waterloo fyrir liðugum
100 árum var þetta hróp hans til
manna sinna: „Þokið ykkur sam-
an!“ Menn hans hlýddu og fyltu
óðara skörð hinna föllnu félaga
sinna og stóðu fyrir þétt, eins og
múrveggur og gerðu svo er færi
gafst snörp áhlaup, riðluðu fylk-
ingar Napóleons og réðu þannig
niðurlögum þessa mikla og óþarfa
manns, sem frægt er orðið.
Það má segja, að hér sé eins
bonar napólenskur ófögnuður á
ferðinni, auðvaldið, sem leggur
undir sig lönd og þjóðir likt og
Napóleon gerði, ef ekki eru öflug-
ar skorður við reistar. Verkakonur
og menn! Þokið ykkur saman við
þessar kosningar og sigrið eins og
Wellington. Sigur okkar núna er
mikils verður; hann eykur okkur
metnað og siðferðisþrótt og er
ókkur til sóma, bæði hér og hjá
verkalýðnum úti um land, sam-
ALf’ÝÐUBLAÐIÐ
herjum okkar, sem eru að berjast
fyrir tilveru sinni og rétti eins og
við. Pokið ykkur saman. f*á verð-
ur afl ykkar mikið til að byggja
upp hið unga fullvalda ríki ísland,
ykkar eigin stétt, þjóðina sjálfa.
ísland væntir þess að hver mað-
ur geri skyldu sína, hver verka-
kona og maður, og beri Ólaf og
Porvarð á gullstóli inn í þing
salinn.
Edda.
Veslings „Fátœkur!“ Þú ert
víst einn af þessum ríbu fátæk-
lingum, sem hæðast að öllu því,
sem heitir alþýða eða alþýðuhreyf-
ing. Kannske ertu líka einn af
þessum auðtrúa gulli keyptu
sníkjudýrum auðvaldsins, sem á
allan mögulegan hátt reyna að
teija sjálfum sér og öðrum trú
um að þeir séu rikir. „Við eplin®,
sögðu hrossataðskögglarnir!
f „Kjósandi" í gær stagast þú
á sömu grýlunni, sem andstæð-
ingar jafnaðarmanna eru altaf að
sýna og uppmála, svo afarægilega.
En mér er spurn: Lýsti Sveinn
Björnsson, þetta átrúnaðargoð þitt,
ekki yfir því, að hann væri ein-
mitt fylgjandi ríbisvirkjun sogs-
fossanna, eða tækist það ekki, þá
að einstakir menn eða félög fengju
þátttöku í virkjuninni, með því
skilyrði, að ríkið ætti þó ætíð
meirililuta fjármagns í fyrir-
tækinu og hefði algerlega töglin
og hagldirnar? Ef að þú, eða
Sveinn Björnsson, þorir að mót-
mæla þessu, þá er hann raggeit,
sem ekki þorir að standa við töl-
uð orð sín.
Einmitt þessi stefna Sveins er
mjög nálægt stefnu jafnaðarmanna
í þessu rnáli. Og allir, sem ekki
hafa ósigrandi blæju skilningsleys-
isins hjúpaða um heila sinn, vita,
að engum, hvorki jafnaðarmanni
eða öðrum, dettur í hug, að stofna
til opinberrar iðju, nema því að
eins, að hann hafi duglega menn
með sérþekkingu og áhuga til þess,
að stjórna fyrirtækinu.
Það er ekki til neins íyrir þig
að koma með þessa vitleysu og
útúrsnúning á ummælum Ólafs
Friðrikssonar. Þau falla hvergi í
góðan jarðveg, ekki einu sinni hjá
jafn greindum mönnum og þú ert,
eða 'hitt þó heldur. Ólafur hefir
rutt jafnaðarstefnunni braut hér
1 landi, og hún á nú svo ör-
ugga talsmenn meðal hugsandi
manna þjóðarinnar, að eitthvert
öflugra vopn verðið þið, leigutól
iilræðismanna þjóðarinnar, að finna
upp til þess, að þið varpið henni
um koll, en tómar rangfærslur.
Það er sama hvört leigutól auð-
valdsins, eða áhangendur þess,
kalia sig „fátæklinga" eða ekki,
orð þeirra hafa engin áhrif á al-
þýðumenn, sem hugsa ögn fram
í tímann.
Allir alþýðumenn og konur
bjósa í dag ólaf og Porvarð.
Kvásir.
Kjósendur!
Nú ríður okkur á að sýna auð-
valdinu í Reykjavík, að við erum
engin blaktandi strá, er hrekjast
fyrir goluþyt leigutólanna, er láta
ekkert tækifæri ónotað til að sverta
þá menn, er við höfum kjörið
sem fulltrúa okkar.
Munum i dag, að við erum
samstæð heild, er sýnum styrk
okkar í þvi, að koma að þing-
mannaefnum okkar, sem eru:
Porvarðnr Porvarðsson og
Ólafar Friðribsson.
Munum, að við sjálf höfum kjörið
þá til þingsetu. Gjöldum Sjálfstjóm
kosningarráns-tilraunina 1918, með
því að láta þá Svein og Jón sitja
heima.
Munið Jakob Möller, — tillögur
hans í okkar garð í verkfallinu og
dýrtíðarmálunum; að eg ekki
minnist á öll hans óheiilaskrif um
afnám landsverzlunarinnar, sem
ver og miður var tekið mark á
af mörgum, en sem við nú innan
skamms súpum seyðið af.
Kjósandi.