Alþýðublaðið - 18.11.1919, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
atkv. Hann hafði fyrir kjördag
tekið aftur framboð sitt.
í Mýrasýsln
kosinn Pétur Pórðarson í
Hjörsey með 246 atkv., Davíð
Þorsteinsson fekk 168 atkv.
Atkvæði verða í dag talin í
'Vestur-ísafjarðarsýslu og líklega
'viðar. í Dalasýslu verður talið á
morgun, en í Eyjafjarðarsýslu að
sögn ekki fyr en næstkomandi
mánudag.
Xoli konunpr.
Eftir Upton Sinclair.
Fyrsta bók:
Riki Kola konungs.
(Frh.).
„Nú jæja, þér skuluð bara
reyna“, mælti hún ögrandi, „þér
hafið ekki minsta grun um það,
hvernig lífinu þar er háttað. Þar
eru ekki aðrir en Grikkir, Japanar,
Itússar, Ungverjar og annað því
um líkt hyski. Þér getið ekki
haldist þar við svo mikið sem
eina dagstund":
aJá, reyna vil ég þaö. Gerið
svo vel og vísa mér til vegar, ef
Þér eruð svo kunnug".
En konan vildi nú fá að vita
sitt af hverju.
„Og hversvegna ætlið þér endi-
lega til Pine-Creek námanna?"
„Já, það veit eg eiginlega ekki.
Eg hef heyrt um þær talað. Eg á
þar vin“.
Það var í raunJnni satt, að
hann hafði kosið hana af handa-
hófl, er hann fór yfir listan, sem
á voru skrifuð nöfn þeirra 25—30
náma, sem General Fuel Com-
pany átti, og Pétur gamli Harr-
igan stjófnabi.
Annað hvoit var, að konan
vissi eigi hvar vegurinn lá, eða
hún vildi eigi segja manninum
þab. En er hann sat að morgun-
verði, heitum kaffibolia og matar-
bita, fékk hann að vita hvar veg-
urinn lá. Lánið lék svo við hann,
að hann fékk að sitja í vagni,
sem fór beina leið til Pine-Creek-
dalsins og þá átti hann íyrir
hendi tuttugu og þriggja rasta
göngu.
Vörur sínar
eiga menn að kaupa f
Kau píélagi "Verkamanna.
Langaveg Í3Í3 A. Sírai 7S8.
Morguninn var fagur og himin-
inn heiður. Svo var að teiga
fjallaloftið sem vín væri. Hallur
Warner var í svo góðu skapi, að
á leiðinni söng hann hástöfum
braginn urn Pótur Harrigan og
kolanámu hans. í buxnavasanum
voru þrír dalir og tíu saumaðir
milli fóðra og þá skyldi að eins
nota, er að þrengdi. Ef mynda-
smiður hefði tekið af honum hrað-
mynd þennan morgun, mundi
hann ef til vill hafa skartað, sem
„mynd af námumanni", í árs-
skýrslu „National Civic Federat-
ion“.
Um miðdegisskeið kom hann
að aflstöð einni, þar sem vatnið
í bergvatni einu var gert að afli
til reksturs námanna. Byrjað var
að leggja nýja leiðslu og stóð
þarna því tjald handa nokkrum
verkamönnum, sem voru þar að
vinnu. Þar sem etinn var mið-
degisverður varð hann að borga
35 cent’s fyrir fram.
Þarna sátu menn af 22 Þjóð-
flokkum. Ekkert hljóð rauf þögn-
ina, utan suða ótölulegs flugu-
fjölda, er sveimuðu þarna fram
og aftur. Menn létu sér nægja að
kinka kolli til aðkomumannsins,
ella virtust þeir eigi gefa honum
hinn minsta gaum. Hann saddi
sig sem hann bezt gat og hólt
siðan leiðar sinnar. Leiðin var nú
öll á brekkuna, og fékk hann nú
að kenna á því, hve þunga skó
hann hafði á fótunum. En hann
nam eigi staðar, utan einu sinni,
og er sól hneig, var hann kom-
inn að takmarkinu — grindahliði
er girti veginn. Á það var skráð:
Pine Creek Coal Co.
Einka eign.
Aðgangur bannaður.
Hallur færði sig nær hliðinu,
sem lokað var með hengilás. Er
hann hafði staðið kyr nokkra hríð,
spyrnti hann fæti í það. Maður
nokkur kom út úr varðstöðvar- ,
klefa innan hliðsins.
„Hvaða erindi eigið þér?" spurði
hann.
„Eg vil komast inn“, sagði
Hallur. „Eg er að leita mér
vinnu“.
„Hvaðan komið þér?“
„Frá Pedro".
„Ilvar hafið þór unnið?"
Hallur var eigi viðbúinn þessari
spurningu. Hann hafði verið svo
barnalegur, að koma án þess að
vera undir það búinn að segja
sögu sína. Allir höfðu sagt, að
erfitt reyndist að fá námamenn,
og félögin sæktust mjög eftir
mönnum. Hann hafði þess vegna
haldið, að sterkur maður þyrfti
eigi annað en berja að dyrum,
þá yrði honum hleypt inn.
„Eg hefi aldrei unnið náma-
vinnu fyr,“ svaraði hann.
„Hvar hafið þér þá unnið?“
„í nýlenduvöruveizlun".
„Hvaða nýlenduvöruverzlun?“
„Petersen og Co. í Western
City“.
Yörðurinn gekk nær hliðinu og
starði á hann út um grindurnar.
„Hæ, Bill!“ kallaði hann, og
annar maður kom út úr varð-
klefanum. „Hórna er mannskepna,
sem segist hafa unnið í nýlendu-
vöruverzlun og vill fá vinnu“.
„Hvar eru skjöl yðar“, spurði
Bill.
„Þeir vildu ekki gefa mér nein“,
sagði Hallur. „Það er ekkert bogið
við mig. Eg geri mér að góðu
hvaða vinnu sem er. Lofið þér
mér að komast inn, þá skuluð
þér ganga úr skugga um það, að
eg segi satt“.
En þeir virtust ekki vera á því
að opna. Bill virti hann hugsandi
fyrir sór frá hvirfli til ilja. Það
var fyllilega auðséð, að Hallur
vakti tortrygni. Hann sá fólagana
líta hvor á annan, og síðan svar-
aði Bill:
„Yið þörfnumst engra manna“.
%