Fréttablaðið - 11.02.2013, Blaðsíða 56

11. febrúar 2013 MÁNUDAGUR| SPORT | 28
ENDIRINN Sigfús endaði atvinnu manna-
ferilinn hjá Emsdetten. MYND/EMSDETTEN
HANDBOLTI „Hnéð á mér er endan-
lega búið. Í leik gegn Fram fyrir
jól fór það endanlega. Það verður
ekki snúið aftur úr þessu. Þetta
er orðið slitið og ónýtt. Ég kemst
vart upp stiga í dag,“ segir Sigfús,
sem hefur lengi glímt við meiðsli í
hnénu. Honum tókst samt að spila í
flestum leikjum Vals fyrir jól.
„Það flísaðist upp úr hné-
skelinni. Búið að bora fram og til
baka ásamt því að skafa. Hnéð er
því eðlilega ekki gott.“
Þessi stóri en mjúki maður hefur
ekki áhuga á því að eyðileggja
hnéð til frambúðar því hans bíða
spennandi tímar.
Sigfús og unnusta hans, Josy
Zareen, eiga von á stúlkubarni í
apríl. Fyrir á Sigfús 18 ára strák
og Josy á þrjú önnur börn. Þau eru
því með stóra fjölskyldu.
„Nú er maður með fjölskyldu
og ég vil geta leikið við börnin
og barnabörnin. Þetta snýst um
meira en mig. Það er yndislegt að
eiga haug af börnum og svo fullt af
barnabörnum. Það er það sem lífið
snýst um. Það er margt annað í líf-
inu en bolti.“
Sigfús segir að það bíði hans frá-
bærir tímar á eftir handboltanum
og hann hlakkar til að verða faðir
á nýjan leik.
„Nýir dagar og ný tækifæri.
Það verður nóg um að vera. Nú er
allt þetta líf sem maður missti af í
atvinnumennskunni að byrja núna.
Það er ekkert nema tilhlökkun.“
Sigfús á glæstan feril að baki.
Byrjaði ferilinn með Val og lék svo
með liðum á Þýskalandi og Spáni
áður en hann lauk ferlinum aftur
á heimaslóðum. Þrátt fyrir marga
hápunkta fékk Sigfús sinn skerf af
mótlæti.
„Ég fór í bakinu eftir Ólympíu-
leikana árið 2004. Fór í endur-
hæfingu og spilaði. Þá brotnaði
hryggjarliðurinn. Það kom líka
gat á mænuna og ég missti mátt-
inn í löppunum. Ég hálflamaðist
fyrir neðan mitti. Það hélt mér
samt ekki lengi utan vallar,“ sagði
Sigfús, sem hefur átt erfitt með að
hætta og nokkrum sinnum snúið til
baka á völlinn þegar fólk var búið
að afskrifa hann.
„Handboltinn er ótrúlega
skemmtilegur og hefur gefið mér
mikið. Það tekur því tíma að sætta
sig við að þetta sé búið. Ég gerði
mér grein fyrir því í haust að þetta
yrði svanasöngurinn minn. Þetta
var komið gott. Ég stíg svo út núna
á mínum forsendum. Það skiptir
máli.“
Sigfús segist vera gríðarlega
stoltur af sínum langa ferli en há-
punkurinn er eðlilega þegar hann
vann silfurverðlaun með lands-
liðinu á Ólympíuleikunum í Peking
árið 2008.
„Ég hef upplifað margt og
mikið og unnið marga titla. Ég hef
kynnst óendanlega mörgu góðu
fólki. Þetta var bara æðislegur
tími. Hápunkurinn var eðlilega
í Peking. Það afrek verður alltaf
hátt skrifað í sögubókunum og
ánægjulegt að hafa tekið þátt í því
afreki.“
Rússajeppinn, eins og Sigfús
var iðulega kallaður á sínum ferli,
mun þó ekki slíta sig alveg frá
hand boltanum. Hann er að þjálfa
5. flokk kvenna hjá Val og gæti vel
hugsað sér að fara lengra í þjálfun.
„Ég hef mjög gaman af því að
þjálfa og kenna. Kannski langar
mig síðar að taka að mér meistara-
flokk. Ég hef spilað undir stjórn
manna eins og Boris, Tobba Jens,
Alla Gísla, Óskars Bjarna, Gumma
Gumm og fleiri góðra. Ég er búinn
að viða að mér mikilli reynslu og
það ætti að hjálpa mér eitthvað.
Mikið andskoti mætti ég vera
heimskur ef ég gæti ekki nýtt mér
það eitthvað,“ sagði Sigfús léttur.
„Það er samt mjög gaman að
vinna með krökkunum. Þá sér
maður best hvort það er að virka
sem maður er að kenna. Það er
gaman að sjá framfarirnar hjá
krökkunum.“
Sigfús segir að margt sé að í
yngri flokka þjálfun. Ofuráhersla
sé lögð á að vinna í stað þess að
vinna með krökkunum og leyfa
öllum að vera með. Það er nefni-
lega aldrei að vita hvenær krakkar
springa út. Það þekkir hann sjálf-
ur.
„Ég var feitur markvörður í 5.
flokki sem fékk ekki að vera með.
Ég fékk aðeins að vera með í 4.
flokki. Það var ekki fyrr en Rúss-
arnir komu sem ég byrjaði að fá
að spila eitthvað af viti. Það skiptir
máli að leyfa krökkum að prófa sig
áfram,“ segir Sigfús, sem sér ekki
eftir neinu á sínum ferli.
„Ég hef hugsað þannig að það
þýðir ekki að horfa til baka og sjá
eftir einhverju. Maður kemst ekk-
ert áfram á því að vera alltaf að
horfa í baksýnisspegilinn. Ég hef
gert helling af mistökum en þeir
hlutir móta mann. Þeir hafa gert
mig að þeim manni sem ég er í
dag.“
henry@frettabladid.is
Meira í lífi nu en handbolti
Einn dáðasti handknattleiksmaður þjóðarinnar, Sigfús Sigurðsson, hefur lagt skóna á hilluna. Endanlega að
þessu sinni. Þessi 37 ára gamli jaxl hefur glatt þjóðina um árabil og náð frábærum árangri hér heima og
erlendis. Hann segist skilja sáttur við handboltann og bíður spenntur eft ir nýjum tækifærum utan vallarins.
HÁPUNKTUR FERILSINS Sigfús fagnar hér sigri á Ólympíuleikunum í Peking, þar
sem Ísland vann til silfurverðlauna. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
Það er yndislegt að
eiga haug af börnum og
svo fullt af barna-
börnum. Það er það sem
lífið snýst um.
Sigfús Sigurðsson
SPORT
GLEÐI OG SORG Ferill Sigfúsar var
rússíbanareið. Faðir hans huggar hann
hér eftir tap á EM í Noregi árið 2008.
FRÉTTABLAÐIÐ/PJETUR
BYRJUN Sigfús hóf atvinnumanna-
ferilinn hjá Magdeburg.
FRÉTTABLAÐIÐ/PJETUR
AÞENA Sigfús spilaði á tvennum
Ólympíuleikjum. Hér er hann í leik gegn
Spáni í Aþenu árið 2004.
FRÉTTABLAÐIÐ/TEITUR