Aðventfréttir - 01.01.2004, Qupperneq 15

Minning
Lilja Guömundsdóttir
F. 21. maí 1920
D. 14. febrúar 2004
Lilja Guðmundsdóttir lést ó
Dvalarheimilinu Grund hér
í borg þ. 14. febrúar s.l.
Hún fœddist þ. 21. maí
1 920 að Laugalandi í
Stafholtstungum,
Mýrarsýslu. Foreldrar
hennar voru þau hjónin
Guðmundur Kristjónsson
fró Grísatungu í
Borgarfirði og Guðrún
Jónsdóttir fró Hraunholtum.
Lilja, sem var yngst 7
systkina, ólst upp í
Borgarfirðinum. Ekki stóð
henni til boða mikið
skólanóm í uppvextinum.
Sjóndepurðin hamlaði
henni einnig allt fró œsku.
Þrótt fyrir þessar aftrandi
kringumstœður vitum við
sem hana þekktum að hún
só samt mikla fegurð í sínu
lífi, ekki síst með sínum
innri sjónum. Fegurð, sem
hún, þrótt fyrir örðugleika,
gat tjóð í Ijóðum sínum.
Þau urðu henni dýrmœtur
heimur þar sem vonir
hennar og þrór skinu
skœrast.
Árið 1 939 kynntist Lilja
Guðmundi Halldórssyni fró
Akranesi og þau giftust og
bjuggu fyrst í Reykjavík en
síðar í Vestmannaeyjum.
Lilja og Guðmundur skildu
eftir nokkurra óra
hjónaband. Lilja kynntist
þó Axel Sveinssyni fró
Siglufirði, sjómanni sem
stundaði vertíðir í Eyjum.
Þau hófu sambúð og
bjuggu um tíma ó
Eyjarhólum, en oft ó tíðum
dvöldu þau ó Siglufirði.
Þau eignuðust dreng
saman, Ármann Guðlaug.
En enn gerði sorgin sig
heimakomin í lífi Lilju er
Axel lést af slysförum
1 950 og fluttist Lilja þó
aftur til Eyja. Lilja tók þar
að sér róðskonustörf hjó
Einari Jónssyni í
Kalmannstjörn en 1952
giftust þau. Saman
eignuðust Lilja og Einar tvo
drengi: Axel Gunnar og
Jóhann Sigurvin.
Lilja og Einar bjuggu í
Kalmannstjörn þar til
jarðeldar hófust í Eyjum
1 973 en þó fluttust þau til
Hvergerðis í húsnœði
Dvalarheimilisins Áss. Eftir
lót Einars 1 981 bjó Lilja í
mörg ór ó Dvalarheimilinu
Hraunbúðum í
Vestmannaeyjum, eða til
órsins 1 997 þegar hún
fluttist til Reykjavíkur. Þar
dvaldi hún ó
Dvalarheimilinu Felli, síðan
ó Kumbaravogsheimilinu ó
Stokkseyri en síðustu órin
bjó hún ó Elliheimilinu
Grund í Reykjavík.
Árið 1 932 skirðist Lilja í
söfnuð Aðventista í
Vestmannaeyjum og fylgdi
aðventsöfnuðinum œtíð
upp fró því. Hún var
dyggur þótttakandi í starfi
systrafélagins Alfa í mörg
ór. Um þetta starf kveður
Lilja:
Alfa, þú kveikir
kœrleiksfagran Ijóma,
kemur til þeirra' er ótal
fengu dóma.
Reisir upp fallna, - ríki
Guðs útbreiðir, -
raunum og sorgarskuggum
burtu eyðir.
Lilja var einlœglega trúuð
kona. Hún ótti djúpt og
nóið samfélag við frelsara
sinn sem kemur svo
berlega í Ijós í mörgum
Ijóða hennar.
Svo oft við gluggann, grét
ég þurrum tárum,
þá gekk um vinur, strauk
um vanga minn.
Hann sjálfur kynntist
þungum þyrnitárum,
er þrek var mest, og ungur
hugurinn.
Hann mœlti vina, mœndu ei
og syrgðu,
því margur hérna háir
dapurt stríð.
Vertu hugrökk, harma þína
byrgðu,
hlœðu, reyndu’ að vera
góð og blíð.
Nú er hún sofnuð þessi
góða og trúaða kona,
skeið hennar er ó enda
runnið og líf hennar falið
frelsaranum. Nú bíður hún
þess dags er bósúna Guðs
mun hljóma og Drottinn
mun kalla hana fram úr
gröfinni og segja: “Gakk
inn til fagnaðar Herra
þíns.” Útför hennar fór
fram þ 23. febrúar s.l. fró
Aðventkirkjunni í Reykjavík.
Undirritaður annaðist
athöfnina. Blessuð sé
minning hinnar lótnu.
Eric Guðmundsson
NÚ ER HÚN
SOFNUÐ ÞESSI
GÓÐA OG
TRÚAÐA KONA,
SKEIÐ HENNAR ER
Á ENDA RUNNIÐ
OG LÍF HENNAR
FALIÐ
FRELSARANUM.
NÚ BÍÐUR HÚN
ÞESS DAGS ER
BÁSÚNA GUÐS
MUN HLJÓMA
OG DROTTINN
MUN KALLA
HANA FRAM ÚR
GRÖFINNI OG
SEGJA: “GAKK
INN TIL
FAGNAÐAR
HERRA ÞÍNS.”
Blaðsíða 1 5