Heimilisritið - 01.06.1947, Blaðsíða 59

spurði Mortens hásum rómi, án
þess að líta á hana.
„Já, hann hét það. Og hann og
litla stúlkan sögðu alltaf, að þau
skyldu giftast þegar þau yrðu stór.
En svo, þegar litla stúlkan varð
stór, kom ríkur maður, sem giftist
henni. En hinn, sem henni þótti
svo vænt um, fór að hata hana. . ..
Og það þykir henni svo leitt. Þér
skuluð vita það, að ríkum manni
giftist ég aldrei“.
Síminn á skrifborðinu hringdi
aftur. Mortens tók heyrnartólið.
„Nú, það eruð þér skrifstofustjóri.
Það er út af stöðu Torums. . ..
Bíðið augnablik við símann. .. .“
Hann lagði heyrnartó'lið á og rétti
Veru höndina: „Þakka þér fvrir,
að þú komst“, sagði hann og hjálp-
aði henni upp úr stólnum. „Ég skal
athuga, hvað ég get gert fyrir
mömmu þína. Þú getur sagt henni,
að Jóhanes hati alls ekki litlu, Ijós-
hrokkinhærðu stúlkuna“.
„Ei- það ég sem þú meinar?“
„Nei, ég meina hina litlu stúlk-
una, sem giftist ríka manninum".
Dyrnar lokuðust að baki litlu
stúlkunnar og Mortens tók símann
aftur.
„Við endurköllum þessa upp-
sögn“, sagði hann. „Við getum séð
hvað setur um eins árs skeið. Það
má vera, að Toruni taki sig á, þeg-
ar hann hefur ekki lengur fé til að
grípa til“.
E N D I R
Hann á að heita Jacob í
höfuðið á pabbanum — J
eins og Jack, A eins og Al,
C eins og Charles, O eins og
Oliver og B eins og' Bill!
HEIMILISRITIÐ
53