Alþýðublaðið - 18.11.1919, Blaðsíða 2

2
alÞýðublaðið
þann stóra galla, að þau eru nær
V* Þyngri á vatninu en stálskip,
og bera þau því tiltölulega minna.
Lítil reynsla er fengin fyrir því,
hvort þau muni endast eins lengi
og stálskip og eru um það mjög
skiftar skoðanir. Sumir óttast aS
saltvatniS kunni aS skemma þau
með tímanum, en reynsla þó ekki
fengin í því heldur.
Rekist slík skip á eða fái annaS
áfall er hætta á aS stærra svæSi
skemmist en á stálskipum, gæti
fyrir litiS áfall orSið að rífa nokk-
uð stórt stykki Ur, og mundu viS-
gerðir verSa mjög dýrar, sökum
þess, aS steypan mundi þurfa alt
að 20 dögum til að þorna, enda
þótt sjálf vinnan og efnið í við-
gerSina kostaSi minna. Einnig má
telja þann ókost, að ilt mundi að
byggja þau í köldu löndunum á
vetrum, sökum þess að eigi má
vera meira en 3—4 st. frost til
að örugt sé um að slík steypa sé
haldgóð, en nægilega stórar upp-
hitaðar smiðjur of dýrar til að
það mundi svara kostnaði.
En móti göllunum vegur má-
ske það, hve þau eru ódýr og
fljótbygð, samt er það vafasamt,
þar sem t. d. ekki er fengin
reynsla fyrir því, hve lengi þau
endast.
Auðvitað geta nýjar aðferðir
fundist til að gera þau fullkomn-
ari og er sennilegt, að svo verði,
en enn sem komið er munu þau
ekki hentugri en stál- eða tréskip.
X
St. Jeanne ð’jffrc.
Eftir Mark Twain i Harpers
Magazin. Lausl. þýtt.
(Frh.).
En við getum ekki skilið hvern-
ig hæfileikarnir gátu strax orðið
nothæfir, án þe3s nokkurn tíma
að hafa orðið aðnjótandi þeirra
þroskameðala og þeirrar æfingar,
sem fæst við uppfræðslu, lærdóm,
iðkun árum saman — og þau ó-
teijandi mistök, sem að lokum
fullkomna og krýna alt þetta. Yið
getum skilið það, að af örlitlu
fræi geti sprottið stórt og fagurt
tré, en við getum ekki hugsað
I'eiiingalmddíí fundin í
Nýja Bíó. Vitja má á afgreiðslu
Alþýðublaðsins.
oss, að tréð vaxi í einu vetfangi
án margra ára ræktunar og þroska.
Úr mjög afskektu og óupplýstu
sveitarþorpi, getum við ekki búist
við að sjá Jeanne d’Arc koma
fram á hinn undraverða lífsferil
sinn, albúna sínum margþáttuðu
gáfum, og vonað, að geta ráðið
og skýrt fyrir oss hið dularfulla
við hana.
Þetta er skilningi vorum ofvax-
ið. Þessi stúlka er afbrigði frá öll-
um reglum. Hún er einstæð í
mannkynssögunni — alveg sér-
stæð. Margir hafa þegar í byrjun
orðið miklir herforingjar; þeir hafa
orðið frægir fyrir hreysti sína,
dómgreind, stjórnsemi og dugnað,
en ætíð hafa þeirra fyrri æfiár
verið að meira eða minna leyti
undirbúningur þess, sem síðar
varð. Frá þeirri reglu hefir aldrei
verið undantekning. En Jeanne var
sækjandi í sakamáli sextán ára
gömul, án þess nokkurn tíma að
hafa séð lögbók eða verið við rétt-
arhald; hún hafði enga æfingu
fengið í vopnaburði, né nokkur
kyngi haft af hernaði og þó var
hún fullfær hershöfðingi í fyrstu
herför sinni; hún var hraust i
fyrstu orustunni, þótt hugrekki
hennar hefði enga æfingu fengið
— ekki einu sinni þá stælingu,
sem kjarkur drengsins fær við það,
að vera sí og æ ámintur um það,
að það sé að eins stúlkum sam-
boðið að vera bleiða. í blóma
æsku sinnar, sat hún vinalaus,
einmana og fávitandi, viku eftir
viku, með hlekki um hendur sér,
fyrir framan dómarasamkundu,
sem í voru óvinir hennar, er ráku
hana í dauðann, og hún svaraði
þeim svo viturlega, að það var of-
vaxið lærdómi þeirra að hrekja
svör hennar og hindraði klæki
þeirra og svik; og sérhverjum
degi lauk svo, að hún hélt velli
með frægum sigri, þrátt fyrir of-
urefli andstæðinganna, enda gátu
þeir ekki bjá því komist að undr-
ast byggjuvit hennar.
(Frh.).
Bókmentir.
Hlín. Ársrit Sambands-
félags noiðienzkra kvenna.
III. árg. Ritstjóri Halldóra /
Bjarnadóttir.
Hlín er bæði fróðleg, fjölbreytt
og skemtileg nú eins og áður.
Fiest í ritinu er frumsamíð eða
þýtt af konum, og sýnir að þær
geta haldið á' pennanum, ekki sið-
ur en piltarnir. í ritinu eru tvö
ljómandi falleg kvæði og ein
smellin staka. En aðalefni þes*
er um heilbrigðismál, garbyrkju,
heimiiisiðnað, og um uppeldi og‘
mentamál, eftir ýmsa höfunda.
Eg vildi óska þess, að Hlí»
yrði lesin á hverju íslenzku heim-
ili. Verðið er aðeins ein króna, o& ;
það er ekki nema hálfviröi eftir
vanalegu bókaverði nú á dögum.
(„íslendingur"). Páll J. Árdal.
j|!lþingiskosmngarnar.
í Reykjavík
er kosinn Sveinn Björnsson með
2589 atkv. og Jakob Möller rneð
1442. Jón Magnússon fékk 143Y
atkv., Ólafur Friðriksson 863 og
Þorvarður Þorvarðsson 843 atkv.
38 seðlar voru ógíldir og 6 seðlar
auðir. Ágreiningur var um 50'
seðla, sem flestir voru þann veg
gallaðir, að aðeins einn maður
var kosinn. Bíða þeir seðlar úr-
skurðar þíngsins. Samtals voru
greidd 3691 atkv.
Umboðsmenn þeirra Jóns Magn-
ússonar og Sveins Björnssonar
gerðu ágreining um það, að þeim
væri kunnugt um, að menn, sem
ekki hefðu atkvæðisrétt, hefðu
greitt atkvæði: væru þeir fleirí
en atkvæðismismunur þeirra Jak-
obs og Jóns.
í Gulibringn- og líjósarsýslu
eru kosnir Einar Porgilsson með
846 atkv. og Björn Kristjánsson
mað 604 atkv. Pórður Thórodd*
sen fekk 292 atkv., Bogi A. J-
Þórðarson 252, Davíð Kristjáns-
son 190, Jóhann Eyjólfsson 180'
og síra Friðrik Rafnar 20 atkv.
Vegna þess að nafn hans stóð &
kjörseðli, hefir Friðrik fengið þessfc